Μία από τις – αμέτρητες – κατακτήσεις των γυναικών ανά τα χρόνια, είναι αδιαμφισβήτητα η παρουσία τους και οι διεκδικήσεις τους στον επιχειρηματικό “στίβο”. Σε έναν χώρο που, ειδικά στην Ελλάδα, οι άντρες «κυβερνούν» παραδοσιακά, οι γυναίκες έχουν καταφέρει να αναδειχθούν σε έναν ισοδύναμο «παίκτη» και με βασικό εργαλείο τη δουλειά τους και την αφοσίωση στο αντικείμενό τους (όποιο και αν είναι αυτό), να κατακτήσουν υψηλόβαθμες θέσεις, να ιδρύσουν τις δικές τους επιτυχημένες επιχειρήσεις και να ανοίξουν το δρόμο για επόμενες γυναίκες που θα επιλέξουν να μπουν σε αυτή τη μάχη.
Με αφορμή την Ημέρα της Γυναίκας, το emeaGr μίλησε με 18 γυναίκες – πρότυπο και ζήτησε να μάθει τη δική τους οπτική για το γυναικείο φύλο στην επιχειρηματικότητα. Το αποτέλεσμα; Χωρίς κατευθύνσεις, χωρίς κλισέ και υπερβολές, καθεμία είπε τη δική της αλήθεια.
Αφροδίτη Αθανασίου
Nothingshop Founding Partner
“Ο χρόνος είναι λίγος αλλά αυτό δεν θα γίνει εμπόδιο”
Η Nothingshop γεννήθηκε το 2015, τότε που η απαισιοξία κυριαρχούσε και η εικόνα της χώρας ήταν ιδιαίτερα θολή. Το βασικό αντικείμενό μας είναι η γυναικεία χειροποίητη τσάντα στην καλοκαιρινή της έκφραση. Ο τουρισμός των προ την πανδημία ετών αποδείχτηκε πολύτιμος σύμμαχος στην προσπάθειά μας και είναι αλήθεια ότι η εξέλιξη της Nothingshop είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική. Η εμπειρία μας λέει ότι, στον κλάδο που εμείς δραστηριοποιούμαστε τουλάχιστον, δεν υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ των δύο φύλων και η επιχειρηματική ισότητα είναι κατακτημένη. Ως γυναίκα επιχειρηματίας – μητέρα, έχω να πω ότι ο καθημερινός χρόνος είναι λίγος και περιορισμένος και πάντα νιώθεις ότι τον κυνηγάς από πίσω.
Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρέπει και δεν μπορεί να εξελιχθεί σε καθοριστικό εμπόδιο ή ανασταλτικό παράγοντα στο να κυνηγήσεις τους στόχους σου, όσο ψηλά κι αν τους έχεις θέσει.
Μαρία Θεμελή
Marketing & Communications Strategy
“Το πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι αλλά πως εσύ τους αντιμετωπίζεις”
Είμαι τυχερή γιατί έχω συνεργαστεί με τις μεγαλύτερες εταιρίες σε εξαιρετικά νευραλγικούς κλάδους της αγοράς, εμπειρία ζωής με πολλές δυσκολίες και παράλληλα πολλές χαρές και επιτεύγματα. Ο πρώτος κλάδος ήταν η τεχνολογία, ένα δύσκολος, απαιτητικός, με πολύ γρήγορους ρυθμούς κλάδος, ανδροκρατούμενος και κυρίως ανταγωνιστικός.
Με δυσκόλεψε αρχικά, αισθανόμουν ότι έπρεπε να αποδεικνύω κάθε μέρα ότι μπορώ και δουλεύω τόσο καλά όσο ένας άντρας. Κατάλαβα όμως γρήγορα, ότι στο τέλος της ημέρας αν έχεις κάνει την καλύτερη δουλειά είτε αγόρι είτε κορίτσι, κάποιος θα το καταλάβει, θα το εκτιμήσει αργά ή γρήγορα.
Έτσι όταν ανέλαβα χρέη Διευθύντριας Επικοινωνίας σε τράπεζα, με το μεγαλύτερο ποσοστό γυναικών σε διευθυντικές θέσεις, ήμουν σίγουρη ότι θα είναι λιγότερο ανταγωνιστικές οι καταστάσεις. Και ήταν. Δεν χρειαζόταν τόση ενέργεια και προσπάθεια να εκτιμηθεί η δουλειά σου σαν γυναίκα. Ευκολότερα; Σίγουρα όχι.
Σήμερα είμαι ιδιοκτήτρια εταιρείας στρατηγικής επικοινωνίας με σημαντικούς πελάτες από νευραλγικούς τομείς της αγοράς.
Έχω συνειδητοποιήσει με τα χρόνια ότι το πρόβλημα δεν είναι οι άλλοι αλλά πως εσύ τους αντιμετωπίζεις. Δεν είναι σημαντικό το πρόβλημα, αλλά η δική σου οπτική σε αυτό.
Σίγουρα υπήρξαν διακρίσεις λόγω φύλου και δύσκολοι άνθρωποι όπως υπάρχουν πάντα, αλλά με τα χρόνια, την εμπειρία συνειδητοποιείς ότι το πιο δυνατό όπλο σου είναι η αυτοπεποίθηση σου. Αν πιστεύεις σε εσένα, σε αυτό που κάνεις, αν ενημερώνεσαι, εκπαιδεύεσαι, παίζεις με την εικόνα σου και δεν παίρνεις τα πάντα προσωπικά τότε σίγουρα ξεπερνάς τα εμπόδια.
Τα κοινωνικά ζητήματα θα παραμένουν, θα εξελίσσονται, η δική μας οπτική είναι αυτή που θα αλλάζει πάντα τα πράγματα προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Εγώ αποφάσισα να έχω θετική οπτική και να τα αντιμετωπίζω μόνο προς το καλύτερο.
Μαρία Καλιαμπέτσου
Συγγραφέας τριών βιβλίων με πιο πρόσφατο το ΄ΜΙΚΡΟΒΙΑ’
Στην ερώτηση: “Γιατί δεν υπήρχαν παρά ελάχιστες γυναίκες ζωγράφοι ή επιστήμονες στην Ιστορία;” Η απάντηση προφανώς είναι: “Αν την Ιστορία την είχαν γράψει γυναίκες, θα ήταν γεμάτη”.
Η Λη Κράσνερ φόραγε καθημερινά τα γυαλιά στον σύζυγο Τζάκσον Πόλοκ, αλλά κανένας δεν της το ‘χε. Η Λεονόρα Κάριγκτον δημιουργούσε φαεινά αριστουργήματα υπό σκιά Μαξ Έρνστ, καταπίνοντας τα υποτιμητικά σχόλια των σουρεαλιστών της παρέας, οι οποίοι την αναγνώριζαν αποκλειστικά και μόνο ως μούσα τους. Η Χέντι Λαμάρ έγραφε ιστορία ως λεπτεπίλεπτη κούκλα του Χόλιγουντ, αλλά επουδενί ως εγκέφαλος πίσω από μέθοδο κρυπτογράφησης ασύρματου σήματος που χρησιμοποιήθηκε δεκαετίες αργότερα σε τεχνολογίες όπως το Bluetooth και τα πρώιμα ασύρματα δίκτυα.
Δεν ήταν αιώνες πριν που οι περισσότερες γυναίκες προοριζόμασταν για νοικοκυρές και επαγγελματίες γραμματείς/βοηθοί στην καλύτερη περίπτωση. Μιλάμε για τον εικοστό μας αιώνα, την εποχή της μητέρας μου που πέταξε την θέση της στην ΑΣΚΤ και το ταλέντο της στα αζήτητα, γιατί η ‘μποέμικη ζωή’ στιγμάτιζε ένα ‘κορίτσι από σπίτι’. Αλλά και αργότερα, μετά την περίφημη σεξουαλική επανάσταση και την υποτιθέμενη απελευθέρωση, ο καθεστωτικός σεξισμός συνεχίστηκε ακάθεκτος. ‘Ακόμα και μια γυναίκα μπορεί να ανοίξει ένα μπουκάλι κέτσαπ’ και ‘δώστε της τη θέση που της ανήκει’ (γυμνό μοντέλο ξαπλωμένο λάγνα στο πάτωμα φλερτάρει με ανδρικό μοκασίνι), οι διαφημίσεις της εποχής τα λένε όλα. Εμείς, να λέμε δόξα τω Θεώ που δεν μας έκαιγαν ως μάγισσες για την διαφορετικότητά μας όπως έκαναν παλιότερα, που μας άφησαν να πηγαίνουμε σχολείο και να ψηφίζουμε (το 1944 θεσπίστηκε η γυναικεία και η προίκα καταργήθηκε μόλις το 1983).
Κάθε αιώνας και λίγη πρόοδος για τη Δύση. Σήμερα, η Λη Κράσνερ, η Χίλμα Αφ Κλιμτ και η Λεονόρα πήραν επιτέλους την ετεροχρονισμένη θέση που τους αξίζει στα μουσεία ως μεγάλες δημιουργοί, όχι ως σύζυγοι, ερωμένες, μούσες, ή απλά ανισόρροπες, οι Mαρί Κιουρί και Κοκό Σανέλ δεν είναι πια οι εξαιρέσεις αλλά η κανονικότητα, όλο και περισσότερες γυναίκες ηγούνται κρατών και οργανισμών (φέτος και η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος στις ΗΠΑ) και η εγγονή της μητέρας μου είναι διδακτορική φοιτήτρια στις νευροεπιστήμες, μέλος ερευνητικής ομάδας που απαρτίζεται 80% από γυναίκες.
