Για τα λεφτά (και μια εσάνς ανταπόδοσης από την αντίστροφη) τα κάνεις όλα…

Πίσω από τις πρόσφατες εξόχως σημαντικές εξελίξεις με πρωταγωνιστή τον «Συγγρό του Αμαρουσίου», ένα ολόκληρο σχέδιο εξελίσσεται από έναν ακόμα υποψήφιο μεγιστάνα της ελληνικής αγοράς, γνωστό κι ως wannabe «Μονοκράτωρ» ,παρότι ακόμη δεν έχει εγκαινιάσει επισήμως την λειτουργία του «αρχηγείου» του.

Αλήθεια, παρατηρήσατε μια κινητικότητα (φιλολογική μεν, μα εδραζόμενη σε απτά στοιχεία δε) έπειτα από τις πρόσφατες εξόχως σημαντικές εξελίξεις με πρωταγωνιστή τον «Συγγρό του Αμαρουσίου»;

Τσουπ, να’ σου και ο wannabe Μονοκράτωρ! Μπορεί να φαντάζει πως εμφανίστηκε με την λογική του «είδα φως και μπήκα», εντούτοις όμως τα γεγονότα άλλα μαρτυρούν. Για την ακρίβεια, η κινητοποίησή του χρονολογείται από διετίας, σχεδόν, όταν πραγματοποίησε τις πρώτες, «κλεφτές» μα διερευνητικές ματιές στην αγορά, τον βαθμό ωριμότητας των παικτών, τις απαιτήσεις και τις ανάγκες των εν δυνάμει πελατών, τις συνολικότερες προοπτικές του οικονομικού περιβάλλοντος κ.ο.κ.

Όπως μαθαίνει ο Joker του emea, τα δεδομένα ήταν ικανοποιητικά, γεγονός που οδήγησε στην λήψη του «πράσινου φως» προκειμένου να ξεκινήσουν το στήσιμο του απαιτούμενου μηχανισμού και των ανάλογων δομών, ώστε να δικαιολογήσουν την φυσική παρουσία στην χώρα μας.

Έπειτα από την ολοκλήρωση του αναγνωριστικού πρώτου κύκλου, ακολούθησε μια πιο στοχευμένη όσο και «διαβασμένη» επίσκεψη κατά την οποία επιχειρήθηκε να σκιαγραφηθεί το τοπίο σε επίπεδο στελεχειακού δυναμικού, εξειδικευμένου, έμπειρου, αξιόπιστου και με υπαρκτό track record ιδιαίτερα στις πωλήσεις.

Εκεί, ήρθαν πρόσωπο-με-πρόσωπο με την πρώτη «κρυάδα», καθώς διαπίστωσαν πως η δεξαμενή ή αλλιώς το pool από το οποίο και μπορούν να αντλήσουν υποψήφια στελέχη-συνεργάτες έχει το μέγεθος… μπανιέρας. Ενδεχομένως και να υπερβάλουμε. Προς τα επάνω, όμως…

Ο προβληματισμός ήταν έντονος, καθώς γνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες του επιχειρείν εντός των συνόρων, κάθε άλλο παρά θεωρούσαν πως μια ενδεχόμενη ψηφιακή, εξ’ αποστάσεως παρουσία τους θα αποδεικνυόταν ως αποδοτική.

Οπότε, αναζητούταν εναλλακτικές λύσεις προκειμένου να επιλυθεί το διαφαινόμενο αδιέξοδο. Και βρέθηκε. Μπορεί να τος κόστισε κάτι τις παραπάνω, ωστόσο δεν… ψώνισαν γουρούνι στο σακί. Κάθε άλλο! Πόσο, μάλλον, από την στιγμή κατά την οποία επέλεξαν να «χτυπήσουν» ουκ ολίγες πόρτες μεμονωμένων στελεχών του «Συγγρού του Αμαρουσίου». Διαδικασία απολύτως λογική εάν σκεφτεί κάποιος πως τα εν λόγω στελέχη πληρούν την συντριπτική πλειοψηφία των «θέλω» που εμφανίζονται στο σχετικό check list των εκπροσώπων του Μονοκράτωρ.

Συγκεκριμένα, έχουν πολυεθνική κουλτούρα, είναι γηγενείς, εμφορούνται από εκτενή γνώση διαδικασιών και λειτουργίας ενός απαιτητικού περιβάλλοντος, κινούνται βάση προκαθορισμένων quota, σε επίπεδο τεχνογνωσίας… καταπίνουν αμέτρητες σελίδες tech specs, ενώ οι «στόχοι» αναζητούσαν μια ευκαιρία περαιτέρω ανέλιξης, φουσκώνοντας κατά τι τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους, με την ταυτόχρονη αίσθηση και ενός (ήπιου ή μη μένει να αποδειχτεί) pay back προς συγκεκριμένα στελέχη που δεν τους αναγνώριζαν όσο θα έπρεπε και ενδεχομένως όσο θα τους αναλογούσε.

Μάλιστα, το τελευταίο δείχνει να αποτελεί ιδανική «καύσιμη» ύλη, προσθέτοντας ένα ακόμη κίνητρο, το οποίο μπορεί να αποδειχτεί στην πράξη ισχυρότερο ακόμη και του χρώματος του χρήματος.

Ήδη, τα πρώτα αποτελέσματα δείχνουν αισιόδοξα για τον Μονοκράτωρ, παρότι ακόμη δεν έχει εγκαινιάσει επισήμως την λειτουργία του. Γιατί ανεπισήμως, μέχρι και PR agency έχει προσλάβει. Σωστά φανταστήκατε. Αυτό που διαφεντεύει την αγορά. Α, τα σύνορα που δραστηριοποιείται είναι διευρυμένα, συμπεριλαμβάνοντας τα Βαλκάνια και μια-δυο χώρες της πρώην αυτοκρατορίας του… ξανθού γένους. Το πάτημα του κουμπιού λείπει και γαία πυρί μειχθήτω! 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