Σύμφωνα με έκθεση της Oxfam σχετικά με την παγκόσμια κατανομή του πλούτου για το 2017, παρατηρούνται διάφορες ανισότητες, με τον εκπρόσωπο της εταιρείας να δηλώνει πως “Κάτι πάει πολύ στραβά στην παγκόσμια οικονομία“.
Στα κυριότερα ευρήματα της έκθεσης είναι η αποκάλυψη πως το 82% του παγκόσμιου πλούτου πάει στις τσέπες του πλουσιότερου 1% της οικονομικής ελίτ του πλανήτη, την ίδια ώρα που το φτωχότερο μισό του κόσμου δεν είδε καμία αύξηση. Η έκθεση αποκαλύπτει επίσης μεγάλη ανισορροπία στις αμοιβές των γυναικών, στην έξαρση της φοροδιαφυγής, την επιρροή των μεγάλων επιχειρήσεων στις κυβερνήσεις και τις περικοπές των εργασιακών κεκτημένων. Σύμφωνα με την έκθεση όλα αυτά είναι σημάδια της κατάρρευσης του συστήματος.
Η έκθεση που έχει τίτλο “Ανταμοιβή στην εργασία, όχι στον πλούτο”, περιγράφει πως:
- Ο πλούτος των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε κατά ετήσιο μέσο όρο 13% από το 2010 – έξι φορές πιο γρήγορα από τους μισθούς των απλών εργαζομένων, οι οποίοι αυξήθηκαν κατά ετήσιο μέσο όρο μόλις 2%. Ο αριθμός των δισεκατομμυριούχων αυξήθηκε με έναν άνευ προηγουμένου ρυθμό, με ένα νέο δισεκατομμυριούχο κάθε δύο ημέρες μεταξύ Μαρτίου 2016 και Μαρτίου 2017
- Χρειάζονται μόνο τέσσερις ημέρες για έναν διευθύνοντα σύμβουλο μιας από τις πέντε μεγαλύτερες παγκόσμιες εταιρείας μόδας να κερδίσει ότι θα χρήματα βγάλει ένας εργάτης ενδυμάτων από το Μπαγκλαντές κατά τη διάρκεια της ζωής του. Στις ΗΠΑ, χρειάζεται λίγο πάνω από μία εργάσιμη ημέρα για έναν CEO να κερδίσει ότι ένας απλός εργαζόμενος σε ένα χρόνο.
- Η αύξηση του μισθού σε 2,5 εκατ. εργάτες στο Βιετνάμ σε “ανθρώπινο” επίπεδο, θα κοστίσει 2,2 δισ. δολάρια ετησίως. Όσο το ένα τρίτο του ποσού που καταβλήθηκε στους πλούσιους μετόχους των 5 κορυφαίων εταιρειών ένδυσης το 2016.
Σύμφωνα με δηλώσεις της Winnie Byanyima, εκτελεστικής διευθύντριας της Oxfam “η αύξηση των δισεκατομμυριούχων, δεν είναι σημάδι μια καλπάζουσας οικονομίας, αλλά ένα σύμπτωμα μιας οικονομίας που έχει αποτύχει. Οι άνθρωποι που φτιάχνουν τα ρούχα μας, συναρμολογούν τα τηλέφωνά μας και καλλιεργούν τα τρόφιμα μας, πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης για να εξασφαλίσουν μια σταθερή προσφορά φθηνών αγαθών και να αυξήσουν τα κέρδη των εταιρειών και των δισεκατομμυριούχων επενδυτών”.
Οι εργαζόμενες γυναίκες συχνά βρίσκονται στο κατώτερο μέρος της αγοράς. Σε όλο τον κόσμο, οι γυναίκες κερδίζουν σταθερά λιγότερα από τους άνδρες και συνήθως βρίσκονται στις χαμηλότερα αμειβόμενες και λιγότερο ασφαλείς μορφές εργασίας. Συγκριτικά, 9 από τους 10 δισεκατομμυριούχους είναι άνδρες.
“Η Oxfam έχει μιλήσει σε γυναίκες σε ολόκληρο τον κόσμο, των οποίων οι ζωές καταστρέφονται από την ανισότητα. Οι γυναίκες στα βιετναμέζικα εργοστάσια ενδυμάτων που εργάζονται μακριά από το σπίτι με μισθούς φτώχειας δεν βλέπουν τα παιδιά τους για μήνες, ενώ οι γυναίκες που εργάζονται στην αμερικανική βιομηχανία πουλερικών αναγκάζονται να φορούν πάνες επειδή τους απαγορεύεται να κάνουν διάλειμμα για να πάνε στην τουαλέτα”, δήλωσε η Byanyima.
Η Oxfam καλεί τις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν ότι οι οικονομίες θα λειτουργήσουν για όλους και όχι μόνο για τους λίγους τυχερούς:
- Περιορισμό στις αποδόσεις των μετόχων και των ανώτατων στελεχών και διασφάλιση ότι όλοι οι εργαζόμενοι θα λαμβάνουν έναν ελάχιστο «ανθρώπινο» μισθό που θα τους επιτρέψει να έχουν μια αξιοπρεπή ποιότητα ζωής. Για παράδειγμα, στη Νιγηρία, ο νόμιμος ελάχιστος μισθός θα πρέπει να τριπλασιαστεί για να εξασφαλιστεί ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο.
- Εξάλειψη του χάσματος των αμοιβών μεταξύ των φύλων και προστασία των δικαιωμάτων των εργαζομένων γυναικών. Με τους τρέχοντες ρυθμούς μεταβολής, θα χρειαστούν 217 χρόνια για να καλυφθεί το χάσμα στις ευκαιρίες αμοιβής και απασχόλησης μεταξύ γυναικών και ανδρών.
- Εξασφάλιση πως οι πλούσιοι θα πληρώνουν δίκαιους φόρους για τα εισοδήματά τους, καταστολή της φοροδιαφυγής και αύξηση των δαπανών για δημόσιες υπηρεσίες όπως η υγειονομική περίθαλψη και η εκπαίδευση. Η Oxfam εκτιμά ότι ένας παγκόσμιος φόρος 1,5% επί του πλούτου των δισεκατομμυριούχων, θα μπορούσε να πληρώσει το κόστος για κάθε παιδί να πάει στο σχολείο.
Από τα 70.000 άτομα που ερωτήθηκαν σε 10 χώρες, σχεδόν τα δύο τρίτα όλων των ερωτηθέντων πιστεύουν ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχών.
“Είναι δύσκολο να βρεθεί ένας πολιτικός ή επιχειρηματικός ηγέτης που να μην λέει ότι ανησυχεί για την ανισότητα. Είναι όμως ακόμη πιο δύσκολο να βρεθεί κάποιος που κάνει κάτι γι’ αυτό. Πολλοί χειροτερεύουν ενεργά τα πράγματα, μειώνοντας τους φόρους και καταργώντας τα εργασιακά δικαιώματα “, δήλωσε η Byanyima.
“Οι άνθρωποι είναι έτοιμοι για αλλαγή. Θέλουν να δουν τους εργαζόμενους να έχουν ένα “ανθρώπινο” μισθό, θέλουν οι εταιρείες και οι υπερ-πλούσιοι να πληρώσουν περισσότερους φόρους, θέλουν οι εργαζόμενες γυναίκες να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα με τους άνδρες, θέλουν ένα όριο στη δύναμη και τον πλούτο που κάθεται στα χέρια τόσο λίγων. Θέλουν δράση.”
