Ετικέτα: opinion

Κατώτατος Μισθός: Αλήθειες που δεν λέγονται!

Η αύξηση του κατώτατου μισθού είναι ένα σωστό μέτρο και απαραίτητο μέτρο. Αυτό που είναι λάθος είναι το ποσό και η χρονική στιγμή.

Το μεγάλο στοίχημα της ελληνικής οικονομίας

Είναι σαφές πλέον ότι οι κρίσεις στην εποχή μας διαδέχονται η μία την άλλη δημιουργώντας έναν κινηματογραφικών διαστάσεων «ανεμοστρόβιλο» που συμπαρασύρει σχεδόν τα πάντα, τρέφεται από κάθε κρίση και τοποθετεί την Ελλάδα, την Ευρώπη αλλά και ολόκληρο τον κόσμο σε νέα αχαρτογράφητα νερά.

Στο κοινοβούλιο των δικαίων

Αν υπήρχε ένας τρόπος να φτιάξει κανείς το ιδανικό κοινοβούλιο από πολιτικούς που κατάφεραν να συγκεντρώσουν την εκτίμηση και το σεβασμό από κάθε πλευρά των εδράνων, το βέβαιο είναι ότι στη σύνθεσή του δεν θα έλειπε η Μαριέττα Γιαννάκου.

Έτσι περπατάμε στο χιόνι!

Έπειτα από αυτήν την πρωτόγνωρη χιονοκαταιγίδα, πρέπει να βγούμε εκτός σπιτιού για να ικανοποιήσουμε άμεσες ανάγκες της καθημερινότητάς μας.

Καινοτομία, το κλειδί για την βιώσιμη ανάπτυξη

Τα χρόνια της δημοσιονομικής κρίσης μας άφησαν με ένα μάθημα που επιβεβαιώθηκε και στη διάρκεια της πανδημίας. Οι χώρες ανακάμπτουν από τις κρίσεις τόσο γρήγορα όσο τους επιτρέπει η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας τους.

Insiders: Τo (meta) ισπανικό reality του Netflix είναι το αντίθετο του «στημένου»

Η παραγωγή του Netflix αποφάσισε να βγάλει ένα reality, στο οποίο οι συμμετέχοντες δεν θα έχουν ιδέα ότι τους βιντεοσκοπούν. Αν και η κίνηση αυτή εγείρει πολλούς ηθικούς και δεοντολογικούς προβληματισμούς, φαίνεται ότι οι παίκτες συμφώνησαν να συμμετάσχουν και αυτό να προβληθεί σε διάφορες χώρες παγκοσμίως σκεπτόμενοι μάλλον τα θετικά παρά τα αρνητικά που θα έδινε το Netflix με το κοινό που μπορεί να τους εξασφαλίσει.

«Οδηγός» στον «πόλεμο» της υπερθέρμανσης του πλανήτη το real estate!

Η κρίση του COVID-19 έχει ρίξει φως σε μια άλλη γνωστή κρίση που έχει τις δυνατότητες να βλάψει εκθετικά την ανθρωπότητα σε σημείο χωρίς επιστροφή - την υπερθέρμανση του πλανήτη. Αν θέλουμε να αποφύγουμε τις πολλαπλές συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη, θα πρέπει να επιταχύνουμε τις προσπάθειές μας, ξεκινώντας τώρα.

Ψηφιακός ακτιβισμός: Νέα μετάλλαξη ή το τέλος των διεκδικήσεων

Τελικά, ψηφιακός ακτιβισμός είναι η αξιοποίηση της τεχνολογίας και των social media για να κινητοποιήσουν περισσότερο κόσμο ή η απαξίωση της παραδοσιακής έννοιας της διαδήλωσης; Αρκετοί κινούνται ανάμεσα στα όρια αυτά καθώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθιστούν πολύ πιο ορατά ορισμένα ζητήματα που υπό άλλες συνθήκες θα έμεναν κρυφά ενώ από την άλλη κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να βγει στους δρόμους και να ζητήσει στην πράξη λύσεις, απλά κάνει κλικ.

