Ένα παλιό λαϊκό γνωμικό λέει πως “όταν οι συμπτώσεις επαναλαμβάνονται, παύουν να είναι συμπτώσεις”. Και η ιστορία με το ηλεκτρονικό σύστημα διαχείρισης φορτίων (PCT- HPCS) της κινεζικής Cosco, που ελέγχει τον ΟΛΠ, έχει πάρα πολύ παρασκήνιο. Όχι μόνο παρουσιάστηκε ως μια μεγαλόψυχη και γενναιόδωρη πράξη του κινεζικού ομίλου στην ελληνική οικονομία, αλλά ως μια σύγχρονη ψηφιακή λύση που θα μεταμορφώσει τις λειτουργίες του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας χωρίς να επιβαρύνει τον Έλληνα φορολογούμενο με ένα…ευρώ. Ακόμα και οι (κατά πολλούς φορείς της περιοχής, “σταλινικές”) πρακτικές που χρησιμοποιήθηκαν για την επιβολή της χρήσης του στις ναυτιλιακές, εισαγωγικές και εμπορικές εταιρείες που χρησιμοποιούν το λιμάνι του Πειραιά, δεν προκαλούν έκπληξη σε σχέση με άλλα περιστατικά στην Ασία και την Αφρική, όπου δραστηριοποιείται η Cosco και οι θυγατρικές της.
Οι περίεργες συμπτώσεις ξεκινούν το μακρινό…2010, συνεχίζονται την περίοδο 2015-2018, για να φθάσουν τελικά ως την 1η Οκτωβρίου του φετινού έτους. Αλλά μήπως δεν είναι όλες συμπτώσεις και τυχαία γεγονότα;
Όπως μαθαίνει ο Joker του emea, η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει το νήμα της υπόθεσης και την πιθανή (ή μη) σχέση μια σειρά μιας σειράς φαινομενικά άσχετων και ασύνδετων γεγονότων σχετικά με τον σχεδιασμό, την ανάπτυξη, την υλοποίηση και την εφαρμογή του συστήματος, το οποίο όπως καταγγέλλουν φορείς και επιχειρηματίες λειτουργεί ως “ηλεκτρονικός κατάσκοπος” με πρόσβαση σε όλα τα δεδομένα κάθε διασυνδεμένης εταιρείας.
Και ιδού η πρώτη σύμπτωση. Μετά από δυο μνημόνια η Ελλάδα είχε δεσμευτεί ότι – όπως κάθε σύγχρονη και σοβαρή- ευρωπαϊκή χώρα θα ανέπτυσσε ένα σύγχρονο, ηλεκτρονικό, Σύστημα Ελέγχου Λειτουργιών Λιμένων (Port Community System), προκειμένου το Υπουργείο Oικονομικών, η ΑΑΔΕ, οι Τελωνειακές Αρχές και η Αστυνομία να μπορούν να ελέγχουν την νομιμότητα στην διακίνηση των φορτίων και την τήρηση των ελληνικών και ευρωπαϊκών κανονισμών. Μάλιστα, η Τρόικα (και αργότερα οι Θεσμοί) είχαν προνοήσει για την διάθεση κοινοτικών κονδυλίων για την ανάπτυξη του συστήματος.
Το ίδιο σύστημα που είχε προαναγγείλει πριν από μερικούς μήνες και ο νυν Υπουργός Ναυτιλίας, Γιάννης Πλακιωτάκης καθώς αποτελεί προϋπόθεση για την σωστή λειτουργία των λιμανιών της χώρας.
Όμως κατά ένα περίεργο τρόπο την περίοδο 2010-2014 το σύστημα έμπλεξε στην γνωστή, κρατική, γραφειοκρατία και δεν προχώρησε ενώ την επόμενη τετραετία (2015-2018) παρά τις προσπάθειες δυο υπουργών, την πίεση πολλών βουλευτών και τα ερωτήματα των τοπικών φορέων το σύστημα “κολλούσε”…κατά ένα περίεργο τρόπο ξανά και ξανά, ώστε στις αρχές του καλοκαιριού του 2019 να παραμένει ακόμα ένα ακόμα σχέδιο στα συρτάρια κάποιων υπηρεσιών.
