Τα τελευταία χρόνια αυξάνεται συνέχεια η έκθεση των χρηστών των κοινωνικών δικτύων οι οποίοι εκτίθενται σε μηνύματα μίσους τα οποία έχουν βρει πρόσφορο έδαφος μέσα στην ανωνυμία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Τα μέσα προσπαθούν αλλά δεν καταφέρνουν πάντα να ελέγξουν το περιεχόμενο τους και αυτό έχει οδηγήσει πολλούς χρήστες να ψάξουν εναλλακτικούς τρόπους για να προστατευθούν.
Το τελευταίο διάστημα πολλοί Αμερικάνοι χρήστες του Twitter έχουν ξεκινήσει να αλλάζουν την ψηφιακή χώρα διαμονής τους στις ρυθμίσεις του Twitter στην Γερμανία, προκειμένου να προστατευθούν. Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι το Γερμανικό κράτος έχει θεσπίσει μια σειρά από πολύ αυστηρούς κανόνες για τον περιορισμό των μηνυμάτων μίσους.
Εδώ και αρκετό καιρό και προκειμένου να εξαφανίσει οποιαδήποτε αναφορά έχει να κάνει με το ναζιστικό της παρελθόν, η Γερμανία έχει απαγορεύσει οποιεσδήποτε αναφορές σε αυτό το θέμα, αλλά και οτιδήποτε έχει να κάνει με δημόσια μηνύματα μίσους ή ρατσισμού. Έτσι έχει επιβάλει σκληρή εποπτεία και απαγορεύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάτι που έχει κάνει πολλούς αμερικάνους χρήστες να προτιμάνε την ψηφιακή αυτή “υπηκοότητα” προκειμένου να προστατευθούν.
Αυτό όπως ήταν φυσικό έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις και ερωτήσεις προς το ίδιο το Twitter, καθώς οργανισμοί και οργανώσεις αναρωτιούνται πως γίνεται το ίδιο μέσο να έχει διαφορετικές ρυθμίσεις σε διαφορετικά κράτη και πως καταφέρνει να ελέγξει αποτελεσματικά τα μηνύματα μίσους στην Γερμανία αλλά όχι εντός των ΗΠΑ.
Από την μεριά του το Twitter υποστηρίζει πως το “Γερμανικό φίλτρο” είναι επιπρόσθετο αυτού της εταιρείας και απαιτήθηκε πολιτική απόφαση για την εφαρμογή του, κάτι που δεν υπάρχει σε άλλες χώρες.
Αυτό με τη σειρά του έχει ανοίξει ένα καινούργιο γύρο διαβουλεύσεων και συζητήσεων για το κατά πόσο οι κυβερνήσεις μπορούν και πρέπει να ελέγχουν τι αναρτάται στο διαδίκτυο, μέχρι που φτάνει η δικαιοδοσία τους και, στο τέλος της ημέρας, ποιος τις ελέγχει.
