Αν η χρονιά που φτάνει στο τέλος της μπορούσε να περιγραφεί με δύο λέξεις, αυτές αδιαμφισβήτητα θα ήταν «ταραχώδης» και… «πρωτοφανής», καθώς όλοι ήλπιζαν πως λέξεις όπως «κορωνοϊός», «καραντίνα», «πανδημία» και «rapid test» θα αποτελούσαν μόνο μία… κακή ανάμνηση. Υπό τη διαρκή απειλή νέων lockdown, οι λέξεις αυτές όχι μόνο δεν ξεχάστηκαν, αλλά αναζωπυρώθηκαν σε συνδυασμό με τα εμβόλια των Pfizer, Moderna, AstaZeneca και Johnson. Τα εμβόλια αποτέλεσαν και αποτελούν μία νότα ελπίδας και αισιοδοξίας, πως μέσα στο 2022 θα αφήσουμε επιτέλους πίσω μας την COVID-εποχή.
Εκτός όμως από τον κορωνοϊό, συνέβησαν και άλλα πολλά αξιοσημείωτα γεγονότα που χαρακτηρίζουν την χρονιά που σιγά σιγά φτάνει στο τέλος της. Διαβάστε με προσοχή τις ειδήσεις που θα περάσουν στην ιστορία για το 2021 και θυμηθείτε τα!
10. Η ιστορική συμφωνία «AUKUS»
Στις 15 Σεπτεμβρίου, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Σκοτ Μόρισον και ο Βρετανός πρωθυπουργός, Μπόρις Τζόνσον ανακοίνωσαν από κοινού μια νέα τριμερή εταιρική συμφωνία ασφάλειας με την ονομασία «AUKUS» (από το ακρωνύμιο των ονομάτων των τριών χωρών). Το πιο σημαντικό μέρος της συμφωνίας ήταν η δέσμευση των ΗΠΑ να παράσχουν στην Αυστραλία τεχνολογία για την κατασκευή οκτώ πυρηνοκίνητων (αλλά όχι πυρηνικών) υποβρυχίων. Η μόνη άλλη χώρα που έχει παρόμοια πρόσβαση στην τεχνολογία των ΗΠΑ είναι το Ηνωμένο Βασίλειο.
Η δήλωση που συνόδεψε το σύμφωνο, το δικαιολογούσε ως απαραίτητο για τη «διαφύλαξη της ασφάλειας και της σταθερότητας στον Ινδο-Ειρηνικό». Αν και κανένας από τους τρεις ηγέτες δεν ανέφερε την Κίνα ονομαστικά, το AUKUS θεωρήθηκε ευρέως ως απάντηση στην αυξανόμενη κινεζική διεκδίκηση. Δεν αποτελεί, εξάλλου, έκπληξη, το γεγονός ότι το Πεκίνο χαρακτήρισε τη συμφωνία εξαιρετικά «ανεύθυνη» και «πολωτική».
9. Νέα μεταναστευτική κρίση σε ΗΠΑ και Ευρώπη
Η κάμψη των διεθνών μεταναστευτικών ροών το 2020 που προκλήθηκε με την έναρξη της πανδημίας, συνεχίστηκε το 2021. Αυτό, ωστόσο, δεν μεταφράστηκε ως τέλος των μεταναστευτικών κρίσεων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν τα νότια σύνορα των ΗΠΑ. Μέχρι τον Οκτώβριο, ο αριθμός των ανθρώπων που εισέρχονταν παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε φτάσει τα 1,7 εκατομμύρια, ο υψηλότερος αριθμός από το 1960.
Κορωνοϊός, οικονομικές κρίσεις , πολιτικά και φυσικά γεγονότα, πυροδότησαν το μεταναστευτικό κύμα. Για να σταματήσει την εισροή μεταναστών, η κυβέρνηση Μπάιντεν συνέχισε πολλές από τις σκληρές αντιμεταναστευτικές πολιτικές του προκατόχου της, Ντόναλντ Τραμπ, κάτι που ήταν αντίθετο από τις διατάξεις του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση σημείωσε αύξηση 70% σε σύγκριση με το 2020 στον αριθμό των παράνομα εισερχόμενων, με τους επικριτές να υποστηρίζουν ότι η ΕΕ δεν είχε το καθήκον της να βοηθήσει τους μετανάστες. Η αύξηση των μεταναστών που διέσχισαν τη Μάγχη από τη Γαλλία προκάλεσε διπλωματική διαμάχη μεταξύ Παρισιού και Λονδίνου.
