Ουπς.
Για να βγάλεις τη μάσκα σου, πρέπει πρώτα να τη φοράς.
Μπορεί να είσαι από εκείνους που θεωρείς τη μάσκα προστασία.
Μπορεί από εκείνους που θεωρούν πως όλοι είμαστε μέρος μιας μεγάλης συνωμοσίας και στο αίμα μας ρέει το FBI, κωδικοί και τρώμε πρωινό με τσιπάκια και καλώδια αντί για καραμολέγκος με βούτυρο και μέλι.
Μπορεί να είσαι από εκείνους που δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι γίνεται από τον Φεβρουάριο, αμφιταλαντεύονται με ποια άποψη να ταχθούν και κρατούν τη μάσκα στο χέρι μη τυχόν πέσει το 150άρι.
Υπάρχουν και εκείνοι που βάζουν μάσκα μέχρι το πηγούνι και την ανεβοκατεβάζουν σα φερμουάρ μπούστου σε γυναικείο φόρεμα.
Seriously now?
Με αφήνει παντελώς αδιάφορη τι συζητάς στην παρέα σου, ποια άρθρα διαβάζεις και πως ζεις ΑΡΚΕΙ να μη θέτεις σε κίνδυνο τη δική μου μάνα, το δικό μου παιδί, τη δική μου γιαγιά και φυσικά εμένα.
Δε με ενδιαφέρει αν έχεις αγανακτήσει που δεν πέρασες το καλοκαίρι όπως ήθελες, ούτε αν βρίσκεις καθημερινά λάθη στην ηγεσία της χώρας γιατί εσύ σαφώς θα τα έκανες όλα καλύτερα από τον πρωθυπουργικό θώκο.
Το μόνο που με αφορά και με ενδιαφέρει είναι…όπως ακριβώς θέλεις να λέγεσαι κοσμοπολίτης και ταξιδεύεις για να ανοίγει το πνεύμα σου, έτσι ακριβώς επιβάλλεται να λέγεσαι και πολίτης.
Να υπενθυμίσω μόνο, πως ως πολίτης έχεις δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Οι πολίτες ψηφίζουν και ορίζουν τους αντιπροσώπους τους, άρα για να μην το ξεχνάς η Κυβέρνηση που παίρνει αποφάσεις είναι νομίμως εκλεγμένη και κανείς δε σηκώθηκε το πρωί να σου υποδείξει τι πρέπει να κάνεις. Εσύ τους προτίμησες για να σε αντιπροσωπεύουν, διαφορετικά θα είχες βάλει εσύ υποψηφιότητα ως ειδήμων πάσης φύσεως θέματος, ή μήπως όχι;
Οι πολίτες επίσης, (Κοινωνική & Πολιτική Αγωγή ΣΤ’ Δημοτικού- Βιβλίο μαθητή) έχουν ως υποχρέωση να σέβονται το κοινωνικό σύνολο & το συνάνθρωπο. Ο χρόνος μακρύς από τότε που εγκαταλείψαμε τις σπηλιές, ανάβαμε φωτιά με πέτρες και προσπαθούσαμε να βάλουμε σε σωστή θέση τη γλώσσα μας για να σχηματίσουμε δίφθογγο.
Άρα, ως άτομο με πνεύμα, ψυχή και προσωπικότητα, ως πολίτης μιας χώρας που πορώνεσαι εθνικιστικά μόλις ακούσεις για Έβρο και είσαι έτοιμος να πάρεις το τουφέκι, σου ζητείται απλώς να δείξεις σεβασμό στους ανθρώπους με τους οποίους ζεις. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Με λίγα λόγια, αφορά τον καθένα αν θα φορέσεις τη μάσκα σου.
Και σένα σε αφορά αν θα τη φορέσω εγώ.
Αυτό που δεν κατάλαβες μέχρι σήμερα είναι ότι εγώ φοράω τη μάσκα μου για να προστατέψω εσένα και τα παιδιά σου και δε σε χαιρετώ πια με το χέρι μου αλλά με τον αγκώνα μου για να σε κάνω να νιώσεις ασφαλής.
Αυτό που δεν κατάλαβες είναι πως έκανα το τεστ μου και ξέρω για την ώρα πως κράτησα ασφαλείς όλους όσους με πλησίασαν τηρώντας μόνο τα βασικά που ένα παιδάκι δημοτικού μπορεί να κατανοήσει, αλλά εσύ όχι;
Το πρόβλημα δεν είναι η κατανόηση, αλλά η αντίδραση.