Για να κατακτήσουμε το επόμενο επίπεδο αναγκαστικά θα περάσουμε κι από άχαρα μεταβατικά στάδια όπως ‘επιστημόνισσα όχι επιστήμων’, ή ποσοστώσεις σε προσλήψεις με κριτήριο το φύλο, αλλά θα βρεθούν οι ρόλοι και οι νέοι ορισμοί, όμορφα, δίκαια και δαρβινικά, χωρίς εμπόδια από αρσενικά ‘παλαιάς σχολής’, τώρα που θα εκλείψουν εκ των πραγμάτων. Μια ακόμη πρόοδος. Έχει πολλά χιλιόμετρα να διανύσει ακόμα η γυναικεία ιστορία, αλλά φαίνεται να είναι σε καλό δρόμο.
Για αυτό, στην ερώτηση “γιατί δεν υπήρχαν παρά ελάχιστες γυναίκες ζωγράφοι ή επιστήμονες στην Ιστορία;” η απάντηση προφανώς είναι “Αν την Ιστορία την είχαν γράψει γυναίκες, θα ήταν γεμάτη”.
Χρύσα Καραμανίδη
Chief Innovation Officer, Upstream
“Η καινοτομία είναι γένους θηλυκού”
Έχουν γίνει βήματα προς τη βελτίωση της θέσης της γυναίκας μέσα στην κοινωνία με το πέρασμα των δεκαετιών; Ξεκάθαρα. Ωστόσο, ακόμη και μέχρι σήμερα απέχουμε πάρα πολύ από το να πούμε ότι έχουμε ισότητα. Δεν μιλάμε μονάχα για χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου, όπου υπάρχει παραβίαση ακόμη και των πλέον βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων των γυναικών.
Ας περάσουμε στον δυτικό κόσμο, τον ανεπτυγμένο. Πόσες γυναίκες πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης και πάσης φύσης βίας όπως βλέπουμε στο νεοσύστατο για τη χώρα μας metoο;
Μπορεί τα βασικά μας δικαιώματα να είναι εν πολλοίς εξασφαλισμένα, όμως αντιλήψεις αιώνων χρειάζονται πολύ χρόνο για να αλλάξουν ριζικά. Η κορυφή φαίνεται πως είναι ένας χώρος, όπου δεν υπάρχουν παρά χαραμάδες για τις γυναίκες. Στη λίστα του Forbes με τους 100 πιο καινοτόμους ηγέτες στις ΗΠΑ, ξέρετε πόσες γυναίκες υπάρχουν; Μία! Εν έτοι 2021 μόλις 12 αρχηγοί κρατών είναι γυναίκες.
Εργάζομαι σε μια εταιρεία τεχνολογίας, ίσως αυτή που εκκίνησε τον κλάδο της τεχνολογίας στην Ελλάδα. Παραδοσιακά ο κλάδος της τεχνολογίας προηγείται των εξελίξεων στους περισσότερους τομείς, και όπως είδαμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο. Προς το καλύτερο.
Συνολικά, όμως, και σε θέματα ισότητας των φύλων η τεχνολογία δεν τα πάει τόσο καλά όσο θα μπορούσε. Σε Google, Microsoft και Amazon οι γυναίκες σε ηγετικές θέσεις είναι το 25-27%. Στο δικό μου αντικείμενο, την Καινοτομία, στις εταιρείες του Fortune 500, μόνο το 20% των Chief Innovation Officers είναι γυναίκες.
Στερεότυπα, δομές και διαδικασίες, συνεχίζουν να αποτελούν τροχοπέδη στην ανάδειξη περισσότερων γυναικών σε θέσεις ευθύνης ή ακόμη και στην ενασχόληση περισσότερων γυναικών με την τεχνολογία.
Για να αναλάβει μια γυναίκα μια θέση ευθύνης, έχουν προηγηθεί δύο ή τρεις άνδρες που έχουν αποτύχει στο ρόλο.
Ακόμη βέβαια και για όσες έχουν ήδη θέση στο τραπέζι των αποφάσεων, αυτό δεν διασφαλίζει ότι έχουν φωνή ή ότι η φωνή τους ακούγεται το ίδιο ηχηρά.
Έχοντας μεγαλώσει να αμφισβητούμε τον εαυτό μας και την κρίση μας, συχνά μπορεί να προσπαθούμε να πιάνουμε όσο λιγότερο χώρο γίνεται. Ακόμη και όταν μας δίνουν το λόγο, παραδοσιακά μας ακούν λιγότερο και στατιστικά μας διακόπτουν πολύ περισσότερο.
Ισότητα, χωρίς την αλλαγή του περιβάλλοντος και, κυρίως, τη συμμετοχή και την ανάληψη ευθύνης από τους άνδρες δεν μπορεί να υπάρξει. Ούτε στατιστικά, ούτε ουσιαστικά.
Στην Upstream, 2 στους 7 του top management είμαστε γυναίκες. 38% των ανθρώπων μας που έχουν ευθύνη ομάδας είναι γυναίκες. Είναι καλά ποσοστά, αλλά μπορούν να είναι καλύτερα. Όχι μόνο για λόγους benchmarking, αλλά για λόγους ουσίας.
Χριστίνα Κουτρομάνου
Client Service Director, Hill+Knowlton
“Ο ρόλος των γυναικών είναι αξιακός”
Ακούμε όλο και πιο συχνά για τη συμπερίληψη στην εταιρική διακυβέρνηση και δείκτες συμμετοχής των γυναικών στην Ανώτατη Διοίκηση. Αυτό είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό, ωστόσο δεν πρέπει να μείνουμε στους αριθμούς αλλά να πάμε ένα βήμα πιο πέρα: στην ουσία.
Η τάση για περισσότερο ανθρώπινους ηγέτες και πιο ανθρώπινες εταιρίες θα ενισχυθεί, Μοιάζει οξύμωρο αλλά φαίνεται πως όσο προχωράμε με την 4η Βιομηχανική Επανάσταση, τόσο αποζητούμε τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά ως κοινωνία. Σε αυτό το πλαίσιο, ο ρόλος των γυναικών στις επιχειρήσεις δεν είναι επιφανειακός αλλά βαθιά αξιακός.
Συνεπώς, αντί να μιλάμε για τη συνδρομή των γυναικών στην αναβάθμιση της εικόνας μιας εταιρίας, που θέλει να χτίσει την εικόνα ενός περιβάλλοντος ίσων ευκαιριών, έχει έλθει η στιγμή να δούμε πώς αυτή μπορεί να μετασχηματίσει την κουλτούρα των επιχειρήσεων.
Ένα χαρακτηριστικό που μπορούν σίγουρα να προσδώσουν οι γυναίκες στην επιχειρήσεις και αποτελεί ένα από τα πιο περιζήτητα soft skills είναι η ενσυναίσθηση. Οι γυναίκες έχοντας βιώσει πολλές φορές οι ίδιες διακρίσεις κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής τους πορείας, οφείλουν να βοηθήσουν στην ενσωμάτωση του σεβασμού προς την προσωπικότητα και την ατομικότητα, φέρνοντας συχνά περισσότερη κατανόηση και επικοινωνία, που εντελώς συμπτωματικά είναι και ουσιαστικά θηλυκού γένους.
Για εμάς που δραστηριοποιούμαστε στην εταιρική επικοινωνία, η σύνδεση των οργανισμών με την κοινωνία είναι μία νέα πραγματικότητα που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Σε αυτή τη νέα πραγματικότητα, οι γυναίκες έχοντας στη φαρέτρα μας την εμπειρία από τις δικές μας μάχες για ίση αντιμετώπιση, οφείλουμε να πρωταγωνιστήσουμε στην υιοθέτηση πολιτικών συμπερίληψης ακόμη και σε οργανισμούς που δεν τις διέθεταν.
Η Πρωθυπουργός της Νέας Ζηλανδίας είπε «μπορείς να είσαι ταυτόχρονα δυνατή και συμπονετική». Η φράση αυτή εκφράζει απόλυτα αυτό που φέρνουν οι γυναίκες manager στις επιχειρήσεις. Η εταιρική φήμη περισσότερο από ποτέ δεν βασίζεται μόνο σε αριθμούς αλλά κυρίως σε αξίες.
Αφροδίτη Κράβαρη
Επικοινωνιολόγος, Branding and Communication Architect
“Δεν υπάρχει κανένα πιο επικίνδυνο πλάσμα στη γη, από μια αποφασισμένη γυναίκα”
Μπορεί πίσω από κάθε επιτυχημένο άντρα να υπάρχει πάντα μια δυναμική γυναίκα, αλλά πίσω από κάθε επιτυχημένη γυναίκα, υπάρχει ο εαυτός της!
Και μπορεί κύριοι, η Παγκόσμια ημέρα Γυναίκας να θεσπίστηκε το 1977 από τον ΟΗΕ για να προασπίσει τα δικαιώματα και τους αγώνες των γυναικών, αλλά έκτοτε το τοπίο έχει αλλάξει ριζικά αν αναλογιστεί κανείς πως η γυναίκα είναι ο κύριος μοχλός και η μήτρα κίνησης της κοινωνίας. Υπάρχει ισότητα; Στην εργασία ή στο σπίτι; Έχουν εξαλειφθεί τα κινήματα φεμινισμού, ο φόβος, η ενδοοικογενειακή βία ή οι παρενοχλήσεις σε κάθε επίπεδο;
Προφανώς και όχι. Υπάρχουν ψήγματα βελτίωσης, αυτοπαρακίνησης,ακαδημαϊκές φαμφάρες και περιστασιακή συμβουλευτική από ειδικούς, αλλά δεν έχουν γίνει σοβαρά βήματα. Μόλις εν έτει 2021 κατάφερε να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου και να υπάρχουν επώνυμα καταγγελίες για σεξουαλική παρενόχληση αλλά ηΤηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 δε χρησιμοποιείται ακόμα χωρίς φόβο ή ντροπή για να συλλέξει όλες τις πληροφορίες από κάθε γυναίκα που δέχεται οποιοδήποτε bullying ή κακοποίηση. Κι ας περάσουμε στην εργασία. Η Ελλάδα συγκεντρώνει καταλαμβάνει την προτελευταία θέση ανάμεσα στις 28 χώρες της ΕΕ καθώς μόνο το 49% των γυναικών στην Ελλάδα (ηλικίας 20-64) απασχολούνται, την ίδια ώρα που οι άνδρες καταλαμβάνουν το 70% στον τομέα της εργασίας. Και πως μπορεί να συμβαίνει αυτό, μπορεί εύλογα να ρωτήσει κανείς, εφόσον οι γυναίκες κατέχουν το 52% του συνολικού πληθυσμού & το 60% των πτυχιούχων ανώτατης εκπαίδευσης στην Ευρώπη είναι γυναίκες.
