Με αμείωτους ρυθμούς μειώνεται ο αριθμός των εργαζομένων στο εγχώριο τραπεζικό σύστημα.
Όπως ανέφερε ο πρόεδρος της ΟΤΟΕ, Σταύρος Κούκος, σε εκδήλωση της ΟΤΟΕ στη Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση σχετικής έρευνας, στον τραπεζικό κλάδο εργάζονται 38.000 υπάλληλοι, από τις 64.000 που εργαζόταν πριν από την κρίση.
Επισήμανε ότι αυτό συνδέεται περισσότερο με τα προβλήματα της οικονομικής κρίσης και από τις επιλογές του εγχώριου τραπεζικού συστήματος για μείωση του κόστους, και λιγότερο από τον εκσυγχρονισμό και τον ψηφιακό μετασχηματισμό των δραστηριοτήτων, ο οποίος εξακολουθεί να υστερεί σε σχέση με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Οι τράπεζες πρέπει να σχεδιάσουν το μέλλον, όχι με προτεραιότητα τη μείωση του κόστους, που «είναι ανελαστική και έχει πάτο», αλλά με την επέκταση των δραστηριοτήτων τους, με την επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό και με στόχο την αύξηση των εσόδων.
Διπλάσιες μειώσεις σε καταστήματα και προσωπικό
Στην Ελλάδα, από το 2008 μέχρι το 2019 έχουμε τις διπλάσιες μειώσεις σε καταστήματα και προσωπικό σε σχέση με άλλες χώρες της ΕΕ, ανέφερε στην ίδια εκδήλωση η οικονομολόγος εργασίας, σύμβουλος της ΟΤΟΕ για τα εργασιακά, Βασιλική Γεωργακοπούλου και αυτό συνέβη παρότι η ψηφιοποίηση των τραπεζικών υπηρεσιών στη χώρα μας παραμένει σε αρκετά χαμηλά επίπεδα, σε σχέση με τους ευρωπαϊκούς δείκτες.
Σημαντικές οι επιπτώσεις στον εργασιακό βίο
Ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου, Ξενοφών Κοντιάδης ανέφερε ότι σημαντικό ρόλο θα παίξει η διαδικασία επανεκπαίδευσης, επανακατάρτισης των εργαζομένων, καθώς θα υπάρξουν σημαντικές μεταβολές στον εργασιακό βίο. Επιπτώσεις μπορεί να υπάρξουν σε μια σειρά από δικαιώματα, εργασιακά, ασφαλιστικά και ζητήματα προσωπικών δεδομένων, τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπιστούν χωρίς «φόβο» για τις τεχνολογικές εξελίξεις, αλλά συστηματικά, με αξιοποίηση και των πλεονεκτημάτων των νέων συνθηκών.
Όσοι εργάζονται πίσω από γραφεία, σε ένα μεγάλο βαθμό, ίσως αντικατασταθούν από μηχανές, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα μείωση της εργασίας, καθώς νέες ανάγκες θα προκύψουν και αυτές μπορεί να καλυφθούν από τους ίδιους εργαζόμενους, υπό την προϋπόθεση ότι θα επανεκπαιδευτούν. Αυτό δεν είναι απαραιτήτως μια απειλή. Είναι ενδεχομένως και μια ευκαιρία αναβάθμισης του αντικειμένου τους.
