Του Διονύσιου Κηλίδη
Η Τετάρτη 13 Μάϊου 2020 βρισκόταν… κυκλωμένη στα ημερολόγια του συνόλου των stakeholders του τουρισμού στην χώρα μας, μα και διεθνώς. Βλέπετε, ήταν η ημερομηνία κατά την οποία το κολέγιο των Επιτρόπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα συζητούσε και θα αποφάσιζε σχετικά με το τοπίο που θα ισχύσει στον εν γένει κλάδο του τουρισμού από τούδε και στο εξής.
Οι προσδοκίες κάτι παραπάνω από αυξημένες, καθώς το 10% του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 12% της απασχόλησης, 2,4 εκατομμύρια επιχειρήσεις (στην πλειοψηφία τους μικρομεσαίες), περισσότεροι από 267 εκατομμύρια Ευρωπαίοι οι οποίοι και πραγματοποιούν τουλάχιστον ένα ιδιωτικό ταξίδι αναψυχής ετησίως και το 78 % των Ευρωπαίων που επιλέγει να περνά τις διακοπές του στη χώρα καταγωγής του είτε σε κάποια χώρα-μέλος της Κοινότητας, θα πληροφορούταν τους επιμέρους σχεδιασμούς της Ε.Ε.
Το αμέσως προηγούμενο διάστημα και όσο πλησίαζε η προαναφερθείσα ημερομηνία, οι διαρροές εντείνονταν, με το περιεχόμενό τους να… θεριεύει σε επίπεδο παροχών, μέτρων και εν γένει θετικών προσεγγίσεων.
Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, τα σενάρια και η φαντασία είναι ανέξοδα, αλλά και δίχως όρια, σε αντίθεση με ότι ισχύει για αποφάσεις, προτροπές και σχεδιασμούς που είναι ικανές να διαμορφώσουν και να επηρεάσουν ως ένα βαθμό, και δη σημαντικό, το τουριστικό modus operandi για το προσεχές μέλλον!
Αποτέλεσμα; Να υπάρξει μια αποστασιοποιημένη, μεσοβέζικη, τόσο-όσο αναφορά ενός πλαισίου κατευθυντήριων γραμμών σχετικά με το πώς θα εκκινήσει ο τουρισμός εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για την ακρίβεια, το πώς θα λαμβάνουν χώρα οι αερομεταφορές. Μέρος τους. Τελεία! Όσο για τα υπόλοιπα, πολλά, αλλά και σημαντικά; Το μήνυμα ήταν (μέσες-άκρες): “Κινηθείτε κατά το δοκούν!”. Θέλετε εξαιτίας του περίπλοκου των πτυχών μιας εξαιρετικά απαιτητικής όσο και πρωτόγνωρα δύσκολης εξίσωσης; Μήπως υπό τον φόβο των νομικών κυρώσεων και εν γένει δικονομικών επιπτώσεων και απαιτήσεων; Ενδεχομένως και εξαιτίας του γεγονότος της ύπαρξης μιας… φάλτσης πολυφωνίας.
Σε συνάρτηση δε, με το διαφορετικό επίπεδο ωρίμανσης που βρίσκεται κάθε χώρα-μέλος σε ότι αφορά την αντιμετώπιση της πανδημίας, των ποικίλων υγειονομικών πρωτοκόλλων, αλλά και της διαφορετικής στρατηγικής προσέγγισης απέναντι στον COVID-19, η υιοθέτηση μιας λογικής Ποντίου Πιλάτου ήταν -περίπου- μονόδρομος. Παράλληλα, στέλνει πολλαπλά μηνύματα ως προς το μέλλον της ίδιας της Κοινότητας, καθώς είναι ξεκάθαρο πως το πλήθος των χωρών που την απαρτίζουν είναι αρκούντως διευρυμένο σε σημείο τέτοιο ώστε η λήψη αποφάσεων και δη ομόφωνων θα καταγράφεται –πλέον- στα ιστορικά βιβλία από τούδε και στο εξής.
Την ίδια στιγμή, στις Βρυξέλλες θεωρούν πως έφτασε η στιγμή κατά την οποία ολοένα και πιο συχνά στα ζέοντα θέματα, θα ακολουθείται η λογική της χάραξης ενός ευρύτερου πλαισίου, με την επιμέρους ανάλυση, σχεδιασμό και εφαρμογή δράσεων και πολιτικών να πέφτει στους… ώμους των κρατούντων σε κάθε χώρα. Λέγε με και απογαλακτισμό, αλλά και σταδιακή μεταστροφή από το μοντέλο του πατέρα-οργανισμού-αφέντη! Ενδεχομένως προς την ανάληψη μιας περισσότερο δημιουργικής δράσης και της επεξεργασίας άμεσων πολιτικών με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ίδιων των κρατών-μελών.
Σε αυτό το περιβάλλον είναι σίγουρο πως άπαντες θα κινηθούν με βάση διακρατικές συμφωνίες, οπότε πεδίο δόξης λαμπρό για κινήσεις στην σκακιέρα της διπλωματίας. Πολιτικής και επιχειρηματικής. Από την άλλη πλευρά, πλήθος από κρατήσεις που ήδη έχουν λάβει χώρα εδώ και αρκετό καιρό, είναι εξαιρετικά πιθανό να θελήσουν να κάνουν πράξη το σκοπό του έγκαιρου προγραμματισμού της κράτησης και να επισκεφτούν την χώρα μας.
Εννοείται πως οι παραπάνω κινήσεις αδυνατούν να συγκεντρώσουν μεγέθη τέτοια ώστε να περιορίσουν σε συντριπτικό βαθμό της ζημιογόνο χρήση. Το πιθανότερο είναι πως θα συγκρατήσουν την ζημιά κατά 15-25%. Οπότε, το έδαφος που πρέπει να καλυφθεί είναι τέτοιο και τόσο που δεν αφήνει ιδιαίτερα περιθώρια για αισιοδοξία. Πόσο, μάλλον, από τη στιγμή κατά την οποία δεν απευθυνόμαστε σε μια θετική παγκόσμια αγορά, η οποία αδημονεί να ταξιδέψει και έχει την δυνατότητα για κατανάλωση και δαπάνη. Κάθε άλλο…
Δεν γεννάται αμφιβολία πως η φετινή τουριστική περίοδος μπορεί να μην είναι εντελώς χαμένη, ωστόσο θα είναι έντονα τραυματισμένη. Για την ακρίβεια, τα ταμεία των εμπλεκόμενων επιχειρήσεων, οι τσέπες των εργαζομένων, αλλά και τα κρατικά έσοδα. Το ζήτημα είναι κατά πόσο και για πόσο. “Κάνε με προφήτη να σε κάνω πλούσιο”…
