Ο κατάλογος της έκθεσης
Η έκθεση συνοδεύεται από ελληνικό και αγγλικό κατάλογο (768 σελίδων έκαστος) σε επιμέλεια του Καθηγητή Νικόλαου Χρ. Σταμπολίδη και του Δρος Ιωάννη Δ. Φάππα, που περιλαβάνουν αναλύσεις των δύο επιμελητών, ενώ παρουσιάζονται όλα τα έργα με αναλυτικά επεξηγηματικά κείμενα και πλούσιο φωτογραφικό υλικό. Στον κατάλογο κλήθηκαν να συνεισφέρουν κατ’ εξοχήν επιστήμονες και βαθείς γνώστες του θέματος όπως ο D. Konstan, ο Gr. Nagy, ο Β. Κάλφας, η Ε. Μανακίδου, η Ευ. Κεφαλίδου, η Α. Κοτταρίδη, ο Π. Τσέλεκας, ο A. Stähli, η Ειρ. Παπαγεωργίου, η Δ. Ακτσελή, ο Ph. Walter, τα κείμενα των οποίων αποτελούν ορόσημο για την κατανόηση της έννοιας της ομορφιάς. Τέλος, συμπεριλαμβάνεται ένας μικρός Οδηγός της Έκθεσης με κείμενα του Καθηγητή Ν. Χρ. Σταμπολίδη.
Τον κατάλογο την έκθεσης, όπως και μια σειρά αντικειμένων εμπνευσμένων από την έκθεση, μπορεί κανείς να βρει στο Cycladic Shop αλλά και online, στο www.cycladic.gr.
Η δομή της έκθεσης
Η μουσειολογική προσαρμογή της έκθεσης στους χώρους του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την ανθρώπινη κλίμακα, το «μέτρο» που συνάδει με το πνεύμα του αρχαίου ελληνικού Κάλλους. Η έκθεση διαρθρώνεται σε 10 ενότητες, τις οποίες μπορεί ο επισκέπτης να περιδιαβεί με ποικίλους τρόπους, ανάλογα με την είσοδο που θα εισέλθει και τις επιλογές των διαδρομών του μέσα σε αυτήν. Συνιστάται η απόκτηση του μικρού οδηγού της Έκθεσης για μια ορθή περιήγηση. Κάθε ενότητα έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με μία θεματική προσέγγιση, παρουσιάζοντας έργα από διαφορετικές περιόδους:
-Αρχαϊκό και κλασικό κάλλος. Το «Κάλλος» ως έννοια που περιλαμβάνει φυσική ομορφιά και ψυχικές αρετές αρχίζει να αποκρυσταλλώνεται στην αρχαία ελληνική φιλοσοφική σκέψη κατά την Αρχαϊκή περίοδο (6ος αι. π.Χ.) και κατόπιν κατά τους Κλασικούς (5ος – 4ος αι. π.Χ.) και Ελληνιστικούς χρόνους (3ος – 2ος αι. π.Χ.).
-Θεϊκό κάλλος. Η ομορφιά προέρχεται πάντοτε από τους θεούς, οι οποίοι την κατέχουν στον απόλυτο βαθμό. Μια μοναδική σειρά έργων γλυπτικής περιλαμβάνεται στην ενότητα αυτή που περιλαμβάνει αγάλματα και ξεχωρίζουν εδώ κεφαλές αγαλμάτων του Διονύσου και του Απόλλωνος-Ηλίου από τη Θάσο και τη Ρόδο, αντίστοιχα.
-Κάλλος θνητών. Σύμφωνα με την αρχαία ελληνική σκέψη, το κάλλος των ανθρώπων ενυπάρχει σε κάθε ηλικία, και χάρη σε αυτό πολλοί από τους θνητούς έγιναν αθάνατοι. Μυθικές, αλλά και υπαρκτές μορφές της αρχαιότητας, γνωστές για τη φυσική ομορφιά τους, όπως ο Άδωνις, η Ωραία Ελένη από τη μία και ο Μέγας Αλέξανδρος από την άλλη, μαζί με ανώνυμους θνητούς της καθημερινής ζωής, πλαισιώνουν την ενότητα αυτή.
-«Καλοί και «καλές» στην αρχαιότητα. Στην ενότητα αυτή παρουσιάζεται μια μεγάλη συλλογή επιγραφών που επαινούν την ομορφιά νέων αθλητών και πολεμιστών, εταίρων και γυναικών του σπιτιού.