Σύμφωνα και με τον Δείκτη Ισότητας του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου για την Ισότητα των Φύλων το 2020:
- Το ποσοστό εργασίας (ατόμων ηλικίας 20-64 ετών) είναι 49% για τις γυναίκες και 70% για τους άνδρες.
- Το ποσοστό πλήρους απασχόλησης μειώθηκε από 34% σε 31% για τις γυναίκες και από 61% σε 48% για τους άνδρες μεταξύ 2005 και 2017, μειώνοντας το χάσμα μεταξύ των φύλων (από 27 ποσοστιαίες μονάδες στις 17 μονάδες).
- Δύο φορές περισσότερες γυναίκες (14%) εργάζονται με μερική απασχόληση σε σχέση με τους άνδρες.
- Κατά μέσο όρο, οι γυναίκες εργάζονται 39 ώρες την εβδομάδα και οι άνδρες 44 ώρες.
- Το μισθολογικό χάσμα ανέρχεται σε 15,5%
- Το ποσοστό των γυναικών σε διοικητικές θέσεις είναι μόλις 9%
Η γυναικεία επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα και γενικότερα η επαγγελματική πορεία παρουσιάζεται στα μάτια μας με περισσότερη εξωστρέφεια και αναγνωρισιμότητα από ότι στο παρελθόν. Αυτό βεβαίως δε σημαίνει πως έχει επέλθει ισότητα ή εξισορρόπηση στις σχέσεις των φύλων ή στην επαγγελματική ανέλιξη των γυναικών.
Επαγγέλματα ταμπού, κλειστά, μηδενική παρακίνηση από οικογένεια, στερεότυπα, αδυναμία εύρεσης κεφαλαίου, οικονομική αστάθεια ή ανυπαρξία, μη προσβάσιμο networking, δυσκολία στη συνύπαρξη δουλειάς και οικογένειας, είναι μόνο μερικά από τα θέματα που πρέπει να τεθούν επί τάπητος.
Εκπαίδευση, οικογένεια, δράσεις φορέων, κρατική ενίσχυση και φυσικά αλλαγή κουλτούρας.
Θαύματα δε γίνονται εν μια νυκτί, αλλά τα πρώτα βήματα αρχίζουν δειλά δειλά να αχνοφαίνονται. Δε μπορώ να κατανοήσω γιατί κάποια άνθρωποι κάνουν για μερικές δουλειές ενώ κάποιοι άλλοι όχι. Είναι θέμα φύλου; Προσωπικότητας; Αντοχής; Εξυπνάδας;
“Καλύτερα να είναι άντρας σε αυτή τη θέση” ή “δεν είμαι σίγουρος πως θα έχει την αναμενόμενη απόδοση”.
“Θα μου δέσει τα χέρια αν μείνει έγκυος και δε θα μπορώ να τη διώξω” ή “Δε θα τα καταφέρει με τόση δουλειά, ταξίδια, σπίτι”.
Κύριοι, σοβαρά τώρα; Οι ίδιοι συνήθως που έχουν δώσει τέτοιες απαντήσεις, είναι οι ίδιοι που μεγαλώνουν κορίτσια και ενοχλούνται περιέργως απίστευτα αν θίξεις την εκπαίδευση, την ακεραιότητα ή το σίγουρο μέλλον των παιδιών τους. Είναι οι ίδιοι που στην εργασία τους με συναδέλφους γυναίκες εμποδίζουν την ανέλιξή τους ή έχουν δεύτερες σκέψεις για την αξιολόγησή τους.
Για μένα το θέμα εντοπίζεται σε στερεότυπα και κουλτούρα. Η νοοτροπία μας έχει μείνει στον περασμένο αιώνα και ο ψεύτικος νεωτερισμός μας δε φαίνεται να δουλεύει όπως θα θέλαμε.
“Βρες το επάγγελμα που σου ταιριάζει”, μοιάζει περισσότερο με τεστ σε lifestyle περιοδικό, κι όχι αέναη εκπαιδευτική διαδικασία για τη στήριξη και τη συμβουλευτική ενός εφήβου. Αν και για να είμαι δίκαιη, έχουν γίνει άλματα στα τεστ επαγγελματικού προσανατολισμού και στις υπηρεσίες που μπορούν να παρέχονται σε όποιο γονέα θελήσει να το ψάξει λίγο παραπάνω. Να ξέρετε πως μιλάμε για τεστ προσωπικότητας, κλίσεων και ονείρων, όχι φύλου, ανισοτήτων ή στεγανών.
Η προσωπικότητα σύμφωνα με το λεξικό νεοελληνικής είναι τα ατομικά ψυχικά και πνευματικά γνωρίσματα και συμπεριφορές που χαρακτηρίζουν μοναδικά έναν άνθρωπο, ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του. Άρα στην εργασία, θεωρώ πως θα έπρεπε να κάνουμε μια προσεκτικότερη επιλογή βάσει αυτών των μοναδικών γνωρισμάτων και συμπεριφορών.
Σε μια παλαιότερη έρευνα και συγγραφή ενός άρθρου που είχα γράψει, είχα ξεχωρίσει ορισμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας που διαφοροποιούν τα 2 φύλα και με ιδιαίτερη περιέργεια προσπάθησα να αναλογιστώ αν και που τίθενται όντως σε εφαρμογή. Το ίδιο περιμένω να κάνει καθένας από εσάς ως αναγνώστες.
Είμαι αδαής σχετικά με το μέγεθος κλίμακας του εύρους δράσης που μπορεί να δραστηριοποιηθεί και να ανελιχθεί ένας άντρας ή μια γυναίκα βάσει εκπαίδευσης, τεχνογνωσίας και παιδείας. Δεν υπάρχουν όρια. Τα όρια πάντα ξεπερνιούνται και επαναπροσδιορίζονται.
Οι γυναίκες, φύσει και θέσει ενστικτώδη όντα έχουν στη φαρέτρα τους πολλά όπλα. Οι άντρες από την άλλη, μπορεί να ξεκινούν την παρτίδα με καλό φύλλο, αλλά δε ξέρω κατά πόσο μπορούν να κερδίσουν την παρτίδα… γιατί αν το ασθενές φύλο πιστέψει στον εαυτό του και μετατρέψει την απάθεια σε δράση, μπορεί να παίξει στα δάχτυλα από άποψη στρατηγικής, επικοινωνίας και αποτελεσμάτων οποιοδήποτε project του ανατεθεί.
Σας παραθέτω επ’ ακριβώς τα χαρακτηριστικά που είχα συλλέξει. Κι ακόμα κι αν δε συμφέρει μερικούς, συγγνώμη αλλά ο κατάλογος που ακολουθεί είναι γένους θηλυκού :-)
- Αν θυμηθούμε την πυραμίδα αναγκών του Maslow, σίγουρα στην κορυφή του αισθήματος της αυτοπραγμάτωσης δεσπόζει μια γυναίκα που εστιάζει στην επικοινωνία, στις ενδοπροσωπικές και στις διαπροσωπικές σχέσεις. Η υψηλή της συναισθηματική νοημοσύνη τη βοηθά στην αποτελεσματική διαχείριση κρίσεων σε τέτοιο βαθμό που κανείς άντρας δε μπορεί να προβλέψει (EQ vs IQ). Η αναγνώριση κάθε είδους μηνύματος από μια γυναίκα γίνεται σε χρόνο λιγότερου του δευτερολέπτου με σαφη αναγνώριση λεκτικών, μη λεκτικών και παραλεκτικών μηνυμάτων, τη στιγμή που ένας άντρας χρειάζεται τον τριπλάσιο χρόνο να αξιολογήσει την ενέργεια και ό,τι υπάρχει στον άερα.
- Οι γυναίκες είναι κατεξοχήν lifelong learners εστιάζοντας περισσότερο στο εσωτερικό και βαθυστόχαστο του πράγματος και λιγότερο σε οικονομικά ή ανταγωνιστικά κίνητρα (στην πλειοψηφία των περιπτώσεων…γιατί ξέρω και αρκετές killer που δε σου χαρίζονται ούτε πολύ ούτε για πολύ). Αυτό τις κάνει ανθεκτικές στη δυσκολία και στα εμπόδια που παρουσιάζονται και τις οπλίζει με περισσότερο πείσμα, επιμονή και πειθαρχία σε ό,τι αναλαμβάνουν ιδίως όταν πρόκειται για την προσωπική τους στοχοθεσία και το όραμά τους. Δεν εγκαταλείπουν το στόχο σε καμιά περίπτωση και οπλίζονται με υπομονή έχοντας τους φίλους κοντά αλλά τους εχθρούς κοντύτερα. Ένας άντρας χάνει εύκολα το ενδιαφέρον, το χρόνο και τη στοχοθεσία του αν τα πράγματα δεν “τρέξουν”, όπως τα περιμένει, όταν τα περιμένει.
