του Γιάννη Διονάτου
Τελικά πάντα ένα ταξίδι στο Λονδίνο θα με εκπλήσσει θετικά και αρνητικά, ταυτόχρονα, καθώς αυτόματα το μυαλό μου πάει στην Ελλάδα και το ερώτημα που προκύπτει είναι πάντα το ίδιο. Γιατί αυτοί μπορούν και εμείς όχι;
Τελευταίο «επεισόδιο» – αν και το Λονδίνο τα τελευταία χρόνια το επισκέπτομαι τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο – ήταν ο τρόπος που οι κάτοικοι της συγκεκριμένης πόλης χρησιμοποιούν τα μέσα μεταφοράς και ειδικότερα το μετρό και τον αντίστοιχο προαστιακό τους (αν και είναι ντροπή η σύγκριση, αλλά για την ευκολία της συζήτησης ας το κάνουμε).
Οι κάτοικοι λοιπόν του Λονδίνου πριν περάσουν τις σχετικές μπάρες για να ακολουθήσουν την διαδρομή που επιθυμούν μπορούν αντί για εισιτήριο να κάνουν χρήση της κάρτας τους σε ειδικά μηχανήματα (ανέπαφα) και ως δια μαγείας (ειρωνεία είναι αυτό) ανοίγουν οι μπάρες για να περάσουν στις αποβάθρες. Τόσο απλό. Η χρέωση ολοκληρώνεται όταν χρησιμοποιήσεις (την ίδια φυσικά κάρτα) στην έξοδο από τον σταθμό του προορισμού σου. Τόσο απλό (και αυτό). Και ναι το έκανα και δουλεύει και μάλιστα δουλεύει μια χαρά.
Το ακόμη πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι πως μπορείς να χρησιμοποιείς συνέχεια την κάρτα σου (την προσωπική, χρεωστική ή πιστωτική) και αυτόματα το σύστημα υπολογίζει τις διελεύσεις σου, τόσο σε εβδομαδιαία, όσο και σε μηναία βάση χρεώνοντας σε ανάλογα. Τόσο απλό. Τόσο χρηστικό. Τόσο φιλικό.
Εμείς βεβαίως στην Ελλάδα ακόμη θεωρούμε λογικό να σπάνε (οι γνωστοί, άγνωστοι) τις μπάρες στους κεντρικούς (λίγους) σταθμούς της πρωτεύουσας, όπως επίσης και τις συνεχείς απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων που συμπεριφέρονται λες και είναι στη δουλειά του μπαμπά τους, ενώ παράλληλα χρεώνουμε όλα τα κακά (και καλά) της μοίρας μας σε ένα άγαλμα!
Φυσικά, έχει ανακοινωθεί εδώ και καιρό πως το ίδιο σύστημα θα ενεργοποιηθεί και στη χώρα μας, όμως το έχουμε ακούσει από την πρώτη σχεδόν μέρα ενεργοποίησης των ηλεκτρονικών εισιτηρίων και ακόμα δεν έχουμε δει κάποια ουσιαστική προετοιμασία.
Ειλικρινά, πιστεύω πως η χώρα μένει πίσω (όχι μόνο τεχνολογικά) σε πολλά πράγματα με τις συνέπειες να είναι (στο μέλλον) μεγάλες και επικίνδυνες για τις επόμενες γενιές!