Δημοσιογραφία και Δημοκρατία: Φίλοι ή εχθροί;

Δημοσιογραφία και ελευθερία λόγου πάνε μαζί. Ή θα έπρεπε να πηγαίνουν. Δυστυχώς, ειδικά στις μέρες μας, αυτό δεν συμβαίνει. Μπορεί να συμβαίνει μεμονωμένα αλλά δε ξέρω αν είναι αρκετό. Συνήθως ακολουθείται η γραμμή του μέσου, η γραμμή του συμφέροντος, ο φόβος και ο έλεγχος της μάζας.

Κλιματική Κρίση και Ευθύνη: Περί προσχημάτων και μεταθέσεων

«Να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι» λέει θυμοσοφικά η λαϊκή μας παράδοση. Συχνά, με μετάθεση της ευθύνης σε αμελητέες/ελάχιστες πηγές κινδύνου, όπως είναι σε ατομικό επίπεδο κάθε πολίτης. Όχι βεβαίως, πως δεν υπάρχει τέτοια ευθύνη και δεν απαιτείται υψηλή συνειδητοποίηση και ωριμότητα συμπεριφοράς-συνηθειών, ως ζήτημα κοινωνικού και περιβαλλοντικού πολιτισμού.

Να συνεχίσουμε το γύρω-γύρω όλοι, ή να σοβαρευτούμε;

Η αστυνομία είναι ίσως το πιο αμφιλεγόμενο και το πιο κατακριτέο μέρος της κοινωνίας μας. Δικαίως θα πουν οι μεν. Αδίκως θα πουν οι δε. Και κάπως έτσι θα συνεχίσουμε να διαιωνίζουμε μια κατάσταση νοσηρή αρκούμενοι στο εθνικό μας σπορ αυτό της διχόνοιας και των οπαδικών στρατοπέδων.

Στον ψηφιακό μετασχηματισμό μην ξεχάσουμε τον άνθρωπο!

Πρώτα ήρθε η μηχανογράφηση, μετά ο τεχνολογικός ανασχεδιασμός επιχειρησιακών λειτουργιών, εδώ και λίγα χρόνια ο ψηφιακός μετασχηματισμός. Άλλη επωνυμία, άλλο τεχνολογικό υπόβαθρο αλλά ίδια ανάγκη και ίδιες προκλήσεις για επιτυχή εφαρμογή.

Από το «πάρτι» της δεκαετίας του 2000, ήρθε ο …λογαριασμός, συλλογικά!

Όσοι γεννήθηκαν κάπου εκεί στα μέσα και στα τέλη της δεκαετίας του ’70, οριακά στις αρχές του ’80, πρόλαβαν έναν άλλον κόσμο που τα σημερινά εικοσάρικα παιδιά, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι υπήρξε. Και δεν μιλάω με καμία νοσταλγία. Προφανώς συμβαίνει πάντα με τη διαδοχή των γενεών.

Η Ελλάδα έτοιμη να μηδενίσει το κοντέρ!

Όπως φαίνεται έχουμε ήδη μπει σε μια περίοδο εμπιστοσύνης και διασφαλισμένων προϋποθέσεων για την ελληνική οικονομία που δημιουργούν το πολυπόθητο «ελατήριο» στη ροή χρήματος στη χώρα και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερο δυναμικό από αυτό που βιώσαμε στα χρόνια περί τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 λόγω του ότι πολύ μεγαλύτερη αναλογία σε αυτό το «φρέσκο» χρήμα έχουν τα ιδιωτικά κεφάλαια συγκριτικά με το παρελθόν.

Τι το θες το καλαμάκι;

Είναι εντυπωσιακό πως τόσες πολλές φορές οι καλές προθέσεις δεν αρκούν και μεγάλη προσπάθεια καταβάλλεται για να αντιμετωπίσουμε ένα θέμα με τον όχι απαραίτητα καλύτερο τρόπο και αυτό γιατί η τάση της ανθρώπινης αντίληψης είναι να αυτοπεριορίζεται ως προς την περίμετρο των επιλογών της κατά την επίλυση ενός προβλήματος.