- Κατεξοχήν περισσότερο οργανωτικές από τους άντρες, οι γυναίκες στην επιχειρησιακή αρένα, διαθέτουν περισσότερη καλλιέργεια, χτίζουν σταδιακά και μακροπρόθεσμα σχέσεις, διαμοιράζονται ευκολότερα πληροφορίες και χαρακτηρίζονται από μεγάλη αντοχή και ευελιξία στις επικοινωνίες και τις συνεργασίες τους.
- Οι γυναίκες, φύσει αυτάρκη όντα με μεγάλο αυτοέλεγχο κι ευελιξία, διαθέτουν μεγάλη δημιουργικότητα και αντιλαμβάνονται αποδοτικότερα και καλύτερα τις επερχόμενες τάσεις στην αγορά ιδιαίτερα σε τομείς μάρκετινγκ, τεχνολογιών και καινοτομίας. Μην υποτιμήσεις ποτέ τη διαίσθηση, το ένστικτο και τη διορατικότητα μιας γυναίκας…μέσα κι έξω απ’τη δουλειά! Ξέρω πολλούς δημιουργικούς, εύστροφους και ετοιμόλογους άντρες, αλλά είναι η μειοψηφία σε επαγγέλματα που επιβάλλουν out of the box thinking, με αποτέλεσμα να καταλαμβάνουν στο τέλος περισσότερο θέσεις διοίκησης, παρά στο creative team.
- Οι γυναίκες πιστεύουν ακράδαντα πως “πρέπει να γίνεται η δουλειά” με κάθε κόστος. Η παρουσίαση αποτελέσματος είναι πολύ σημαντική γι’αυτές εξ’ου και είναι εξαιρετικά ικανές στο να βρίσκουν λύσεις. Τους αρκεί να προχωρούν τα πράγματα οργανωμένα, δε χρειάζονται παρακίνηση (είναι οι ίδιες self-motivated σε καθετί που αφορά την προσωπική, οικογενειακή ή επαγγελματική ζωή τους) και φυσικά δεν περιμένουν καρδούλες και φιλάκια ή φύλλα δάφνης στα μαλλιά για αναγνώριση του έργου τους. Το ίδιο και στο σπίτι. Η δουλειά θα γίνει. Πριν τη δουλειά, μετά τη δουλειά, ταυτόχρονα με άλλες χίλιες δουλειές, αλλά θα γίνει. Ένας άντρας έχει στο μυαλό του το σπίτι ως το καταφύγιο μετά τη δουλειά, ενώ μια γυναίκα ως χαμαιλέων αλλάζει απλά το χρώμα της σε όποιο περιβάλλον κι αν την τοποθετήσεις.
Καθόλου αμελητέα νομίζω όλα αυτά.
Είναι τα εμπόδια που βάζουμε μόνοι μας στον εαυτό μας για την ανέλιξή μας;
Είναι η ανατροφή μας που δεν έχει ξεπεράσει ακόμα παλιά στερεότυπα για να κυλούν τα πράγματα αλλιώς;
Είναι εξωγενείς και κρατικοί παράγοντες που διευκολύνουν την αντρική καριέρα, ενώ βάζουν εμπόδια στη γυναικεία;
Είναι η κουλτούρα μας ως λαός που έχουμε όλη τη θέληση για αλλαγή και καινοτομία αλλά καμιά τόλμη να αλλάξουμε τα πράγματα;
Ό,τι και να συμβαίνει, ισότητα των φύλων δεν υπάρχει ακόμα. Πρέπει να συγχρονιστούν μαζί οι δυνάμεις της οικογένειας, της εκπαίδευσης, της ύπαρξης εργασίας, της σταθερής αμοιβής, της ψυχολογικής και μη στήριξης της γυναίκας για να φτάσουμε στο σημείο να μιλάμε με αριθμούς που δε ντροπιάζουν και να έχουμε τη θέση που μας αξίζει ως χώρα στον παγκόσμιο οικονομικό & εργασιακό χάρτη.
Κι αν με ρωτήσεις, είμαστε μακριά ακόμα, αλλά σκέψου κι αυτό.
Δεν υπάρχει κανένα πιο επικίνδυνο πλάσμα στη γη, από μια αποφασισμένη γυναίκα.
“She remembered who she was and the game changed.”
Μαρίκα Λάμπρου
Σύμβουλος Επιχειρήσεων, Συγγραφέας, Μέλος ΔΣ (ΔΕΠΑ, Entersoft, Focus Bari)
“ΜΠΟΡΟΥΜΕ, αρκεί να το πιστέψουμε!”
Με ορειβασία σε κακοτράχαλα βουνά προσομοιάζει η εξέλιξη της θέσης των γυναικών στις επιχειρήσεις. Δεν λείπουν ούτε οι απόκρημνες πλαγιές ούτε η μαγευτική θέα από την κορυφή. Κάθε σημαιάκι που καρφώνουμε νικήτριες μάς δίνει τη δύναμη για να προχωρήσουμε προς την επόμενη κορυφή.
Έχουμε αρκετές κορυφές μπροστά μας. Το αποδεικνύουν περίτρανα τα στατιστικά στοιχεία: πληρωνόμαστε χαμηλότερα, επιβαρυνόμαστε περισσότερο με τη φροντίδα της οικογένειας και του σπιτιού, διακόπτουμε συχνότερα την καριέρα μας, φτάνουμε λιγότερες και με πολύ περισσότερο κόπο στις υψηλές βαθμίδες των επιχειρήσεων. Αλλά φτάνουμε! Δηλαδή ΜΠΟΡΟΥΜΕ!
ΜΠΟΡΟΥΜΕ! Αυτό αξίζει να επισημάνουμε προς τις χιλιάδες γυναίκες που απασχολούνται στις επιχειρήσεις και αμφιβάλουν ή φοβούνται να ξεκινήσουν την ανηφορική διαδρομή της διεκδίκησης ή ακόμη σκέφτονται να αφήσουν την προσπάθεια στη μέση. Αναμφίβολα και αναμφισβήτητα ΜΠΟΡΟΥΜΕ! Το αποδεικνύει η άλλη πλευρά των στατιστικών που λέει ότι έχουμε βελτιώσει τη θέση μας στον επιχειρηματικό κόσμο, αλλά έχουμε ακόμη πολλά να αλλάξουμε για να πούμε με σιγουριά ότι τυγχάνουμε «ίσης μεταχείρισης».
Με τη συνεχή, συστηματική, συνεπή προσπάθεια καθεμιάς και όλων μαζί θα ενισχύουμε τη θέση μας στις επιχειρήσεις κάθε μέρα. Είναι μαραθώνιος η πορεία αυτή. Απαιτεί ενημέρωση και συμπόρευση όλων των stakeholders, και οπωσδήποτε αυτών που αποφασίζουν (για την επιλογή μας, για την εκπαίδευσή μας, για την προαγωγή μας).
Κάθε γυναίκα που καταφέρνει να πιστέψει στον εαυτό της και να διεκδικήσει τη θέση της είναι μια νίκη, ένα προχώρημα για όλες μας. Κάθε επιχείρηση που αντιλαμβάνεται πόσο ευρέως ζημιογόνο είναι να διατηρεί δύο μέτρα και δύο σταθμά (ενάντια στις γυναίκες-εργαζόμενες) είναι ένα προχώρημα. Κάθε σύζυγος, παιδί, γονιός, φίλος, συνάδελφος γυναίκας που αντιλαμβάνεται, σέβεται και στηρίζει τις επαγγελματικές της επιδιώξεις είναι ένα προχώρημα.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ αρκεί να διεκδικήσουμε, αρκεί να αποφασίσουμε. Υπάρχουν παραδείγματα γυναικών που πάλεψαν και παλεύουν και τα καταφέρνουν να επιβάλλουν τους όρους τους ώστε να απελευθερωθούμε σαν άνθρωποι και σαν κοινωνίες από κοινωνικά στερεότυπα αιώνων. ΜΠΟΡΟΥΜΕ, αρκεί να το πιστέψουμε!
Βίβιαν Μακρή
Επικοινωνιολόγος ΟΒΙ
“Πόσο παρούσα είσαι;”
Όταν μου ζητήθηκε να γράψω δύο λόγια για την Ημέρα της Γυναίκας και να σε γιορτάσουμε γυναίκα, το μόνο που δεν ήθελα είναι να μιλήσω για γυάλινα ταβάνια, ανεκπλήρωτα ευχολόγια και για το πώς να ντύνεσαι όχι όπως πραγματικά σου αρέσει, αλλά για τη θέση που θες.
Δε ξέρω γιατί, όμως κάθε προοίμιο έχει συνήθως μία βαρύτητα χαρακτηριστική. Παίρνει χρώμα από δεδομένες κοινωνικές στιγμές και χαρακτηρίζεται από την ενέργεια του σήμερα. Σκεφτόμουν, μάλιστα, πως ο Αριστοτέλης είχε προσδώσει το χαρακτηριστικό «πονητικός» για τον βίο των γυναικών και πόσο ταιριάζει τόσο απόλυτα στο χρονικό τώρα.
Κοιτάζεις γύρω σου και εισπράττεις πόνο, αλλά συνάμα και δικαίωση, ας μην το ξεχνάμε αυτό. Κορίτσια ελεύθερα, γυναίκες-μάνες, εργαζόμενες κι άνεργες, κυρίες στη σύνταξη που κοιτάζουν νοερά φωτογραφίες πεποιθήσεων στρεβλώσεων, στερεοτύπων από το πριν με τις φίλες τους, όλες είστε εδώ για να διορθώσετε τα λάθη του παρελθόντος και την κοροϊδία του παρόντος.
