- Από το περασμένο Σάββατο άρχισαν στα περισσότερα πολιτικά στέκια του κέντρου της Αθήνας (ξανά) οι συζητήσεις για ανασχηματισμό της κυβέρνησης και από τις αρχές της εβδομάδες κυκλοφορούν φήμες για συγκεκριμένα πρόσωπα και θέσεις.
- Σε αντίθεση με την μίνι αναδιάρθρωση (και όχι επίσημο ανασχηματισμό) του καλοκαιριού αυτή την φορά υπάρχει μια μεγάλη διαφορά: ορισμένα πρόσωπα έχουν χάσει την… επαφή με τον επίσημο κυβερνητικό σχεδιασμό – ενδεχομένως και με την πραγματικότητα – και κινδυνεύει η χώρα να μείνει πίσω στην αξιοποίηση ευρωπαϊκών κονδυλίων και του Ταμείου Ανάκαμψης.
- Την εντολή για μια ακόμα νέα έκδοση 5ετούς ομολόγου λέγεται πως περιμένει εναγωνίως η διοίκηση του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ). Λέγεται πως οι συνθήκες είναι εξαιρετικά ευνοϊκές για την άντληση κεφαλαίων από το ελληνικό δημόσιο στην παρούσα φάση και κυρίως πριν αρχίσουν να αναδύονται μέσα στους επόμενους μήνες οι επιπτώσεις της ύφεσης στην πραγματική οικονομία και αλλάξει το κλίμα στις διεθνείς αγορές. Άλλοι λένε ότι είναι θέμα ημερών και άλλοι ζήτημα λίγων εβδομάδων…
- Από το Υπουργείο Οικονομικών (Χρ. Σταϊκούρα) μπορεί να μην έχει λάβει επίσημη απάντηση για την πρόταση δημιουργίας ελληνικής «κακής τράπεζας» (bad bank) αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας μένει με τα…χέρια σταυρωμένα, περιμένοντας να χτυπήσει το τηλέφωνο στο προσωπικό του γραφείο.
- Σύμφωνα με πληροφορίες στενοί συνεργάτες και μέλη του επιτελείου του στην ΤτΕ έχουν ήδη πραγματοποιήσει – σχεδόν αθόρυβα – συναντήσεις ενημέρωσης και ανταλλαγής απόψεων με αρκετά υψηλόβαθμα στελέχη ή συμβούλους των διοικήσεων των μεγάλων ελληνικών τραπεζών. Ακούγεται μάλιστα πως την Παρασκευή θα έχουν συγκεντρώσει όλες τις απόψεις και ότι οι διοικήσεις έχουν εκφραστεί (ανεπισήμως) πολύ θετικά…
- Έχουν σχέση οι διαδικασίες και οι προϋποθέσεις πτώχευσης με τις ασφάλειες; Και βέβαια. Πως αλλιώς εξηγείται ότι στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Ανάπτυξης για το νέο πτωχευτικό κώδικα, στο άρθρο 158 έχει προστεθεί διάταξη με τίτλο «Αναπροσαρμογή ασφαλίστρων», που περιγράφει ουσιαστικά τους όρους για τον καθορισμό αυξήσεων στο κόστος ασφαλίστρων συμβολαίων υγείας και ζωής; Είναι η γνωστή κι ως μέθοδος «στα μουλωχτά» της δεκαετίας του ’80. Πιο παλαιοκομματική και αναχρονιστική νοοτροπία…πεθαίνεις!
- Τι σχέση έχουν καταζητούμενος Έλληνας επιχειρηματίας για γνωστή υπόθεση απάτης και ξεπλύματος μαύρου χρήματος και πρώην πολιτικός της προοδευτικής παράταξης με συμβολή σε συμφωνίες για μεγάλες επενδύσεις και έργα στην Ελλάδα την δεκαετία του΄90 με τον νυν τον πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής Δημήτρη Συλλούρη που εμπλέκεται στο σκάνδαλο διαφθοράς με τις εκδόσεις κυπριακών διαβατηρίων μέσω του προγράμματος “χρυσών επενδύσεων”;
- Στην Ελλάδα υπάρχει η πεποίθηση πως όλες οι ξένες επενδύσεις οφείλονται στις προσπάθειες υπουργών και πολιτικών της εκάστοτε κυβέρνησης. Υπάρχουν όμως αρκετοί επιχειρηματίες με σημαντική συμβολή στην προσέλκυση επενδυτών από το εξωτερικό και μάλιστα με προσωπικές ενέργειες ή μέσω φιλικών σχέσεων. Μόνο που σε αντίθεση με τους πολιτικούς δεν βγάζουν ανακοινώσεις, ούτε επιδιώκουν την δημόσια προβολή τους.
- Σε αυτή την κατηγορία ανήκει κι ο εφοπλιστής Γιώργος Γιουρούκος, τον οποίοι λίγοι γνωρίζουν και ακόμα λιγότεροι έχουν γνώση για τον καθοριστικό ρόλο του στην πραγματοποίηση συγκεκριμένων ξένων επενδύσεων. Όπως έλεγε όμως χθες στο Κολωνάκι γνωστός χρηματιστής «είναι ο άνθρωπος που έπεισε partners σε ξένα funds να επενδύσουν στην Ελλάδα» όταν όλοι έτρεχαν να βγάλουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.
- Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι «έχει μακροχρόνιες σχέσεις και επαγγελματικούς δεσμούς» με αρκετά από τα γνωστά equities funds που ακούγονται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Αλλά ουδέποτε επιζήτησε τα φώτα της δημοσιότητας, αναγνώριση, ή έστω κοινωνικά κομπλιμέντα για το έργο του.
- Όλα τα κόμματα ασχολούνται από χθες με το επικείμενο κλείσιμο του εργοστασίου της Πίτσος στην Ελλάδα αλλά κανείς δεν αναφέρει λέξη για τον …ύποπτο ρόλο μιας εκ των δυο εταιρειών που εμπλέκονται και πρωταγωνίστησε σε διεθνές κύκλωμα διαφθοράς πολιτικών και δωροδοκιών ύψους 1,3 δισ. από το 1999 μέχρι και το 2006. Ή μήπως ουδείς θέλει να “σκαλίζει” το σκάνδαλο Siemens και την συμφωνία-διακανονισμό του 2012;