Αυτές οι κρίσεις είναι απίθανο να σταματήσουν τα επόμενα χρόνια. Περίπου 84 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν εκτοπιστεί βίαια από την πατρίδα τους. Η σύγκρουση, η οικονομική κατάρρευση και η κλιματική αλλαγή είναι πιθανό να αυξήσουν αυτόν τον αριθμό.
8. Η επανεκκίνηση του πυρηνικού προγράμματος του Ιράν
Η χρονιά ξεκίνησε με αισιοδοξία ότι η πυρηνική συμφωνία του Ιράν θα μπορούσε να αναβιώσει τρία χρόνια μετά την αποχώρηση του Τραμπ από τη συμφωνία. Ο Τζο Μπάιντεν ανέλαβε τα καθήκοντά του χαρακτηρίζοντας την πολιτική του Τραμπ για το Ιράν «αυτοπροκαλούμενη καταστροφή» και δεσμευόμενος να επιστρέψει στη συμφωνία εάν το Ιράν συμμορφωθεί με τους κανόνες.
Ωστόσο, η υλοποίηση αποδείχθηκε αρκετά δύσκολη. Τον Φεβρουάριο, η κυβέρνηση Μπάιντεν αποδέχθηκε πρόσκληση από την Ευρωπαϊκή Ένωση να επανενταχθεί στις διαπραγματεύσεις. Η διπλωματική αναμέτρηση μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσιγκτον καθυστέρησε την έναρξη των συνομιλιών μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, όποτε και το Ιράν αποχώρησε από τις παραχωρήσεις που έκανε σε προηγούμενους γύρους και επανέλαβε την αρχική του απαίτηση να άρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες όλες τις κυρώσεις που επέβαλε η κυβέρνηση Τραμπ.
7. Το νέο καθεστώς στις διεθνείς μεταφορές προϊόντων
Για δεκαετίες οι επιχειρήσεις πίστευαν ότι η εξωτερική ανάθεση της παραγωγής ήταν το κλειδί της επιτυχίας. Λειτουργώντας με αυτή τη στρατηγική, πολλές εταιρείες που βελτίωσαν τις αλυσίδες εφοδιασμού τους, είδαν το κόστος τους να μειώνεται και τα κέρδη τους να αυξάνονται. Αργότερα, όμως, ήρθε το πρώτο κύμα πανδημίας, όπου πολλά εργοστάσια και εταιρείες μείωσαν επί τούτου τα αποθέματά τους, προκειμένου να αποφύγουν τη σύγχυση με τα απούλητα προϊόντα.
Αλλά όταν η ζήτηση αυξήθηκε το 2021, λόγω των εμβολίων, πολλές εταιρείες αντιμετώπισαν ελλείψεις σε εμπορευματοκιβώτια και άλλα προϊόντα, γεγονός που πυροδοτήθηκε και από το γεγονός ότι τον Μάρτιο, το πλοίο μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων Ever Given, προσάραξε στη Διώρυγα του Σουέζ, κλείνοντας μια από τις σημαντικότερες πλωτές οδούς του κόσμου για μια εβδομάδα και δημιουργώντας κόστος που υπολογίζεται σε…9,6 δισεκατομμύρια δολάρια την ημέρα!
6. Η επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία
Ο πόλεμος των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν τελείωσε όπως ξεκίνησε είκοσι χρόνια νωρίτερα: με τους Ταλιμπάν στην εξουσία. Το 2020, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έκλεισε συμφωνία με τους Ταλιμπάν που απαιτούσε την απόσυρση όλων των αμερικανικών στρατευμάτων έως την 1η Μαΐου 2021.
Δύο εβδομάδες πριν από αυτή την ημερομηνία, ο Πρόεδρος Τζο Μπάιντεν διέταξε να ολοκληρωθεί η αποχώρηση των ΗΠΑ το αργότερο έως τις 11 Σεπτεμβρίου 2021— την εικοστή επέτειο των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου. Καθώς προχωρούσε η αποχώρηση, ο εθνικός στρατός του Αφγανιστάν κατέρρευσε και οι Ταλιμπάν κατέλαβαν τη χώρα. Η Καμπούλ έπεσε στις 15 Αυγούστου, εγκλωβίζοντας χιλιάδες υπηκόους ξένων χωρών (και Αφγανούς) στην πρωτεύουσα.