Και είστε πολύ καλές σ’ αυτό.
Δε μου άρεσε ποτέ να νουθετώ. Ξέρω πως το έχω κάνει, κυρίως όμως για να εκπαιδευτώ κι εγώ η ίδια, αυτό κατάλαβα όταν σταμάτησα για λίγο και επένδυσα στο να αφουγκράζομαι το πώς αλήθεια συνεργαζόμαστε στην κοινωνία, στις επιχειρήσεις, στη ζωή.
Με το χέρι στην καρδιά, πες μου, δεν έχεις νιώσει πως ο διάλογος είναι πλέον συνεργατικός, ότι αντλεί επιχειρήματα μέσα από τη δύναμη των ίσων ευκαιριών, δεν έχεις δει πως η συνομιλία έχει σφραγιστεί στη σφαίρα της γυναικείας ηγεσίας, της ισότιμης συμμετοχής και εκπροσώπησης;
Τι κι αν τα διοικητικά συμβούλια των διάφορων εταιριών και των οικογενειακών επιχειρήσεων υπερπληρούν ακόμη θέσεις ανδρικές; Σπουδαιότητα έχει να είσαι εσύ παρούσα, να δίνεις με τη φωνή σου και τις εργατοώρες σου ευκαιρίες και στη διαφορετικότητα, και στη μοναδικότητα και τη συμπερίληψη στα σύγχρονα ανθρώπινα πράγματα και το εταιρικό οικοσύστημα, αλλά και να καλλιεργείς από μόνη σου μια κουλτούρα ισοτιμίας, ασφάλειας και σεβασμού.
Δεν είναι τυχαίο πως τη δεδομένη χρονική στιγμή μαθαίνουμε να αξιολογούμε πιο σωστά τα πράγματα, επιβεβαιώνοντας την επίγνωση της κανονικότητας των διακρίσεων. Κυρίως, όμως, η χρονική συγκυρία της πανδημίας που ξέσπασε γέννησε την ανάγκη περισσότερο από ποτέ για νέα μοντέλα βιώσιμης ανάπτυξης και ευημερίας.
Όταν η καθολικά ουσιαστική έννοια της σωματικής και ψυχικής επιβίωσης ήρθε στο προσκήνιο, συμπαρέσυρε μαζί της και όλη τη γκρίνια για την πληθώρα αρθρογραφίας για το #MeToo, καταγγέλλοντας την υπερβολή του κινήματος, και την ανάγκη συμπεριληπτικών εργοδοτών, έννοια που με αργά βήματα αρχίζει και απασχολεί και τις επιχειρήσεις ευτυχώς, αυτόματα όμως έφερε στο φως και τις μελέτες που καταδεικνύουν πόσο τεράστιες είναι οι επιπτώσεις της υγειονομικής κρίσης στα γυναικεία πράγματα.
Οι γυναίκες αποτελούν την πλειοψηφία των εργαζόμενων που απασχολούνται στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης και είναι ακριβώς οι ίδιες που πλήττονται περισσότερο λόγω της απώλειας θέσεων εργασίας ή λόγω της απασχόλησής τους σε επισφαλείς θέσεις εργασίας.
Είσαι έτοιμη να επενδύσεις στην επαγγελματική σου ανάπτυξη ξανά, να απασχοληθείς δημιουργικά ξανά σε θέσεις με απαιτήσεις και προοπτικές αλλά και να διορθώσεις τον εφησυχασμό;
Πάντα η γυναίκα πονούσε, και όπως αναφέρει η Hannah Arendt στο The Human Condition, πάντα ήσουν κρυμμένη και επιφορτισμένη σε σωματικές λειτουργίες αλλά και εκπαιδευμένη να φέρεις στο φως άξιους πολίτες με ιδανικά.
Πόσο παρούσα είσαι τώρα;
Βίκυ Μαρκάτου
Συντονίστρια Ομάδας στην Επιθεώρηση του Γιώργου Φουφόπουλου
“Ως κοινωνία έχουμε ακόμη πολλά να κάνουμε για να φτάσουμε να μιλάμε για ισότητα”
«Η Ημέρα της Γυναίκας» για εμένα, έχει την ίδια – περίπου – αξία με την «Ημέρα των Ερωτευμένων». Χωρίς να είμαι μηδενιστική, αλλά πιστεύω πως το 2021 δεν θα πρέπει να μιλάμε για «γιορτή» της Γυναίκας ή αντίστοιχα «γιορτή» των Ερωτευμένων.
Θέλω να πιστεύω πως ως ανθρωπότητα έχουμε καταφέρει να κάνουμε – κάποια – βήματα προς τα εμπρός και να ξεπεράσουμε τις «αγκυλώσεις» που μας βάραιναν τους προηγούμενους αιώνες ή καλύτερα τα προηγούμενα χρόνια. Γιατί δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως μερικές δεκαετίες νωρίτερα, πριν ακόμη, εγώ, ολοκληρώσω τον μαθησιακό μου κύκλο στο δημοτικό, θεσπίστηκε δια νόμου – στην Ελλάδα – η κατάργηση της προίκας.
Προσωπικά πιστεύω, πως κανονικά – μεγάλη κουβέντα – οι γυναίκες δεν θα έπρεπε να έχουν κάποια διαφορά σε σχέση με τους άντρες, στον εργασιακό «στίβο» και ειδικότερα στα επαγγέλματα εκείνα που δεν είναι απαραίτητη, άρα και λογική η ανωτερότητα των αντρών, η σωματική ρώμη.
Έχοντας την τύχη να διανύσω αρκετά «χιλιόμετρα» σε ένα δύσκολο και ανδροκρατούμενο – θα έλεγα – πριν λίγα χρόνια επάγγελμα μπορώ, πλέον, να πω με σιγουριά πως έχουμε κάνει πολλά βήματα προς τα εμπρός, ως γυναίκες, και έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε με το «σπαθί» μας τον ρόλο που μας αξίζει κοιτώντας κατάματα τους συναδέλφους μας, είτε αυτοί είναι άντρες, είτε γυναίκες.
Δεν πιστεύω πως είναι κάτι εύκολο, συχνά όλες ακούμε «κρύα» αστεία για εμάς, τις γυναίκες, αλλά πλέον τα αστεία αυτά έχουν μειωθεί αισθητά, ενώ έχουν αυξηθεί και οι θέσεις αντρών που στέκονται πλάι μας νιώθοντας και οι ίδιοι την αντίστοιχη αποστροφή με εμάς.
Βεβαίως ως κοινωνία έχουμε ακόμη πολλά να κάνουμε για να φτάσουμε να μιλάμε για ισότητα και να μην βλέπουμε τις γυναίκες, ειδικά αυτές που καταφέρνουν να ξεχωρίσουν και να διακριθούν σε κάποιο χώρο ως… εξωγήινες.
Κάλλια Μυλωνάκη
Senior Manager, Marketing & Communications, PwC Ελλάδας
“Απαιτείται ακόμη πρόοδος ώστε να μπορούμε να μιλάμε για ισότητα”
Η θέση της γυναίκας στην επιχειρηματική ζωή και εργασία μπορεί να αξιολογηθεί και να ερμηνευθεί βάσει διαφορετικών παραμέτρων. Από τη μια πλευρά, υπάρχει η καθαρά στερεοτυπική εκδοχή που συνδέει το γυναικείο φύλο κυρίως με παραδοσιακούς ρόλους, οδηγώντας στην αποδυνάμωση της θέσης που κατέχει στην εργασία και τη δημιουργία ανισότητας. Πρόκειται για στερεότυπα που αντανακλούν και εξυπηρετούν προγενέστερες εποχές και κοινωνικοοικονομικές ανάγκες.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η οπτική των γυναικών εκείνων που κατακτούν ηγετικές θέσεις στις επιχειρήσεις, επιτυγχάνουν και εξισορροπούν μεταξύ πολλών και διαφορετικών ρόλων της προσωπικής και επαγγελματικής τους ζωής και παράλληλα προσφέρουν σημαντικά οφέλη στους οργανισμούς που υπηρετούν.
Η σχέση του γυναικείου με το ανδρικό φύλο στην εργασία δεν έχει να κάνει με το ποιος θα υπερισχύσει του άλλου. Κάθε πλευρά φέρει ποιότητες και χαρακτηριστικά που λειτουργούν συμπληρωματικά.
Όπως αποτυπώνει o ετήσιος δείκτης της PwC “Women in Work”, η αύξηση της γυναικείας εργασίας στις χώρες του ΟΟΣΑ μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση του ΑΕΠ κατά $ 6 τρις. Προς αυτή τη κατεύθυνση και τα δύο φύλα καλούμαστε να εργαστούμε για την άμβλυνση των ανισοτήτων ώστε οι κοινωνίες και οι οικονομίες να αποκομίσουν τα προσδοκώμενα οφέλη.
Την τελευταία δεκαετία η θέση των γυναικών ολοένα και ενδυναμώνεται τόσο σε επίπεδο ευκαιριών και θέσεων απασχόλησης όσο και σε οικονομικό. Σίγουρα, απαιτείται ακόμη πρόοδος ώστε να μπορούμε να μιλάμε για ισότητα των δύο φύλων στην εργασία. Είναι όμως αισιόδοξο και ενθαρρυντικό το γεγονός ότι σταδιακά απεγκλωβιζόμαστε από τα στερεότυπα του παρελθόντος με περισσότερες γυναίκες στην αγορά εργασίας και με έξοχα παραδείγματα τόσο σε ηγετικές θέσεις όσο και σε κλάδους και ρόλους που παραδοσιακά ανήκαν σε άντρες.