-Αθλητικό κάλλος. Στην ενότητα αυτή παρουσιάζονται έργα όπου πρωταγωνιστεί η σωματική και ψυχική δύναμη και ρώμη. Κεφαλές στεφανωμένων αθλητών μαζί με παραστάσεις γυμνασίου και αθλητικά σύνεργα για την καθαριότητα και την προσωπική υγιεινή των αθλητών, πλαισιώνουν την ενότητα αυτή, με εξέχον έκθεμα μια εξαιρετικής τέχνης αρχαϊκή βάση αγάλματος Κούρου με παραστάσεις σκηνών γυμνασίου. Στα εκθέματα της ενότητας περιλαμβάνεται και ένα σπάνιο χάλκινο αγαλμάτιο γυναίκας αθλήτριας από τη Δωδώνη.
-Ηρωικό κάλλος. Στην ενότητα αυτή προβάλλεται το πνεύμα της αυτοθυσίας για χάρη του κοινού καλού, οι πράξεις ηρωισμού στον πόλεμο και την ειρήνη, ενίοτε σε συνδυασμό και με τη φυσική ομορφιά. Οι ήρωες βρίσκονται ένα επίπεδο πάνω από τους κοινούς θνητούς και συχνά γίνονται ημίθεοι. Περίοπτη θέση κατέχει ο κατεξοχήν ήρωας της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, ο Ηρακλής, και ακολουθούν άλλοι ονομαστοί ήρωες όπως ο Αχιλλέας και ο Μελέαγρος, αλλά και η Αταλάντη, η φημισμένη και πανέμορφη κυνηγός. Οι Αμαζόνες, οι γυναίκες πολεμίστριες, είναι και αυτές παρούσες, ενώ υπάρχουν αγαλμάτια και παραστάσεις οπλιτών.
-Αρπαγές κάλλους και συνευρέσεις. Η έλξη από την ομορφιά των ωραίων ανθρώπων οδηγεί θεούς και ήρωες στο να τους καταδιώξουν και να τους αρπάξουν για να συνευρεθούν μαζί τους ή να τους έχουν για πάντα δικούς τους. Πλείστες είναι οι αναφορές των μύθων σε τέτοιου είδους περιπτώσεις: Δίας και Γανυμήδης, Θησέας και Αντιόπη κ.ά.
-Καλλιστεία θεοτήτων. Ο Πάρις, πρίγκιπας της Τροίας, καλείται να αποφασίσει ποια είναι η πιο όμορφη θεά και να της δώσει ένα μήλο ως βραβείο της νίκης της. Τον διαγωνισμό κερδίζει η Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς, που υπόσχεται στον Πάρι να του χαρίσει την πιο όμορφη θνητή, την Ελένη, βασίλισσα της Σπάρτης. Τρεις μοναδικού κάλλους προτομές των θεαινών που συμμετέχουν στον διαγωνισμό, δηλαδή της Ήρας, της Αθηνάς και της Αφροδίτης, κυριαρχούν στην ενότητα αυτή, φερμένες από το Εθνικό μας Μουσείο και από το Μουσείο της Μπολώνια.
-Δαιμονικό κάλλος. Η ελληνική μυθολογία παρουσιάζει πολλά μιξογενή όντα, όπως η Σφίγγα, η Μέδουσα, η Σκύλλα, οι Σάτυροι, που στην αρχική τους απόδοση στην τέχνη παρουσιάζονται με άγρια και άσχημη όψη, ενώ με την πάροδο των χρόνων εξανθρωπίζονται και αποκτούν ομορφιά. Ανάμεσά τους οι εκπληκτικής ομορφιάς σφίγγα του Θέρμου, της Αμφίπολης, οι Σκύλλες της Όστια και της Ελεύθερνας.
-Ωραίοι άωροι. «Ωραίοι» (<ώρα) είναι οι νέοι που βρίσκονται στην ώρα τους, στο αποκορύφωμα της νεότητάς τους, και «άωροι» αυτοί που η μοίρα τούς πήρε πριν φτάσουν στο σημείο αυτό της ζωής τους. Δύο επιτύμβιες στήλες, μια αρχαϊκή ενός νέου από το Ακραίφνιο της Βοιωτίας και μια κλασική μιας νέας από την Καλλικράτεια Χαλκιδικής, συνομιλούν σε μια μοναδική συνύπαρξη στον ίδιο χώρο.
-Καλλωπισμός. Στην ενότητα αυτή, μέσα από μια μοναδική σειρά αντικειμένων καθημερινής χρήσης και ακολουθώντας την ομηρική περιγραφή για τον καλλωπισμό της Ήρας, παρουσιάζεται η διαδικασία του καλλωπισμού σε όλα της τα στάδια, από το λουτρό, τη χρήση αρωμάτων και αλοιφών, την περιποίηση προσώπου και σώματος, την κόμμωση, μέχρι τον στολισμό και την ένδυση. Ξεχωρίζουν τα αγγεία με σκηνές πώλησης αρωμάτων, καθώς και σπάνιο παλαίτυπο με κείμενο του Θεοφράστου για την παρασκευή και χρήση των αρωμάτων της αρχαιότητας.
