Σεπτέμβριος του 2015. Στο περιθώριο της καθιερωμένης Γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ορισμένοι εγχώριοι (και μη) ισχυροί του χρήματος και του επιχειρείν σε μια μη-καθιερωμένη κίνηση, κανόνισαν να προσφέρουν στον τότε πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, μια μοναδική ευκαιρία να πείσει «βολικούς» επενδυτές να κατευθύνουν μέρος του διαθέσιμου πορτφόλιό τους προς την ταπεινή χώρα μας και ταυτόχρονα να αναδειχτεί ως «παίκτης» διεθνούς εμβέλειας. Το τελευταίο λέω να το αφήσω ασχολίαστο…
Βλέπετε, ήταν οι πρώτες ημέρες του… έρωτα των «εκπροσώπων του κεφαλαίου» με τον άρτι επανεκλεγέντα κυβερνήτη της χώρας, και κατά πως φαίνεται σε αυτόν διέβλεπαν την χαμένη επαναστατικότητα της νιότης τους, με ολίγη από (ανέξοδο) διεθνοποιημένο τσαμπουκά.
Το σκηνικό ήταν αρκούντως μελετημένο όσο και άκρως φιλικό. Στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου του ιδρύματος Κλίντον, ο κ. Τσίπρας θα είχε την ευκαιρία σε δημόσια συζήτηση την οποία συντόνιζε ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, μια χαρισματικά επικοινωνιακή persona, να… παίξει μπάλα. Ήτοι, να απευθυνθεί σε ένα κοινό που απαρτιζόταν -μεταξύ άλλων- από επιχειρηματίες, Αμερικανούς, ομογενείς και φυσικά Έλληνες, εκπροσώπους και διαχειριστές επενδυτικών fund, πολιτικούς, αλλά και μια… στρατιά από Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.
Παραλληρίζοντας την στιγμή σε ποδοσφαιρικούς όρους, η μπάλα στρώθηκε στον επιθετικό, ο οποίος βρισκόταν πρόσωπο με το κενό τέρμα και δεν είχε παρά, απλά, να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα!
Η στιγμή του προσφέρθηκε απλόχερα δια χειλών του κ. Κλίντον, ο οποίος τον ρώτησε εάν οι ξένοι επιχειρηματίες πρέπει να αισθάνονται ότι μπορούν να επενδύσουν στην Ελλάδα. Ακόμη και ο πλέον αδαής με το διεθνές πολιτικοοικονομικό σκηνικό θα απαντούσε «βεβαίως, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή!» και θα απαρίθμιζε μια σειρά από τομείς στους οποίους η χώρα μας διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα, έχει καινοτομήσει και εν γένει προοδεύσει. Τουρισμός, ενέργεια και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, φαρμακευτική, αγροδιατροφή, ναυτιλία, logistics, startups, λογισμικό κ.ά. θα βρίσκονταν στο επίκεντρο της απάντησης.
Ο νεαρός πρωθυπουργός μας, όμως, όπως και σε άπειρες ακόμη στιγμές κατά την τετραετία που θα ακολουθούσε, αποδείχτηκε κατώτερος των περιστάσεων, σπαταλώντας εντελώς αναίτια την ευκαιρία της ζωής μας!
Ψέλλισε κάτι πως «πρέπει να αλλάξουν πολλά στους τομείς της φορολογίας, και της δικαιοσύνης», ενώ ταυτόχρονα σημείωσε πως «πρέπει να παταχθεί η γραφειοκρατία, και αυτό θα διευκολύνει την προσέλκυση επενδύσεων». Μα, στο «πρέπει να» καταφεύγουν όσοι αντιπολιτεύονται ή εκφράζουν την πρόθεσή τους να κυβερνήσουν κάποια στιγμή στο μέλλον… Όχι ένας δις εκλεγμένος πρωθυπουργός, ο οποίος κρατά τα ηνία μιας χώρας στα χέρια του!
Πολλοί είπαν πως δεν καταλάβαινε την νότια προφορά του προέδρου Κλίντον, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από το Αρκάνσας. Οποία αστειότερη δικαιολογία για έναν πρωθυπουργό ο οποίος δυσκολευόταν ακόμη και στην εκφορά του λόγου στα… ελληνικά. Τα γλωσσικά του «ολισθήματα» υπερβαίνουν τη φαντασία σε πλήθος όσο και περιεχόμενο, σε σημείο τέτοιο που ο χαρακτηρισμός «παροιμιώδης» να αδυνατεί να αποτυπώσει το… μεγαλείο τους!
Κάνοντας ένα λογικό άλμα στο σήμερα και αντικαθιστώντας στο προαναφερθέν περιστατικό τον κ. Τσίπρα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, η φαντασία… οργιάζει. Απλά, σκεφτείτε το για μια στιγμή. Ο κ. Μητσοτάκης να εξηγεί με ευκρίνεια, καθαρότητα και σιγουριά – σε άπταιστα αγγλικά – το σχέδιό του για την επόμενη ημέρα της πατρίδας μας, όπου θα αναδείκνυε τους τομείς έντασης και ενδιαφέροντος προς επένδυση, ενώ θα κατέληγε με ένα απλοϊκό, μα γεμάτο νόημα και ουσία «Greece is back and it’s open for business!». Αμφιβάλω ζωηρά εάν η ελληνική αποστολή δεν γύριζε στην χώρα μας έχοντας στις… αποσκευές της προτάσεις, σχέδια και προθέσεις τοποθέτησης μερικών εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων σε ενεργά ή προσεχή επιχειρηματικά project.
Πολύτιμος χαμένος χρόνος, μοναδικές ευκαιρίες «πεταμένες» στον κάλαθο των αχρήστων, πισωγύρισμα για την πατρίδα μας τη στιγμή που όλοι τριγύρω… απογειώνονταν.
Λανθασμένες επιλογές που οδηγούν σε οδυνηρές αποτιμήσεις.
Ρήσεις όπως: «Ας προσέχατε» και «Έπειτα από την απομάκρυνσή σας από το ταμείο, ουδένα λάθος αναγνωρίζεται» τριγυρίζουν στο μυαλό. Το κακό είναι πως κόστισαν κάτι παραπάνω από μια απλή θύμηση ή ένα ανέξοδο όνειρο καλοκαιρινής νυκτός…