Μαριάννα Ντάβου
Corporate & Public Affairs Director, Pitch PR
“Οι γυναίκες συνεχώς δίνουν μάχες, άνισες και άδικες πολλές φορές”
Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας μας βρίσκει εν μέσω πανδημίας και του αρνητικού αντικτύπου της στο γυναικείο φύλο, καθώς και εν μέσω αποκαλύψεων περί σεξουαλικής και λεκτικής βίας στους χώρους εργασίας.
Μας βρίσκει για άλλη μία χρονιά να μιλάμε για τον ρόλο της γυναίκας στις «σύγχρονες», «ανεπτυγμένες» κοινωνίες και Οικονομίες. Να αποτελεί είδηση, καθώς δεν έχει υπάρξει στην Ιστορία αυτού του Κράτους, η ανάληψη της Προεδρίας της Δημοκρατίας από γυναίκα. Και σε κάθε νέο Κυβερνητικό σχήμα να μετράμε την ποσόστωση αντρών και γυναικών.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, οι γυναίκες έχουν γίνει κινητήριος μοχλός οικονομικής ανάπτυξης. Η επίτευξη της διαφορετικότητας των φύλων στις επιχειρήσεις είναι ζωτικής σημασίας για τη βελτίωση των επιχειρηματικών αποτελεσμάτων. Ωστόσο, οι γυναίκες εξακολουθούν να υπό-εκπροσωπούνται στις επιχειρήσεις, ιδίως σε ανώτερα διοικητικά επίπεδα. Οι γυναίκες σπάνια αποκτούν εκτελεστικές θέσεις ή υπηρετούν ως μέλη διοικητικών συμβουλίων. Ωστόσο, οι γυναίκες είναι πολυτάλαντες και πολυσχιδείς. Συνδυάζουν σπουδές, επαγγελματική σταδιοδρομία, οικογένεια, δραστηριότητες, με δυναμική, με σθένος, με πάθος, με αγάπη, με αυταπάρνηση, με αισιοδοξία και υψηλή αντίληψη.
Οι γυναίκες φαίνεται συνεχώς να δίνουν μάχες, σε όλους τους τομείς στη ζωή τους, άνισες και άδικες πολλές φορές. Μάχες επιβίωσης, μάχες απόδειξης της αξίας τους, μάχες για τα αυτονόητα.
Μέχρι την επόμενη φορά που δεν θα ρωτήσουν καμιά γυναίκα πως συνδυάζει καριέρα και μητρότητα. Μέχρι την επόμενη φορά που δεν θα ρωτήσουν καμιά γυναίκα αν έχει υποστεί σεξουαλική ή λεκτική κακοποίηση. Μέχρι την επόμενη φορά που δεν θα ζητήσουν την άποψή μας περί ισότητας των δύο φύλων. Μέχρι τότε καμία κοινωνία δεν μπορεί να θεωρείτε σύγχρονη και ανεπτυγμένη.
Έρικα Ξηρουχάκη
Διευθύντρια Επικοινωνίας και Δημοσίων Σχέσεων, Eldorado Gold
“Να μάθουμε να διατηρούμε το σθένος του χαρακτήρα μας”
Αυτό που παρατηρώ στις μέρες μας είναι πολλή συζήτηση γύρω από το φύλο και λίγη γύρω από την ουσία. Την ουσία που αποδέχεται την έμφυλη ισότητα ως δεδομένη και όχι ως αντικείμενο διεκδίκησης. Με αυτό λοιπόν κατά νου επιλέγω ως γυναίκα να κοιτάζω μπροστά με αυτοπεποίθηση σε έναν κατεξοχήν ανδροκρατούμενο κλάδο, από τον οποίο εισπράττω σεβασμό και την ασφάλεια ότι κάθε φωνή ακούγεται και κάθε ιδέα γίνεται πράξη ανεξαρτήτως φύλου.
Επιλέγω να επενδύω στην διαφορετικότητα της σκέψης, χωρίς την οποία καμία επιχείρηση δε μπορεί να πάει μπροστά. Ειδικότερα σήμερα, που οι συνθήκες απαιτούν από όλους μας να γινόμαστε πιο ευρηματικοί, επινοητικοί και δημιουργικοί, είναι σημαντικό να μάθουμε να διατηρούμε το σθένος του χαρακτήρα μας επιλέγοντας να μπολιάζουμε τις σκέψεις και ιδέες μας με αυτές των γύρω μας. Το αποτέλεσμα δίνει αυτό που ονομάζουμε ‘smell of the place’, το άρωμα μοναδικότητας κάθε οργανισμού που το συνθέτουν διαφορετικές κουλτούρες, εργασιακά υπόβαθρα και εμπειρίες τόσο αντρών όσο γυναικών, συναδέλφων στον ίδιο οργανισμό.
Σε μία κοινωνία, η οποία και η ίδια φαίνεται να γίνεται ολοένα και πιο «ευρηματική» ως προς τους ρόλους που επινοεί για τις γυναίκες του σήμερα, επιλέγω να αγαπήσω τους πολλούς διαφορετικούς ρόλους που μου προσφέρει και να γιορτάσω στην Ημέρα της Γυναίκας τη διαφορετικότητα των φύλων, τη διαφορετικότητα του ανθρώπινου είδους.
Χρόνια Πολλά!
Γεωργία Πανοπούλου
Project Manager στην ΕΤΒΑ ΒΙ.ΠΕ. Α.Ε.
“Ένας κόσμος ισότητας είναι ένας καλύτερος, πλουσιότερος και πιο ευτυχισμένος κόσμος”
Στη φετινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας θέλω να ξεκινήσω βλέποντας τα θετικά: τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, η πρόοδος που έχει γίνει τις τελευταίες δεκαετίες όσον αφορά την ισότητα των φύλων είναι τεράστια, σε σύγκριση με οτιδήποτε είχε επιτευχθεί τους προηγούμενους αιώνες.
Βεβαίως, τα αιτήματα, ακόμα και αυτά του προηγούμενου αιώνα, παραμένουν επίκαιρα, αν και μεταλλαγμένα: μπορεί πλέον το δικαίωμα της ψήφου να είναι δεδομένο, αλλά η επί ίσοις όροις συμμετοχή στην πολιτική παραμένει ζητούμενο. Οι γυναίκες μπορούν να είναι οικονομικά ανεξάρτητες, αλλά σε καμία χώρα του κόσμου δεν αμείβονται το ίδιο με τους άνδρες για την ίδια εργασία, ενώ ακόμα αντιμετωπίζουν προβλήματα στην επαγγελματική τους εξέλιξη μόνο και μόνο λόγω του φύλου τους. Ζητούμενο παραμένει και η αυτοδιάθεση του σώματος: μετά την επανάσταση του αντισυλληπτικού χαπιού, λίγα πράγματα έχουν γίνει και η αμφισβήτηση παραμένει έντονη, ακόμα και στην προοδευτική Ευρώπη.
Πλέον πάντως, οι ανισότητες ακούγονται και συζητούνται έντονα: μετράμε την οπισθοχώρηση που έχει στοιχίσει η πανδημία, μετράμε συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας (η Ελλάδα είναι 26η μεταξύ των 29 χωρών του ΟΟΣΑ, 2019) και προσπαθούμε να την ενισχύσουμε – π.χ. θεσμοθετώντας τη γονική άδεια και για τους πατέρες, ή δημιουργώντας δομές φροντίδας για παιδιά και ηλικιωμένους – υπάρχουν διεθνείς δείκτες για τη συμμετοχή των γυναικών στα διοικητικά συμβούλια (επίσης 26η, και 22η στη συνολική συμμετοχή σε διοικητικές θέσεις), γίνεται προσπάθεια να αυξηθεί η παρουσία τους ως ειδήμονες στη δημόσια σφαίρα (π.χ. συνέδρια), κ.α. Υπάρχουν παγκοσμίως πολλές τέτοιες πρωτοβουλίες, και αυτό είναι μία καλή εξέλιξη που πρέπει να αναγνωριστεί και να ενισχυθεί. Όλοι έχουν ρόλο στην προσπάθεια για την ισότητα: οι γονείς, για τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν τα παιδιά τους, οι πολιτικοί, για τις επιπτώσεις της νομοθεσίας που προωθούν, οι διοικήσεις των επιχειρήσεων για να αντιμετωπίζουν τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα στις αξιολογήσεις, στις προαγωγές και στις προσλήψεις, τα σχολεία, για τις προσλαμβάνουσες που δημιουργούν, κάθε κοινωνική ομάδα.
Ένας κόσμος ισότητας είναι ένας καλύτερος, πλουσιότερος και πιο ευτυχισμένος κόσμος, όπου όλο και περισσότεροι άνθρωποι θα μπορούν να αξιοποιούν τα ταλέντα και να πετυχαίνουν τις επιδιώξεις τους, απαλλαγμένοι από βαρίδια με μόνη αιτιολογία το πώς γεννήθηκαν.
Μαίρη Ποδογύρου
Business Development and Marketing Consultant
Ο ρόλος της γυναίκας στον επαγγελματικό στίβο σήμερα οφείλει να είναι πιο σύνθετος
Σε μία κοινωνία που πάσχει από σοβαρή έλλειψη θηλυκότητας, η γυναίκα χρειάζεται να αναδείξει τη σημασία της γυναικείας φύσης για την πρόοδο και την εξέλιξη της κοινωνίας.
Πέρα από την ανατομική, βιολογική διαφορά, τα δύο φύλα εκφράζουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, συμπεριφορές και αντιλήψεις για τη ζωή. Η αρσενική και θηλυκή πλευρά της φύσης – αν και απορρέουν από τον βιολογικό ρόλο των φύλων – δεν ταυτίζονται με το φύλο (την ανατομία), ούτε με τη σεξουαλικότητα του ατόμου. Ένας άνδρας πιθανόν να ενσωματώνει περισσότερες θηλυκές συμπεριφορές και αντίστροφα μία γυναίκα μπορεί να έχει την αρσενική της φύση πιο αναπτυγμένη.
