του Ηλία Κούκουτσα
Τις προηγούμενες μέρες κυριάρχησε στα εγχώρια μέσα η είδηση της διπλής εισβολής της Αρχής Ανταγωνισμού στα γραφεία των Ελληνικών Τραπεζών και η διενέργεια ελέγχων σε κινηματογραφικό στυλ. Η κυβέρνηση φρόντισε από την πρώτη στιγμή να πάρει αποστάσεις από τους ελέγχους, λέγοντας πως δεν είχε δώσει κάποια εντολή για να γίνουν και πως όλα αυτά είναι απόφαση που πήρε η ίδια η Αρχή Ανταγωνισμού.
Τι κέρδισε όμως τόσο η Αρχή όσο και η κυβέρνηση αλλά και οι τράπεζες από αυτό το διπλό γεγονός;
Την έξωθεν καλή μαρτυρία. Η χώρα προσπαθεί να δώσει στο εξωτερικό την εικόνα μιας σύγχρονης χώρας, μιας χώρας η οποία έχει αφήσει πίσω της της κακές πρακτικές του παρελθόντος. Μια χώρα η οποία έχει εναρμονιστεί με τις διεθνείς πρακτικές και παρέχει ένα ισχυρό πλαίσιο μέσα στο οποίο οι θεσμοί λειτουργούν κανονικά.
Ταυτόχρονα στέλνει και ένα μήνυμα εντός των συνόρων, με το οποίο θέλει να δείξει πως δεν τα έχει κάνει “πλακάκια” με τις τράπεζες, κάτι που ξεκίνησε από την “εντολή” του πρωθυπουργού στους τραπεζίτες των τεσσάρων συστημικών τραπεζών να χαμηλώσουν ή ακόμα και να εξαλείψουν τις τραπεζικές χρεώσεις προς όφελος του κόσμου.
Αν τώρα μέσα από αυτούς τους ελέγχους, έβγαινε και κάποια σημαντική είδηση, ή κάποια ατασθαλία τότε η κυβέρνηση, αλλά και οι θεσμοί της χώρας θα είχαν πετύχει διπλό θρίαμβο, καθώς θα δινόταν η ευκαιρία να προχωρήσει σε ανάλογες διώξεις, οι οποίες μπορεί μεν να δημιουργούσαν μια βραχυπρόθεσμη αναταραχή στην αγορά, όμως σε βάθος χρόνου θα έκαναν τεράστιο καλό τόσο στην οικονομία της χώρας όσο και στο πολιτικό μέλλον της κυβέρνησης.
