Την περασμένη Κυριακή (21/8) ο Λευτέρης Πετρούνιας πρόσθεσε μια ακόμα «χρυσή» σελίδα στο -ήδη- γεμάτο βιβλίο της αθλητικής του ζωής. Η οποία, μάλιστα, έχει μια ιδιαίτερη λάμψη.
Στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα που έγινε στο Μόναχο, ο «άρχοντας των κρίκων» επέστρεψε εμφατικά στον… θρόνο του. Πρώτευσε με 15.133 βαθμούς.
Έτσι, στο… κατώφλι των 32ων Νοεμβρίων του, πρόσθεσε στην πλούσια συλλογή του το 6ο διαδοχικό χρυσό μετάλλιο στη διοργάνωση.
Καθιστώντας τον εαυτό του, μόλις τον δεύτερο αθλητή που το καταφέρνει (Μονπελιέ 2015, Βέρνη 2016, Κλουζ 2017, Γλασκόβη 2018, Βασιλεία 2021, Μόναχο 2022). Είχε προηγηθεί (2005, 2007, 2008, 2009, 2011, 2012) ο Ούγγρος, Κρίστιαν Μπέρκι, στον πλάγιο ίππο.
οικογένεια μου και στους ανθρώπους που είναι στο πλάι μου σ’ αυτή την προσπάθεια !
Thank you Munich for the love ! ❤️#Hellas #europeanchampionship #munich2022 #6golds #petrounias— Petrounias Eleftherios (@Petrounias_E) August 21, 2022
Πλέον, ο Πετρούνιας μετράει -μέχρι το επόμενο- συνολικά 12 μετάλλια στις μεγάλες διοργανώσεις. Ένα χρυσό (2016 Ρίο ντε Τζανέιρο) και ένα χάλκινο (2021 Τόκιο) σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Τρία χρυσά σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα (2015 Γλασκόβη, 2017 Μόντρεαλ Χρυσό, 2018 Ντόχα Χρυσό), έξι χρυσά και ένα χάλκινο (2011 Βερολίνο) σ’ Ευρωπαϊκά Πρωταθλήματα.
Ήταν και παραμένει ο αδιαμφισβήτητος «άρχοντας των κρίκων». Αν και 15 χρόνια πριν, παραλίγο η πορεία της ζωής του να πάρει διαφορετικό δρόμο.
Κάπου στα 17 του χρόνια -όπως έχει πει σε συνέντευξή του στην «Καθημερινή» και τη Σπυριδούλα Σπανέα– «εξαιτίας ενός θέματος αναγκάστηκα να σταματήσω τη γυμναστική, τα πάντα άλλαξαν. Βρέθηκα εκτός πορείας… Μηχανές, τσιγάρα, βόλτες, παρκούρ.
Στην πλατεία της Ν. Σμύρνης κάθε μέρα “παίζαμε” ξύλο με τα παιδιά από τον Ν. Κόσμο. Δύσκολες εποχές. Από το 2002 έως το 2004 η πλατεία δεν ήταν για βόλτες».
Ευτυχώς -για τον ίδιο, τους ανθρώπους του, τον αθλητισμό- το «διάλειμμα» ήταν προσωρινό. Επέστρεψε στις προπονήσεις και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την κατάκτηση του ενός στόχου μετά τον άλλον.
Οι τέσσερις γυναίκες «πίσω» από τον επιτυχημένο Λευτέρη
Κατά τη γνωστή ρήση «πίσω από έναν πετυχημένο άνδρα, βρίσκεται μια σημαντική γυναίκα». Στον βαθμό που αυτό ισχύει, η θριαμβευτική πορεία του Πετρούνια ήταν… προδιαγεγραμμένη. Αφού, άρχισε με μία και πλέον έχει τέσσερις. Δίπλα στη μητέρα του Σοφία Μποτσίου-Πετρούνια προστέθηκαν η σύζυγός του (ως το 2018 αθλήτρια στη δοκό), Βασιλική Μιλλούση και οι κόρες του Σοφία και Λένια.