Και τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο καθώς την ίδια περίοδο που Υπουργοί της κυβέρνησης δεν μπορούσαν να βρουν άκρη, τα στελέχη της κινεζικής εταιρείας στον Πειραιά γνώριζαν ακριβώς τι προβλήματα αντιμετωπίζει, σε ποιά φάση βρίσκεται και που έχει κολλήσει η ανάπτυξή του. Την ίδια στιγμή που ξεκινούσε η ανάπτυξη του PCT- HPCS από κινέζους προγραμματιστές είχαν διαμορφωθεί τα πάντα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια και ακούγεται πως υπήρχε συγκεκριμένο πλάνο και χρονοδιάγραμμα.
Αλλά πως ήταν τόσοι σίγουροι στα διευθυντικά γραφεία της Cosco ότι το αντίστοιχο κρατικό σύστημα δεν θα ολοκληρωνόταν νωρίτερα;
Με ποιό τρόπο ήξεραν τα χαρακτηριστικά και τις λειτουργίες του συστήματος ώστε να είναι εφικτή η ταχύτερη ανάπτυξή του και ταυτόχρονα να περιέχει όσα χαρακτηριστικά απουσίαζαν από το “ελληνικό κρατικό ανταγωνιστή” του, ο οποίος ως και σήμερα παραμένει ένα φιλόδοξο σχέδιο;
Τι ακριβώς εμπόδιζε την ανάπτυξη του ελληνικού Συστήματος Ελέγχου Λειτουργιών Λιμένων (ή Port Community System) που περίμενε εναγωνίως σχεδόν μια δεκαετία ένας ολόκληρος κλάδος στον Πειραιά;
Τι απέγιναν οι υπάλληλοι του Υπουργείου Ναυτιλίας που είχαν ασχοληθεί με το θέμα του συστήματος επί ΣΥΡΙΖΑ. Παραμένουν στην θέση τους, έχουν πάρει μετάθεση ή βγήκαν σε πρόωρη σύνταξη;
Κι αν αυτά τα ερωτήματα δεν είναι αρκετά, τότε γιατί πολλά από τα επιτυχημένα μέλη της διοίκησης της Cosco στην Ελλάδα έφυγαν από την χώρα…σχεδόν νύχτα ένα μήνα μετά την επίσημη ανακοίνωση των εξαιρετικών αποτελεσμάτων της χρήσης του 2019, όπου είχαν ξεπεράσει τις προσδοκίες όλων.
Ήταν σύμπτωση ότι εκείνη την περίοδο γνωστός εφοπλιστής είχε ξεκαθαρίσει γεμάτος οργή και αγανάκτηση (κατά άλλους σε έξαλλη κατάσταση) σε στέλεχος του ΟΛΠ (Έλληνα και όχι Κινέζο) ότι θα πάει στον Εισαγγελέα; Τι ακριβώς ήθελε να παραδώσει στον εισαγγελέα;
Κι αν όντως όλα αυτά τα περιστατικά και γεγονότα είναι πραγματικά συμπτώσεις, είναι τυχαία η…αναχώρηση έμπειρων στελεχών που είχαν εμπλακεί στο έργο του συστήματος με προορισμό την Κίνα αμέσως μόλις ξέσπασαν οι αντιδράσεις των τοπικών φορέων και των εκπροσώπων κλαδικών ενώσεων;
Και η υπάλληλος του Δήμου Πειραιά που είχε προσπαθήσει να βρει στοιχεία για την υπόθεση, γιατί εξαναγκάστηκε να αλλάξει διάφορα πόστα, παρότι ως προϊσταμένη είχε την αρμοδιότητα και το καθήκον να διενεργήσει έλεγχο, να συγκεντρώσει τα απαραίτητα έγγραφα και να τα διαβιβάσει στις αρμόδιες υπηρεσίες; Απλές συμπτώσεις ή κάποιος ήθελε να της στείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα;
Αν πιστέψουμε στην φράση του Άινστάιν ” Δεν υπάρχουν τυχαία γεγονότα, ούτε συμπτώσεις”, τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά με αυτή την υπόθεση…
Υ.Γ. Αλήθεια πως λέγεται η “μίζα” στα κινεζικά;
