Δ. Γιαννακόπουλος: Οι αλήθειες που δεν τόλμησε να πει κανείς…
Πόσοι άλλοι αθλητικοί παράγοντες είχαν το θάρρος και την δύναμη να το κάνουν τα τελευταία 40 χρόνια;
Με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο μπορείς να συμφωνείς ή να διαφωνείς μαζί του για πολλά θέματα. Μπορείς να τον θαυμάζεις, ή να τον αντιπαθείς. Μπορεί να σε ενοχλεί ο αυθόρμητος τρόπος που εκφράζεται συχνά, πριν ή μετά από αγώνες, αναφερόμενος σε πρόσωπα ή ομάδες.
Μπορεί να συμπάσχεις μαζί του όταν βλέπεις τον τρόπο που αντιμετωπίζεται ο ίδιος ως διοικητικός ηγέτης και κατ’ επέκταση ο ιστορικός Παναθηναϊκός στην Ευρωλίγκα. Μπορεί όμως να πιστεύεις ότι έχει και ο ίδιος μερίδιο ευθύνης για τις αντιπάθειες που έχει δημιουργήσει με ορισμένες παράγοντες και να μην φταίνε πάντα οι ξένοι. Μπορείς να βρεις πολλά κοινά σημεία στον έντονα συναισθηματικό τρόπο που δείχνει να χειρίζεται καταστάσεις.
Όλα αυτά όμως είναι που τον κάνουν τόσο αυθεντικό και γνήσιο. Έναν άνθρωπο που αγαπάει πραγματικά τον Παναθηναϊκό και σκέφτεται σαν απλός αγνός φίλαθλος.
Ανεξάρτητα από την ομάδα και το πολιτικό κόμμα που αντιπροσωπεύει ο καθένας, αντικειμενικά ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είναι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες που έχει μάθει στην ζωή του, να λέει «τα πράγματα με το όνομά τους». Όπως ακριβώς τα βλέπει, τα αισθάνεται, τα νιώθει και όχι ωραιοποιημένα με φακούς πολιτικής μυωπίας.
Είναι από τους λιγοστούς επώνυμους του αθλητισμού, που δεν έχει μάθει στην ζωή του να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του, όπως οι περισσότεροι.
Πολλά από όσα έχει πει κατά καιρούς δεν θα τολμούσε να τα πει κανείς άλλος, γιατί είναι αντισυμβατικός και κόντρα στον δήθεν καθωσπρεπισμό. Κι έχει αποδείξει με τις πράξεις του πως είναι αντίθετος με οποιαδήποτε μορφή κατεστημένου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Οι πρόσφατες δηλώσεις του σχετικά με μια μικρή μερίδα οπαδών (και όχι φιλάθλων) αποδεικνύουν πως ότι κι αν του καταλογίζει κανείς, ακόμα και με τα πιο αυστηρά κριτήρια, δεν μπορεί παρά να τον παραδεχτεί και να συμφωνήσει μαζί τους πως αυτές τις «αλήθειες», που είναι γνωστές σε όλους (αλλά κανείς δεν έχει την δύναμη να ξεστομίσει με τον φόβο του κοινωνικού και πολιτικού κόστους), έπρεπε να έχουν ειπωθεί. Κι ο ίδιος το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Δεν περίμενε κανέναν πολιτικό, κανένα αντίπαλο, κανένα παράγοντα άλλης ομάδας.
Όσοι είχαν την δυνατότητα να ακούσουν τις δηλώσεις του κατάλαβαν πως πίστευε και την τελευταία λέξη. Και μάλιστα με λόγο ξεκάθαρο, απλό και λιτό, χωρίς μισόλογα και προσχηματικές υποσχέσεις. Κι ας ήταν σκληρές δηλώσεις. Όχι για τους οπαδούς των άλλων ομάδων, που είναι συνήθως μια εύκολη και φθηνή λύση επίδειξης ισχύος αλλά για μια ομάδα των οπαδών της δικής του ομάδας: του Παναθηναϊκού.
Κι αυτό δίνει ακόμα μεγαλύτερη αξία σε όσα είπε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος.
Απλά αναλογιστείτε...
Πόσοι άλλοι αθλητικοί παράγοντες είχαν το θάρρος και την δύναμη να το κάνουν τα τελευταία 40 χρόνια;
Πόσοι επώνυμοι δεν κρύφτηκαν πίσω από γενικότητες, αφηρημένες κουβέντες με γλαφυρές- αλλά ανούσιες περιγραφές - και αόριστες προθέσεις για σκληρή στάση...στο μέλλον, που δεν υλοποιήθηκαν ποτέ;
Ποιοι τόλμησαν να έρθουν ανοιχτά σε αντιπαράθεση με την εξουσία του όχλου για το συμφέρον της ομάδας και του αθλήματος;
Πόσες φορές δεν ακούστηκαν τα ίδια λόγια πολιτικών, σαν λούπα από ξεχασμένη ηχογράφηση, για την πάταξη των ακραίων στοιχείων από τις κερκίδες και τους αγωνιστικούς χώρους, για να ξεχαστούν επιμελώς λίγες εβδομάδες αργότερα;
Σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες η απόφαση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου να ξεκινήσει την κάθαρση της θύρας των φανατικών και οργανωμένων οπαδών θα ήταν πρώτο θέμα για ημέρες. Και οι δηλώσεις του σε έκτακτη συνέντευξη Τύπου να θέσει τέλος στα περιστατικά βίας και ανομίας από τους οργανωμένους οπαδούς της ομάδας του και να αφαιρέσει τις κουκούλες από οπαδούς που προκαλούν επεισόδια σε αγώνες της ομάδας του, θα είχαν προκαλέσει την αντίδραση της κυβέρνησης, που θα είχε θέσει κάθε δυνατό, νόμιμο, μέσο, στην διάθεση των προσπαθειών του και της αντιπολίτευσης, που θα έδινε ουσιαστική υποστήριξη σε αυτή την προσπάθεια.
Αυτά όμως θα μπορούσαν να συμβούν σε μια πραγματικά σύγχρονη, ευρωπαϊκή, χώρα με θεσμούς που προωθούν τον αθλητισμό και προστατεύουν τους φιλάθλους, τις ομάδες και την κοινωνία γύρω από τους αθλητικούς οργανισμούς.
Δυστυχώς, σε αυτή την προσπάθεια ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος φαίνεται σαν να είναι μόνος του, υποκαθιστώντας μια απούσα ελληνική πολιτεία και ένα άτολμο πολιτικό σύστημα που σκέφτεται τους χαμένους ψήφους και προστρέχει στο πλευρό των πρωτοπόρων του αθλητισμού, μόνο όταν υπάρχουν ανοιχτές κάμερες για δηλώσεις…