Μία από τις καθημερινές συζητήσεις με εργαζομένους είναι σχετικά με το αν το lockdown ή η τηλε-εργασία ευνοεί ή δυσκολεύει την ποιότητα εργασίας και απόδοσης του καθενός μας. Ποιοί τελικά αποδίδουν εν καιρώ πανδημίας, ποιοί αδυνατούν να εργαστούν κατά αυτόν τον τρόπο και ποιοί απογοητεύονται από τον τρόπο που ένας οργανισμός αντιμετωπίζει τα στελέχη και τους εργαζομένους του;
Ο σημαντικότερος παράγοντας στην ικανοποίηση ενός ατόμου από την εργασία του δεν είναι το ποσό της αμοιβής, όπως πολλές φορές έχουμε αναφέρει, αλλά το κατά πόσο ένα άτομο νιώθει ότι κάποιος – manager – εκτιμά τη δουλειά που κάνει. Πάντα κάτι βαθιά στην συνείδηση και το συναίσθημα του καθενός αποζητά την εκτίμηση. Η πρόκληση κάθε προϊσταμένου, αλλά και της διοίκησης ενός οργανισμού είναι να γνωρίζει ποιές ενέργειες από μέρους του/της θα δείξουν με αποτελεσματικό τρόπο στο κάθε μέλος της ομάδας του/της ότι το εκτιμά.
Δεδομένων των συνθηκών που βιώνουμε, όπου κανένας δεν μπορεί να νιώθει την ασφάλεια σε κανένα επίπεδο, είναι βασικό οι επιχειρήσεις και οι managers να κάνουν τους εργαζόμενούς τους να νιώσουν ότι εκτιμούν την όποια προσπάθεια που κάνουν για να λειτουργήσει ομαλά η επιχείρηση. Μια τέτοια κίνηση ουσιαστικά θα κατευνάσει τους φόβους αλλά κυρίως θα ενισχύσει συναισθηματικά το όλο κλίμα.
Πολλοί managers αλλά και εργοδότες γνωρίζουν ότι ένα από τα μεγαλύτερα κόστη σε ένα οργανισμό προκύπτει από την κινητικότητα στελεχών και εργαζομένων. Μπορεί να πιστεύουν πολλοί managers ότι ειδικά την περίοδο της πανδημίας δεν είναι εύκολη η μετακίνηση ατόμων σε άλλες εταιρείες και να εφησυχάζονται, η απογοήτευση και η δυσαρέσκεια όμως αν υπάρχουν αρχίζουν και λειτουργούν αθροιστικά και όταν βρεθεί η κατάλληλη στιγμή η μετακίνηση θα συντελεστεί.
Τελικά όμως με την κρίση ποιός δουλεύει περισσότερο ή μάλλον ποιανού η δουλειά φαίνεται στο τέλος της ημέρας;
Ένας εργαζόμενος σε μια εταιρεία αποδίδει και -λογικά-προσπαθεί το ίδιο είτε είναι στο σπίτι του, είτε στο χώρο εργασίας. Η ποιότητα της απόδοσης σε ότι κάνει θα μπορούσε να πει κάποιος ότι εκτοξεύεται όταν είναι σε ένα χώρο όπου η επιρροή των άλλων, η παρενόχληση των υπολοίπων δεν είναι καθημερινή. Τα στελέχη με άλλα λόγια που βασιζόντουσαν στον συναισθηματικό χειρισμό άλλων προκειμένου να βγει το project, που εκμεταλλεύονταν την αδυναμία διεκδίκησης στόχων κάποιων συναδέλφων και μαγνήτιζαν το ενδιαφέρον ενός manager μόνο με λόγια και επικοινωνιακά κόλπα, δεν βρίσκουν “σύμμαχο” την σημερινή συγκυρία.
Η ισορροπία στον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε το συναίσθημα, την απόδοση και τον συνάδελφο απέναντί μας, πάντα αποτελούσε μια καθημερινή δυσκολία για πολύ κόσμο στην αγορά εργασίας. Η ελευθερία κινήσεων που προκύπτει στο καθεστώς τηλε-εργασίας ασφαλώς και δημιουργεί προβλήματα αλλά παράλληλα λύνει άλλα ή καλύτερα τα φέρνει στην επιφάνεια.
Εργαζόμενοι και στελέχη που πάντα προσπαθούσαν να αποδώσουν στο βέλτιστο βαθμό, που κάλυπταν αδυναμίες συναδέλφων ή ακόμα και αναλάμβαναν άλλων υποχρεώσεις η τηλε-εργασία σίγουρα τους… αποσυμφόρησε το συναίσθημα της αδικίας και της εκμετάλλευσης.
Συνάδελφοι επίσης που αδυνατούσαν να διεκδικήσουν, να μιλήσουν ή και αντιμετωπίζουν λάθος συμπεριφορές από τους προϊσταμένους τους και σε αυτή την περίπτωση η τηλε-εργασία τους ηρέμησε ώς ένα βαθμό. Κερδισμένοι τελικά βγαίνουν όσοι εργάζονταν και πάλευαν καθημερινά στους στόχους τους και απέδιδαν αθόρυβα σε ότι αναλάμβαναν, ενώ χαμένοι όσοι τελικά βασίζονταν σε άλλων δυνάμεις.
Χαμένη όμως είναι η εταιρεία, ο οργανισμός που δεν επενδύει τελικά στην εκτίμηση των ανθρώπων της, που τα ηγετικά στελέχη επικεντρώνουν την προσοχή τους μόνο στην βραχυπρόθεσμη κερδοφορία και όχι στην μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα και συνοχή της εταιρείας.
Για άλλη μια φορά, η ανάγκη της ενθάρρυνσης και ενδυνάμωσης των εργαζομένων επιβεβαιώνει για μια ακόμα φορά πόσο σημαντική είναι η ανθρώπινη επαφή και η επικοινωνία μεταξύ συναδέλφων, πόσο μαγική και γεμάτη δημιουργικότητα μπορεί να είναι η συνεργασία και η ομαδική προσπάθεια αρκεί να είναι αντιληπτή από τη διοίκηση, τους προϊσταμένους, τους team leaders και managers και να αποτελεί κινητήριο δύναμη και βασική αξία στην κουλτούρα κάθε οργανισμού, με ή χωρίς πανδημία.
Η πανδημία απλά φέρνει τα προβλήματα ξανά στην επιφάνεια και μερικές φορές πιο έντονα. Ανεξαρτήτου πανδημίας όμως ο ικανός, ο ικανοποιημένος και σωστά εκτιμώμενος εργαζόμενος πάντα θα παλεύει για την ευημερία του οργανισμού που εργάζεται και για την δική του ψυχική και ηθική ικανοποίηση ότι ανταμείβεται δίκαια για ότι προσφέρει. Ένα απλό ευχαριστώ ποτέ δεν αρκεί!
Ένα απλό «ευχαριστώ» με άλλα λόγια, είναι σημαντικότατο αλλά πρέπει να είναι η εισαγωγή στην πληρέστερη αναγνώριση της συνεισφοράς στο… «bottom line» μιας εταιρείας.