Για την εξέλιξη της ανθρώπινης φύσης και της κοινωνίας, χρειάζεται η αρμονική και ισορροπημένη συνύπαρξη του αρσενικού και του θηλυκού. Αυτή η συνθήκη δεν ευνοείται από τη σημερινή κοινωνία, όπου η οικονομική δραστηριότητα έχει αναδειχθεί προτεραιότητα της ζωής. Καθώς μαθαίνουμε να θεωρούμε την οικονομική επιτυχία ως το σημαντικότερο σκοπό του ατόμου, το αρσενικό στοιχείο (ορμή, διεκδίκηση, υπευθυνότητα, συναγωνισμός, αυτοέλεγχος, αφοσίωση στον στόχο, επιμονή) υπερέχει σε σημασία και σπουδαιότητα σε σχέση με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του θηλυκού (δεκτικότητα, ευελιξία, δημιουργικότητα, κατανόηση, τρυφερότητα, στοργή, αισθησιασμός, υπομονή) που θεωρούνται ασήμαντα ή εκλαμβάνονται ως αδυναμία.
Οι γυναίκες καλούνται να πετύχουν σε έναν κόσμο που έχει απαξιώσει τη γυναικεία φύση και που δεν την αναγνωρίζει ως εξίσου σημαντική με την αρσενική για μια επιτυχημένη ζωή. Στο όνομα της ισότητας, οι γυναίκες αναπτύσσουν την αρσενική τους πλευρά, γιατί ξέρουν ότι αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να επιτύχουν. Ναι, η συμμετοχή των γυναικών στην οικονομική δραστηριότητα είναι απαραίτητη, αλλά αυτή η συμμετοχή αποκτά αξία όταν οι γυναίκες αναδεικνύουν τη θηλυκή τους πλευρά, όχι όταν προσπαθούν να ενεργούν σας άνδρες.
Ο ρόλος της γυναίκας στον επαγγελματικό στίβο σήμερα οφείλει να είναι πιο σύνθετος από το να καταφέρνει απλώς να πετυχαίνει ως αρσενικό. Η γυναίκα δεν πρέπει να αφήνει τα θηλυκά της στοιχεία να συρρικνώνονται, αλλά να προβάλλει τη σημαντικότητά τους και να αποζητά ένα περιβάλλον με τη σταθερότητα και την ασφάλεια που χρειάζεται η γυναικεία φύση για να ανθίσει.
Γι΄ αυτό είναι λάθος να μιλάμε για ισότητα του άνδρα και της γυναίκας. Αυτό που πρέπει να συζητάμε είναι η ευθύνη που έχουμε ο ένας για τον άλλον και πώς μαζί θα δημιουργήσουμε μια καλύτερη κοινωνία όπου η επιτυχία δεν θα αντανακλάται μόνο στο οικονομικό αποτέλεσμα, αλλά και σε άλλες πτυχές, όπως στην προσωπική ευτυχία ή στην αφοσίωση στο μεγάλωμα ενός παιδιού.
Όλγα Σταυροπούλου
Συνιδρύτρια Κοινωνικής Επιχείρησης knowl
“Η ισότητα δεν είναι αυτονόητη αλλά… υπάρχει ελπίδα”
Women are good for business: ας «πουλήσουμε» τα οφέλη που επιφέρει η συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας #not_αυτονόητο
Ας αναδείξουμε (λοιπόν) τα οφέλη για να πείσουμε για το αυτονόητο, δηλαδή ότι μας συμφέρει όλους (επιχειρήσεις, οικονομία, νοικοκυριά), να επιμείνουμε στην ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας.
Κοινώς ας «πουλήσουμε» πόσο καλό κάνει στη τσέπη μας, πέρα από το μυαλό μας, να επιμείνουμε στην καλλιέργεια νοοτροπίας ισότητας, διαφορετικότητας και συμπερίληψης στην αγορά εργασίας.
Είναι γεγονός (#not_αυτονόητο) ότι η χαμηλή συμμετοχή των γυναικών στην αγορά εργασίας και οι άνισοι όροι ανταγωνισμού μεταξύ γυναικών και ανδρών ζημιώνει την οικονομία της χώρας μας, ειδικά όταν το μέσο μορφωτικό επίπεδο αυτών των γυναικών είναι υψηλό.
H προτεραιότητα των επιχειρήσεων να προσελκύσουν και να διατηρήσουν ταλαντούχους ανθρώπους στο δυναμικό τους αποτελεί ένα παράθυρο ευκαιρίας: αρκεί να τους υπενθυμίσουμε ότι υπάρχει μια μεγάλη δεξαμενή, αναξιοποίητη, στο άλλο μισό του πληθυσμού.
Παράλληλα, είναι σημαντικό να επιμείνουμε στην καλλιέργεια μιας νοοτροπίας ανάπτυξης (growth mindset) γιατί το έλλειμα επιχειρηματικής επίγνωσης και διορατικότητας που διακρίνει άτομα διοίκησης με «μπετοναρισμένη νοοτροπία», ανεξαρτήτου ηλικίας και φύλου, περιορίζει τη συμμετοχή των γυναικών και «τρέφει» το χάσμα μεταξύ φύλων, με χαμηλότερες αμοιβές (με ίδια προσόντα), λιγότερες ώρες εργασίας, θέσεις κατώτερου επιπέδου και εμπόδια στην επαγγελματική ανέξιλη των γυναικών, συγκριτικά με τους άνδρες. Ακόμα και στα επαγγέλματα με χαμηλότερες αμοιβές, όπου βρίσκουμε περισσότερες γυναίκες, αμείβονται και πάλι σημαντικά χαμηλότερα από τους άνδρες.
Γι’ αυτό καλούμαστε να δοκιμάζουμε συνεχώς εναλλακτικούς τρόπους, που θα ανατρέψουν αυτές τις βαθιά ριζωμένες, περιοριστικές πεποιθήσεις, που έχουν και ξεκάθαρο οικονομικό κόστος για τη χώρα συνολικά. Ένας τέτοιος τρόπος είναι να εστιάσουμε και στα οφέλη, και όχι μόνο το πρόβλημα. Να απαντήσουμε στο ερώτημα «τι θα κερδίσω από αυτό;» με σκοπό να διεγείρουμε το ενδιαφέρον και να αυξήσουμε την επίγνωση. Να εισχωρήσουμε ως δούρειος ίππος στις στερεοτυπικές αντιλήψεις που επικρατούν, διαμορφώνουν και εφαρμόζουν τις αντίστοιχες πολιτικές (άνισες αμοιβές, άνισες ευκαιρίες εξέλιξης, απουσία ποιοτικής φροντίδας παιδιών και ηλικιωμένων) που περιορίζουν τις γυναίκες να παράγουν μόνο το 37% του ΑΕΠ όταν αποτελούν το 50% του πληθυσμού, παγκοσμίως.
Ευτυχώς, υπάρχει ελπίδα. Όπως αναφέρουν οι νευροπιστήμονες, η νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου μας μάς βοηθάει να ξεμάθουμε, τουλάχιστον ό,τι δεν μας εξυπηρετεί, σε προσωπικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο. Γι’ αυτό και στην παγκόσμια συζήτηση για την επαγγελματική (και προσωπική) ανάπτυξη έχει πλέον μπει η έννοια του «unlearn». Κι ένα από τα πρώτα που καλούμαστε να ξεμάθουμε, να κάνουμε unlearn, είναι ότι η χαμηλή συμμετοχή των γυναικών στο εργασιακό περιβάλλον είναι bad business.
Αντιθέτως, η αύξηση της συμμετοχής των γυναικών στην αγορά εργασίας μπορεί να επιφέρει υψηλότερη παραγωγικότητα, βελτίωση της ομαδικότητας, συνεργασίας, επικοινωνίας μεταξύ των εργαζομένων καθώς και να ενισχύσει θετικά τη φήμη της εταρείας ως εργοδότη.
Η αξιοποίηση δε των «δύο κόσμων», των διαφορετικών δεξιότητων που φέρουν και οπτικών γωνιών, αυξάνει τη δημιουργικότητα και την ενσυναίσθηση, και αντανακλά πιο καθαρά τους πελάτες (και την κοινωνία) στα προϊόντα και τις υπηρεσίες τους. Τέλος, πληθώρα δημοσιεύσεων επιβεβαιώνουν ότι η ίση εκπροσώπηση γυναικών και ανδρών στα διοικητικά συμβούλια αυξάνουν και την κερδοφορία.
Ας μιλήσουμε λοιπόν και για τα οφέλη που επιφέρει η συμμετοχή περισσότερων γυναικών στην αγορά εργασίας. Χωρίς να αγνοούμε το πρόβλημα, χωρίς να επαναπαύομαστε, ανεξάρτητα αν εμείς το έχουμε βιώσει, ακούσει, διαπιστώσει … Υπάρχουν στοιχεία, μελέτες, αποδείξεις. Συμβαίνει. Και ναι, η ισότητα δεν είναι αυτονόητη, ακόμα. #not_αυτονόητο
Μαρία Φιλιππή
Επικεφαλής Πληροφορικής και Ψηφιακής Εκπαίδευσης, Εκπαιδευτήρια Δούκα
“Σε έργα που το Όραμα και η πρόκληση είναι κυρίαρχα, οι γυναίκες να αποτελούν τον καταλύτη για την επιτυχία”
Η αξία της γυναίκας στο επιχειρείν αναδεικνύεται σήμερα περισσότερο από ποτέ, καθώς οι γυναίκες ενίσχυσαν διαχρονικά το ρόλο τους σε οργανισμούς και επιχειρήσεις σε περιόδους κρίσης. Η δυνατότητα του γυναικείου νου, να λειτουργεί αποτελεσματικά και πολυεπίπεδα αξιοποιώντας συνθετικά τις πολλαπλές νοημοσύνες του εγκεφάλου, δίνει λύσεις σε εποχές όπου η ευελιξία, η προσαρμοστικότητα και η ανθεκτικότητα είναι απαραίτητα χαρακτηριστικά για την επιτυχή πορεία κάθε Οργανισμού.
