Καθημερινά αποδεικνύεται στην πράξη πως η ρήση “σκοτώνουν τα άλογα μόλις γεράσουν”, αποτυπώνει την πραγματικότητα σε ότι έχει να κάνει με την πραγματικότητα του επιχειρείν.
Βέβαια, δεν λείπουν και ορισμένες περιπτώσεις κατά τις οποίες τα ίδια τα… άλογα επιλέγουν τον δρόμο της “απελευθέρωσης”, καθότι είτε δεν συμφωνούν με την κατεύθυνση που έχει λάβει ένα επιχειρηματικό project ή θεωρούν πως δεν έχουν θέση σε αυτό.
Στην περίπτωση του ήρωα της σημερινής υπόθεσης, τυγχάνει να συμπίπτουν αμφότερες οι προαναφερθείσες πτυχές. Με μια ακόμη, η οποία μάλλον έπαιξε τον ρόλο-κλειδί για την εξέλιξη που μπορεί μεν να ξάφνιασε αρκετούς, ωστόσο μάλλον για τους μυημένους φάνταζε ως λογική κατάληξη ενός μοναδικά επιτυχημένου businesscase. Ποια ήταν αυτή; Η ξαφνική… αποξένωση, το ψυχολογικό “άδειασμα”, η αίσθηση της απώλειας ενός σημαντικού κομματιού του ίδιου, που συνολικά νιώθει ο δημιουργός όταν “απωλέσει” το πολύτιμο δημιούργημά του.
Δίχως άλλο, ένιωσε πως κάτι που συνέλαβε πνευματικά, σχεδίασε αναλυτικά, υλοποίησε βήμα-βήμα, με άπειρες δυσκολίες και αναποδιές, για το οποίο κόπιασε, έτρεξε, ανησύχησε, αγχώθηκε, έψαξε, χρεώθηκε, έκλαψε, γέλασε, χάρηκε, φτάνει στο τέλος του σε ότι αφορά την κοινή τους πορεία. Έστω κι εάν αυτό του απέφερε ένα σεβαστό κομπόδεμα, που διασφαλίζει εν πολλοίς το μέλλον του.
Υπό αυτό το πρίσμα, η πορεία απόδοσής και ενδιαφέροντός του κατά τους πολλούς αρκετούς μήνες κάθε άλλο παρά ήταν αντιστρόφως ανάλογη της σημασίας και του ρόλου του κατά το παρελθόν. Τις περισσότερες φορές τον έβρισκες στο εξωτερικό, παρά εντός των συνόρων. Και όχι σε τίποτε κοντινούς προορισμούς, μα στην εν γένει Αμερικανική ζώνη, σάμπως και ήθελε να φύγει κατά το δυνατόν πιο μακριά από το ίδιο το δημιούργημά του. Βέβαια, δεν διακόπευε, αλλά αντιθέτως φρόντιζε να κτίσει βήμα-προς-βήμα το business σε νέες αγορές τις οποίες και θεωρεί ως το νέο booming story. Κι αυτό, απ’ όποια πλευρά κι εάν κάποιος το εξετάσει: Πληθυσμιακά, οικονομικά, ωριμότητα αγοράς, προοπτικές ανάπτυξης, “δίψα” από την πλευρά των πελατών, έδαφος που μπορεί να καλυφθεί κ.ο.κ.
Μάλιστα, μόνο εντύπωση δεν θα προκαλέσει εάν επιλέξει να στραφεί προς εκείνη την κατεύθυνση ως το επόμενο next challenge.
Πάντοτε, θεωρούμε ως ευλογία κάποιος να επιλέγει το πώς θα διαχειριστεί το μέλλον του και στην συγκεκριμένη περίπτωση αυτό ισχύει σε απόλυτο βαθμό, καθώς τα πρωτεία των κινήσεων είχε ο ίδιος ο ήρωάς μας και όχι η διάδοχη κατάσταση. Άρα, δεν τον… έφυγαν, μα επέλεξε να φύγει.
