Πριν από λίγες ημέρες και όχι τυχαία (ενόψει τις επίσκεψης του Προέδρου της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας Σι Τζινπίνγκ στην Αθήνα) ένα πολύ…περίεργο δημοσίευμα εμφανίστηκε στην γερμανική εφημερίδα, Frankfurter Rundschau (την εφημερίδα που…προτιμούν οι Γερμανοί τραπεζίτες) με ένα πολύ προκλητικό τίτλο: “Tο κεφάλι του κινεζικού δράκου στην Ευρώπη”.
Ούτε λίγο, ούτε πολύ στο άρθρο – και όχι ρεπορτάζ – του κυρίου Γκερντ Χέλερ γίνεται αναφορά στις κινεζικές επενδύσεις στην Ελλάδα, για την οποία αναφέρεται πως προορίζεται “να λειτουργήσει ως κόμβος για το “νέο δρόμο του μεταξιού”…” αναφερόμενος στο στρατηγικό πρόγραμμα επενδύσεων της Κίνας στο εξωτερικό “One Belt, One Road”.
Τόνιζε δε με νόημα πως (ο Πειραιάς) θα εξελιχθεί σε κεντρική πύλη για να κατακτήσει τις αγορές της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, προκειμένου “να κερδίσει πολιτική επιρροή”.
Με προφανή στόχο να τεκμηριώσει το -απερίγραπτο -σκεπτικό του επισημαίνει την προγραμματισμένη επίσκεψη στις εγκαταστάσεις της Cosco, υπογραμμίζοντας χαρακτηριστικά: “Ο Πρόεδρος της Κίνας, Σι Τζινπίνγκ θα επισκεφθεί τις εγκαταστάσεις της Cosco στον Πειραιά τη Δευτέρα, 11 Νοεμβρίου, το απόγευμα επειδή ο Πειραιάς είναι το λιμάνι του”! Το κείμενο του Γερμανού αρθρογράφου αφήνει περίτεχνα υπόνοιες πως η Ελλάδα θα γίνει κάτι σαν σύγχρονος “Δούρειος Ίππος” των Κινέζων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Φυσικά ούτε κουβέντα για αντίστοιχες επενδύσεις στην πατρίδα του.
Ο Τζόκερ έμαθε από επιχειρηματία με πολυετή παρουσία στην Γερμανική αγορά πως ήταν σχεδόν αναμενόμενο το ενδεχομένως μιας μιντιακής επίθεσης στην Ελλάδα με αφορμή την επίσκεψη του Κινέζου προέδρου γιατί θίγονται πολλά και μεγάλα συμφέροντα τόσο στην Γερμανία όσο και στην γειτονική Ολλανδία, ειδικά στα λιμάνια του Ρότερνταμ και του Αμβούργου.
Βλέπετε όσοι γνωρίζουν λίγο καλύτερα τα εξαγωγικά θέματα ή έχουν γνώσεις των παιχνιδιών στην ναυτιλία, λένε πως η ανάπτυξη του Πειραιά είναι μεγάλο πρόβλημα επειδή φοβούνται ότι σε λίγα χρόνια μπορεί να χάσουν τον έλεγχο του ευρωπαϊκού εμπορίου και τα τεράστια οικονομικά οφέλη.
Μοναδικό μειονέκτημα του Πειραιά και ταυτόχρονα μεγάλο ατού των Γερμανών και των Ολλανδών, όπως μεταφέρθηκε στον Τζόκερ, είναι οι εξαιρετικές σιδηροδρομικές καλύψεις των λιμένων τους σε αντίθεση με το δίκτυο του ΟΣΕ. Εκεί υστερεί ακόμα η Ελλάδα, ο Πειραιάς και άλλα σημαντικά ελληνικά λιμάνια…
Αλλά όπως λέει μια παροιμία “στο σπίτι του κρεμασμένου, δεν μιλάνε για σχοινί”…
Ας γράψει ο φίλτατος Γκερντ Χέλερ το ίδιο άρθρο για την Γερμανία. Και για μην χάνει χρόνο, ας χρησιμοποιήσει τον τίτλο “Γερμανία, το “κεφάλι της ρωσικής αρκούδας” στην Ευρώπη”. Κι αν δεν μπορεί να συλλέξει αρκετά στοιχεία, ας απευθυνθεί στον πρώην Καγκελάριο (1998 –2005) της χώρας του, Γκέρχαρντ Σρέντερ. Βέβαια, μπορεί να μην θυμάται καλά ο άνθρωπος λόγω της προχωρημένης ηλικίας του λεπτομέρειες.
Ας τον ρωτήσει απλά, ποια είναι η βασική του δουλειά από το 2006 ως σήμερα, αν κατέχει θέση στην εταιρεία ρωσικών συμφερόντων (αφού μεγαλομέτοχος είναι η Gazprom με 51%) ord Stream AG, που ελέγχει τους δυο αγωγούς Νορντ Στριμ για την μεταφορά φυσικού αερίου από την Ρωσία στην Γερμανία παρακάμπτοντας την Ουκρανία και τις Βαλτικές χώρες, με έδρα στην Ελβετία (!) και κυρίως αν (λέμε τώρα…) έχει έμμισθη σχέση με τον ρωσικό ενεργειακό κολοσσό Gazprom τουλάχιστον για μια δεκαετία.
Κι αν είναι…μερακλής ως ρεπόρτερ, ας διαβάσει και το δημοσίευμα της εφημερίδας Washington Post στις 13 Δεκεμβρίου του 2005, με τον τίτλο “Το Ξεπούλημα του Σρέντερ”(στα αγγλικά, “Gerhard Schroeder&’s Sellout”) που εξηγεί το παρασκήνιο και ασκεί έντονη κριτική, επισημαίνοντας ότι τουλάχιστον για λόγους ηθικής δεν θα έπρεπε να αναλάβει την θέση του προέδρου της εταιρείας διαχείρισης των ρωσικών αγωγών αφού ως Καγκελάριος της Γερμανίας προωθούσε μαζί με τον Βλάντιμιρ Πούτιν το συγκεκριμένο έργο!!!