Η αντίδραση που χωρίζεται σε 2 σκέλη:
α. είσαι Έλληνας παιχταρά μου! Δε μπορείς να υπακούσεις με τη μια σε κανόνες. Δε γίνεται να σου πει ο άλλος τι θα κάνεις. Είσαι ο υπερπαγκόσμιος αντιδραστικός που σε χρόνο DT θα γυρίσεις τα πράγματα και τη συζήτηση εκεί που θες εσύ γιατί δε νοείται να μη σχολιάσεις, να μην κράξεις, να μην ακουστείς. Δε μπορεί να σου πει εσένα ένας επιστήμονας τι πρέπει να κάνεις για την υγεία σου. Είναι δυνατόν;
β. Δεν έτυχε -και σου εύχομαι ποτέ να μη συμβεί- να βγει θετικός στον ιό ο πατέρας σου, η γιαγιά σου, το παιδί σου ή εσύ. Ουπς. Δε μπορεί να γίνει αυτό. Θα είναι λάθος του εργαστηρίου και συνωμοσία της διεθνούς κοινότητας υγείας. Πέθανε ο παππούς. Όχι παιχτούρα μου, δεν τον σκότωσε ο ιός, από τη στεναχώρια του έφυγε. Αυτό να λες στον εαυτό σου όταν θα ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου το βράδυ.
Το πρόβλημά μας ως έθνος είναι ένα: σκοτώνουμε εμείς τους εαυτούς μας, τους γύρω μας, το μέλλον μας. Πάντα ήμασταν ένας εμφύλιος.
Δε με ενδιαφέρει αν υπάρχει ο ιός. Ούτε αν από γρίπη σκοτώνονται περισσότεροι. Ούτε αν σε τροχαία ακόμα περισσότεροι.
Με ενδιαφέρει να προσέχω την υγεία μου για να μην πεθάνω από γρίπη.
Με ενδιαφέρει να οδηγώ σωστά και να προσέχω τους άλλους για να μην έχω τροχαίο.
Με ενδιαφέρει να φορέσω τη μάσκα μου γιατί είναι το μόνο όπλο που έχω για να μην κολλήσω εσένα ή οποιονδήποτε ΑΝ υπάρχει ιός ή κόρη ή περιστέρα.
Με ενδιαφέρει να ξέρεις που είναι τα όρια της ελευθερίας σου γιατί εκεί που τελειώνουν αρχίζουν τα δικά μου.
Με ενδιαφέρει να είμαι πολίτης και κοσμοπολίτης και να σέβομαι το συμπολίτη μου αφού ζω σε οργανωμένη κοινωνία και όχι σε ζούγκλα, αν και λέων.
Με ενδιαφέρει να γίνω παράδειγμα προς μίμηση κι όχι καρικατούρα.
Αν σεβαστώ, αν προσέξω, αν προφυλαχθώ και πάλι τύχει εγώ να νοσήσω ή να πεθάνω με υποκείμενο νόσημα ή χωρίς, θα ξέρω τουλάχιστον πως φεύγω με καθαρή συνείδηση. Εκείνη που δε θα έχεις εσύ αν εσύ ο ίδιος τύχει και μεταφέρεις τον υποτιθέμενο ιό σε δικό σου άνθρωπο. Δεν παλεύεις μόνο εσύ με την κακή ψυχολογία ούτε είσαι μόνος σου σε αυτή την αρένα χωρίς τελειωμό από μέτρα, αλλαγές και ξεβόλεμα απτην ερωμένη σου ρουτίνα.
Είμαστε όλοι μαζί και είναι στο χέρι του καθενός αν το στοίχημα θα λήξει under ή over.
Ελληνάρα παιχταρά μου, πίσω από την από γεννησιμιού σου πρώτη αντιδραστικότητα, είσαι η μήτρα της Δημοκρατίας, του πολιτισμού και του αθάνατου πνεύματος.
Ή έχουμε χάσει το κορμί πατριώτη ή θα ξυπνήσουμε -όπως πάντα γίνεται- μόνο όταν χτυπήσει το κουδούνι του δικού μας σπιτιού.
Σκέψου το το βράδυ μόλις ξαπλώσεις και δώσε απάντηση μόνο στον εαυτό σου.
Εγώ τρώω καραμολέγκος με μέλι το πρωί και φοράω τη μάσκα μου όταν συναντώ συμπολίτη καθήμενη στο 1 μέτρο.