Μια επιχείρηση είναι ένας «οργανισμός», ένα «σώμα», που πρέπει να το φροντίσεις για να λειτουργήσει και να «γεννήσει». Οι γυναίκες στελέχη μπορούν με ενσυναίσθηση να οργανώσουν την καθημερινότητα και με ευρηματικότητα να συνθέσουν τις πληροφορίες έχοντας ξεκάθαρα μπροστά τους τη μεγάλη εικόνα. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που παρατηρούμε σε έργα που το Όραμα και η πρόκληση είναι κυρίαρχα, οι γυναίκες να αποτελούν τον καταλύτη για την επιτυχία. Ενδεικτικό παράδειγμα η συμβολή των έγχρωμων γυναικών στη NASA πριν την εγκατάσταση των μεγάλων υπολογιστικών συστημάτων, ώστε ο Άνθρωπος να καταφέρει να θέσει σε τροχιά αντικείμενα και να «βγει» στο σύμπαν.
Οι κοινωνικοί περιορισμοί, τα στερεότυπα και η βία κάθε μορφής δημιουργούν μεγάλα εμπόδια στις γυναίκες σε κάθε τομέα άρα και στις επιχειρήσεις. Ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς για την ισότιμη αντιμετώπιση, αλλά είναι σημαντικό να ενισχύονται οι επιχειρήσεις που στέκονται δυναμικά απέναντι στις ανισότητες και δίνουν χώρο στους Ανθρώπους τους να δημιουργήσουν ανεξαρτήτως φύλλου ή άλλης διάκρισης.
Ο τομέας της Εκπαίδευσης διαχρονικά στηρίχθηκε και στήριξε τις γυναίκες. Η Παιδεία «διδάσκει» τον Ανθρωπισμό και μια γυναίκα σε έναν Οργανισμό που λειτουργεί με ήθος και ανοιχτούς ορίζοντες καινοτομίας μπορεί να συμβάλει για να «γεννηθούν» οι πόροι που θα οδηγήσουν τον κόσμο σε ένα Βιώσιμο μέλλον. Εμπιστευτείτε τη Γυναίκα καθώς αυτή μπορεί να δημιουργήσει Ζωή.
Σοφία Χαλκίδου
Επικοινωνιολόγος και ιδρύτρια της wellenwide corporate affairs
“Η βασική κινητήρια δύναμη για μια πετυχημένη καριέρα είναι ο έρωτας”
Είμαι τριάντα χρόνια στο business και η μόνη φορά που λυπήθηκα που ήμουν γυναίκα ήταν όταν, επιχειρηματίας πια και ένα μήνα αφότου γέννησα, έπρεπε να παραστώ σε σημαντική επιχειρηματική συνάντηση ενώ ο εγκέφαλός μου, η κούραση της λοχίας, η αυπνία του νεογέννητου και η αγωνία του επιχειρηματία με είχαν καταβάλει.
Πριν από είκοσι- τριάντα χρόνια η μητρότητα δεν είχε θέση στο τραπέζι του business πόσο μάλλον στο τραπέζι της επιχειρηματικότητας. Σήμερα τα πράγματα δείχνουν ότι οι προκαταλήψεις έχουν αμβλυνθεί και ότι έχουν βελτιωθεί σημαντικά οι συνθήκες για τις μητέρες-στελέχη κυρίως σε μεγάλες επιχειρήσεις. Όμως, τα πράγματα παραμένουν εξαιρετικά απαιτητικά για τις μητέρες-επιχειρηματίες.
Η μητρότητα ήταν η μόνη περίοδος στη ζωή μου που το φύλο μου έπαιξε κάποιον ρόλο. Σε όλη την υπόλοιπη καριέρα μου, η εμμονή μου με τη δουλειά δεν άφηνε και πολλά περιθώρια στους γύρω μου για να με αγνοήσουν ή να με παρακάμψουν. Η ιστορία έχει δείξει ότι αυτός είναι ένας από τους βασικούς τρόπους για να εδραιώσουν τη θέση τους οι γυναίκες όχι μόνο στο business αλλά και σε κάθε επάγγελμα. Ως αποτέλεσμα, σήμερα, ολοένα και περισσότερες ικανές γυναίκες σε όλη την υφήλιο έχουν καταλάβει επιτελικές θέσεις, δίνοντας το στίγμα της επόμενης μέρας του business.
Ταυτόχρονα, ένας άλλος παράγοντας που θα αλλάξει τις ισορροπίες στη στελέχωση των επιχειρήσεων είναι οι ίδιες οι ανάγκες που δημιουργεί η οικονομική κρίση διεθνώς. Στην αναζήτησή τους για νέους τρόπους προσέγγισης του business, η διεθνής αγορά θα αναγκαστεί να επισπεύσει τη διείσδυση των γυναικών στελεχών στις επιχειρήσεις. Και αυτό γιατί τα ανδροκρατούμενα boards έχουν συνειδητοποιήσει ότι η παρουσία των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων θα δημιουργήσει πιο έξυπνες επιχειρήσεις, ακριβώς γιατί σήμερα απουσιάζει από την πλειοψηφία των επιχειρήσεων ο πλουραλισμός της σκέψης και η συμπεριληψιμότητα.
Είναι πολύ πιθανό, λοιπόν, να δούμε στο μέλλον περισσότερες συμπεριληπτικές επιχειρήσεις όχι μόνο σε επίπεδο γυναικών αλλά και σε επίπεδο μελών της LGBT κοινότητας.
Αν θα είχα να συμβουλέψω κάτι τις νέες που βρίσκονται σήμερα στο ξεκίνημα της επαγγελματικής τους σταδιοδρομίας και μάλιστα σε αχαρτογράφητους καιρούς, θα τους έλεγα ότι η βασική κινητήρια δύναμη για μια πετυχημένη καριέρα είναι ο έρωτας για αυτό που θα κάνουν.
Δρ. Αναστασία Ψωμιάδη
Ιδρύτρια & Πρόεδρος APSON
“Σπάμε τα στερεότυπα! Εμείς επιλέγουμε τους ρόλους και τους τρόπους, ανεξάρτητα από το κοινωνικά αποδεκτό!”
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας μοιράζομαι 3 συμβουλές για γυναίκες επαγγελματίες και επιχειρηματίες που καθημερινά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό αντιμέτωπες με διαφορετικές κάθε φορά προκλήσεις.
- Οι βάσεις της κοσμοθεωρίας μας αποτελούν και τους οδοδείκτες για την επαγγελματική και επιχειρηματική μας διαδρομή! Αφού ανακαλύψουμε τον εαυτό μας και αγκαλιάσουμε τα δυνατά και αδύναμά του σημεία, φτιάχνουμε μία εξαίρετη σχέση μαζί του! Η σχέση μας με τον εαυτό μας είναι και αυτή που καθορίζει τη σχέση με συνεργάτες, συναδέρφους, πελάτες, υφισταμένους. Όσο ομαλότερη είναι η σχέση τόσο αποδοτικότερες γίνονται οι συνεργασίες!
- Αξιοποιούμε την ενσυναίσθησή μας για διαμόρφωση ενός υγειούς εργασιακού κλίματος και καρποφόρων συνεργασιών! Λαμβάνουμε υπόψιν τις ανάγκες και τις προσδοκίες των συνεργατών, των εργαζομένων, των πελατών μας και γενικότερα των εμπλεκομένων μερών και τα ενσωματώνουμε στην επιχειρηματική μας στρατηγική, προσφέροντάς τους λύσεις! Όχι μόνο θα τους προσφέρουμε χαρά αλλά και θα εξασφαλίσουμε loyalty!
- Σπάμε τα στερεότυπα! Εμείς επιλέγουμε τους ρόλους και τους τρόπους, ανεξάρτητα από το κοινωνικά αποδεκτό! Εάν οι ηθικές μας αξίες λάμπουν, ακόμη κι αν κάτι που επιλέγουμε είναι εκτός της μάζας θα μπορέσουμε εκτός από το να το απολαύσουμε αλλά και να το να το καθιερώσουμε! Μάζα είναι ακόμη και το δίκτυο επιχειρηματιών ή επαγγελματιών που ανήκουμε εμείς ή οι εν δυνάμει πελάτες μας, το οποίο ενώ θα μπορούσε να διαμορφώσει πρότυπα συμπεριφοράς, εμείς επιλέγουμε να μην αλυσοδεθούμε αλλά να εκφραζόμαστε ελεύθερα! Άρα προχωράμε ΕΛΕΥΘΕΡΑ με υψηλό φρόνημα ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ και δε φοβόμαστε απολύτως τίποτα! Χαράσσουμε μία πορεία που είναι δική μας με υπέροχα εμπόδια, τα οποία μας κάνουν πιο δυνατές και ενάρετες!
Και ας έχουμε ως μότο της ζωής μας τη φράση του Θουκυδίδη, από τον Επιτάφιο του Περικλή: «Ευτυχισμένοι είναι οι Ελεύθεροι και Ελεύθεροι είναι οι Γενναίοι»!
Σημείωση: η σειρά που εμφανίζονται οι γυναίκες στο αφιέρωμα του emeaGr είναι με αλφαβητική σειρά, με βάση το επώνυμο τους
