Στο τρέχον (Οκτωβρίου) τεύχος του The Books Journal, ο Π. Κ. Ιωακειμίδης, υποψήφιος ευρωβουλευτής με το ΚΙΝΑΛ, μας δίνει τη δική του ερμηνεία για την “εκλογική επίδοση του ΚΙΝΑΛ». Διάβασα το κείμενό του με ενδιαφέρον, άλλωστε στα περισσότερα σημεία οι δικές του ερμηνείες επιβεβαιώνουν τις δικές μου. Μόλις όμως έφτασα στην τελευταία παράγραφο του κειμένου του πήγε να μου πέσει το περιοδικό από τα χέρια: Εκεί ο συγγραφέας προτείνει, ως μελλοντική στρατηγική για το ΚΙΝΑΛ, την “έμφαση στην ευρωπαϊκή ενοποίηση, την ευρωπαϊκή υπερεθνική ενοποίηση. Σήμερα αυτό είναι ένα βαθύτατα αριστερό project».
“Βαθύτατα αριστερό πρότζεκτ” η ευρωπαϊκή ενοποίηση; Από που κι ως που; Στην Ελλάδα; Σε Έλληνες πολίτες απευθύνεται ο συγγραφέας; Ή σε κάποιους άλλους;
Η ευρωπαϊκή υπόθεση στην Ελλάδα είναι, εντελώς, δεξιά υπόθεση – πρότζεκτ, αν προτιμάτε. Θα έλεγα μάλιστα ότι και στην Ευρώπη η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι δεξιό πρότζεκτ (δείτε ποιοι υπέγραψαν και πρωταγωνίστησαν μέχρι σήμερα, αλλά και ποιοι σήμερα συνεχίζουν να δουλεύουν γι αυτήν), αλλά δεν είναι ανάγκη να το πάω τόσο μακριά. Εδώ μιλάμε για την Ελλάδα, το κείμενο άλλωστε σε Έλληνες απευθύνεται, και μάλιστα ψηφοφόρους του ΚΙΝΑΛ.
Κανείς στην Ελλάδα δεν ξεχνά ότι στην, τότε, ΕΟΚ μας έβαλε, με προσωπική επιρροή, αν όχι και επιβολή, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (senior). Η αριστερά ήταν αντίθετη. Ποιος ξεχνά το “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο»; Ήταν ή δεν ήταν αυτό το βασικό σύνθημα του ΠΑΣΟΚ, με το οποίο κυβέρνησε την Ελλάδα ολόκληρη την δεκαετία του 1980;
Αλλά και σε θεωρητικό επίπεδο η αριστερά ήταν αντίθετη με την ευρωπαϊκή ιδέα. Τότε, την δεκαετία του 1970, για λόγους απώλειας της ανταγωνιστικότητας από την ελληνική βιομηχανία και γεωργία. Κείμενα και επιστημονικά άρθρα υπάρχουν ακόμα, γραμμένα ακόμα και από τους μετέπειτα ευρωπαϊστές του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1990. Το ότι δεν τα σκαλίζουμε δεν σημαίνει ότι τα ξεχάσαμε.
Ούτε κανείς ξεχνά, πολύ περισσότερο, το δημοψήφισμα του 2015. Το 40% που απάντησε Ναι ανταποκρίνεται πλήρως στο σύνολο των δεξιών ψηφοφόρων της χώρας συμπληρωμένο, κατά το ένα τρίτο, από λοιπές ευρωπαϊκές δυνάμεις. Είναι νομίζω ξεκάθαρο, νωπό, αν όχι και επίπονο σε κάθε έναν από εμάς πως ψήφισε η Αριστερά και η Δεξιά σε αυτό.
Συνοπτικά, η ιστορία θα γράψει ότι την Ελλάδα την έβαλε στην ευρωπαϊκή ένωση η δεξιά το 1981, και την διατήρησε σε αυτήν το 2015. Με μόνη, σημαντική πράγματι, διακοπή, την ένταξή μας στο ευρώ το 2001, η ευρωπαϊκή υπόθεση στην Ελλάδα ήταν και εξακολουθεί να είναι, δεξιά υπόθεση.
Ενδεχομένως τα παραπάνω δεν πείσουν τον κ. Ιωακειμίδη. Ευτυχώς όμως ένα επιπλέον επιχείρημα προσφέρεται στο ίδιο περιοδικό: Λίγο παρακάτω από το κείμενό του δημοσιεύεται η ομιλία του Κώστα Σημίτη, από έντονα συμβολική εκδήλωση στο Κορακοχώρι με την ευκαιρία έκδοσης νέου βιβλίου. Ο τίτλος της; “Η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη». Ο κ.Σημίτης γνωρίζει καλά το κοινό στο οποίο απευθύνεται, όπως άλλωστε αποδεικνύεται από τις σημαντικές εκλογικές νίκες του. Πείτε μου όμως τώρα, θα μπορούσε ποτέ κανείς να φανταστεί κάτι αντίστοιχο σε εκδήλωση της δεξιάς; Δηλαδή, δεξιό πρώην πρωθυπουργό να απευθύνει ομιλία με τέτοιο τίτλο στο δικό του κοινό; Δεν θα θεωρούνταν άραγε κάτι τέτοιο αυτονόητο από όλους;
