Στο πρόσφατο συνέδριο Shipping Finance, οι σημαντικότερες ναυτιλιακές εταιρείες της χώρας, βρέθηκαν αντιμέτωπες με μια “οδυνηρή” επιλογή. Με κάθε τρόπο οι ομιλητές της εκδήλωσης, έκαναν σαφή την χρησιμότητα του ψηφιακού μετασχηματισμού και της ανάγκης να αγκαλιάσουν την τεχνολογία.
Για την ακρίβεια, δεν δόθηκε καμία επιλογή. “Ή θα προχωρήσετε στον ψηφιακό μετασχηματισμό, ή θα πεθάνετε” ήταν τα ακριβή λόγια που ακούστηκαν και όσο και αν ακούγεται υπερβολικό και τελεσίδικο, είναι η απόλυτη αλήθεια.
Τι είναι όμως ο ψηφιακός μετασχηματισμός;
Αν μπορεί κάποιος να δώσει ένα γρήγορο ορισμό, ψηφιακός μετασχηματισμός είναι η χρήση τεχνητής νοημοσύνης, μηχανικής μάθησης και όλων όσων περιστρέφονται γύρω τους, προκειμένου μια επιχείρηση να βελτιώσει τις πωλήσεις της, την οργάνωση της και τον τρόπο λειτουργίας της.
Και αν στην θεωρία κάτι τέτοιο ακούγεται δύσκολο και υπερβολικά εξειδικευμένο, στην πραγματικότητα δεν είναι. Οι τεχνολογίες υπάρχουν και συνεχώς εξελίσσονται, οι τεχνικοί για να τις υλοποιήσουν και να τις εκτελέσουν επίσης. Το μονο που χρειάζεται είναι να το πάρει απόφαση η κάθε εταιρεία.
Εκεί βρίσκεται και το κλειδί που θα ξεκλειδώσει την επόμενη μέρα της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Η χώρα μας βρίσκεται στην τελευταία θέση της Ευρώπης στην υιοθέτηση νέων τεχνολογιών και την υλοποίηση έργων ψηφιακού μετασχηματισμού και ο λόγος δεν είναι άλλος από το “βόλεμα”.
Οι ελληνικές επιχειρήσεις, χρόνια τώρα λειτουργούν με συγκεκριμένο τρόπο, χωρίς να εξελίσσονται (πέρα από κάποιες ελάχιστες εξαιρέσεις οι οποίες επιβεβαιώνουν τον κανόνα) και αρνούνται πεισματικά να δεχτούν ότι οι συνθήκες γύρω τους έχουν αλλάξει. Οι έννοιες εταιρικής διακυβέρνησης είναι “ψιλά γράμματα” και οι όποιες αλλαγές και προσθήκες στα διοικητικά τους συμβούλια, γίνονται για να εξυπηρετήσουν γνωριμίες.
Σε ελάχιστα διοικητικά συμβούλια, έχουν πάρει θέση τεχνοκράτες, ο ρόλος των οποίων είναι να εκπονήσουν και να ολοκληρώσουν ένα έργο ή μια μετάβαση στην επόμενη μέρα της εταιρείας.
Όταν λοιπόν μια εταιρεία, δεν καταλαβαίνει πως οι άνθρωποι που την διοικούν θα πρέπει να είναι εξειδικευμένοι στον τομέα που θέλει να αναπτυχθεί, πως θα καταλάβει την σημασία του ψηφιακού μετασχηματισμού; Πως θα αντιληφθεί την αναγκαιότητα συνεργιών με νέες καινοτόμες επιχειρήσεις, οι οποίες θα μεταφέρουν σύγχρονη τεχνογνωσία και θα βοηθήσουν στην ένταξη της τεχνολογίας σε αυτή; Όταν η νέα γενιά, η οποία έχει μεγαλώσει στην τεχνολογία, δεν αναλαμβάνει θέσεις ευθύνης και όταν οι εταιρείες δεν εκπονούν σχέδια τα οποία σε μικρό ή μεγάλο χρονικό ορίζοντα θα τις φέρουν μέσα στις εξελίξεις, πως θα περιμένει κάποιος αυτές οι εταιρείες να επιβιώσουν σε ένα παγκοσμιοποιημένο επιχειρηματικό περιβάλλον.
Ο κώδωνας του κινδύνου έχει χτυπήσει εδώ και καιρό και οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν επιλέξει να κρατάνε τα αυτιά τους κλειστά. Αρκούνται ακόμα στον ρόλο του πρωταγωνιστή στο χωριό και δεν αντιλαμβάνονται ότι οι εποχές αυτές έχουν περάσει.
Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία, τότε δεν θα αναζητήσουν και τους κατάλληλους εργαζόμενους και αυτο θα έχει σαν αποτέλεσμα, η αγορά εργασίας να μην μπορεί να τους “παράγει”. Αν δεν γίνουν απαραίτητες οι νέες δεξιότητες ,τότε καμία εκπαίδευση δεν πρόκειται να ευδοκιμήσει και όσοι από την νέα γενιά θα θελήσει να κάνει κάτι σύγχρονο (ούτε καν πρωτοποριακό) θα επιλέξει να δοκιμάσει την τύχη της στο εξωτερικό, χωρίς ελπίδα επιστροφής σε ένα απαρχαιωμένο εργασιακό περιβάλλον.
Ο ψηφιακός μετασχηματισμός των ελληνικών επιχειρήσεων, θα πρέπει πρώτα να περάσει από το μυαλό αυτών που τις διοικούν. Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία τότε θα συνεχίσουμε να αναλωνόμαστε σε ευχολόγια και διαπιστώσεις και για μια ακόμα φορά θα αρκεστούμε να παρακολουθούμε το τρένο της εξέλιξης να απομακρύνεται από τον σταθμό.