Αμέσως μετά το ιστορικό επίτευγμα στο Μόναχο, ο «άρχοντας των κρίκων» είχε χαρακτηρίσει ξεχωριστό το μετάλλιο και «γιατί ήταν εδώ τα παιδιά μου και για πρώτη φορά με είδαν live σε αγώνα, τα δύο μωρά μου, τα κορίτσια μου και η Βασιλική».
Η οικογένεια διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή του Λευτέρη Πετρούνια, άρα έχει σημαντική συμβολή και στην αθλητική πορεία του.
Σε συνέντευξή του στο «Queen» και την Κατερίνα Μπούσιου είχε αναφέρει: «Είμαι εντελώς full time μπαμπάς, καθώς κάνω τα πάντα και δεν αντιμετωπίζω κανένα θέμα στο να μείνω μόνος μου (εάν πρέπει να λείψει η Βασιλική) με τα κορίτσια μου. Δηλαδή, αλλαγή, μπάνιο, φαγητό, παιχνίδι, ύπνος».
Ο Λευτέρης και η Βασιλική παντρεύτηκαν τον Σεπτέμβρη του 2021. Τον περασμένο Ιούλιο ο πρωταθλητής των κρίκων έκανε μια ξεχωριστή αφιέρωση, στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, για τη σύζυγό του:
Σε συνέντευξή του στους Παντελή Βλαχόπουλο και Κώστα Χολίδη, για το «sport24», είχε αναφέρει: «Στη Βασιλική και στην οικογένεια μου οφείλω το γεγονός ότι πατάω γερά στο έδαφος, που έχω ηρεμία.
Δεν υπάρχει άνθρωπος με μεγαλύτερη κατανόηση για αυτό που κάνω από τη Βασιλική. Μία αθλήτρια που έχει φτάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο. Είναι ο άνθρωπος που θα με καταλάβει, θα με προσγειώσει και που θα με ξαναβάλει στο δρόμο για την επιτυχία. Έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης στην επιτυχία».
Το ίδιο ισχύει και για τη μητέρα του. Τον άνθρωπο που -εκτός των άλλων- «τράβηξε μεγάλο κουπί» για να μπορέσει ο γιος της να φτάσει ως την καταξίωση.
Ο Πετρούνιας -στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή» – έχει πει: «Κάναμε προπόνηση με τον κ. Κοσμίδη. Δύσκολα χρόνια. Τα προπονητήρια ήταν στο Ολυμπιακό Στάδιο και πήγαινα αθλητικό σχολείο στο Μαρούσι. Για να φτάσεις από τη Ν. Σμύρνη στο Μαρούσι ήταν… ταξίδι.
Η μητέρα μου ξυπνούσε στις 05.30 για να μου ετοιμάσει φαγητό σε τάπερ. Με ξυπνούσε στις 05.45, για να φύγουμε στις 06.10, ώστε να φτάσουμε εκεί στις 07.30. Στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου η μητέρα είχε πάντα κουβέρτες, ώστε να κοιμηθώ μέχρι το Μαρούσι.
Το μάθημα στο σχολείο ήταν οκτάωρο. Τελειώναμε στις 14.30 και με λεωφορείο πηγαίναμε στο ΟΑΚΑ για προπόνηση. Στις 19.30 ερχόταν η μητέρα μου και επιστρέφαμε στη Νέα Σμύρνη.
Στο σπίτι έπρεπε να διαβάσω… Κάποιες φορές με έπαιρνε ο ύπνος στο τραπέζι. Τότε η μητέρα μου με τύλιγε με μία κουβέρτα και καθόμασταν να διαβάσουμε στο μπαλκόνι, ώστε, λόγω του κρύου, να μην κοιμηθώ».
Ο Ράφτης που του «έκοψε κουστούμι» επιτυχίας
Μπορεί οι κρίκοι να είναι ατομικό αγώνισμα αλλά χωρίς ομαδική δουλειά δεν υπάρχει πετυχημένο (και κυρίως διαχρονικά θετικό) αποτέλεσμα. Ο Λευτέρης Πετρούνιας όχι μόνο το ξέρει πολύ καλά αλλά το αναγνωρίζει.
Το «κουστούμι της κορυφής» του το… έκοψε ο προπονητής του, Δημήτρης Ράφτης. Έμπειρος και καταξιωμένος, με 11 χρυσά μετάλλια στο ενεργητικό του. Αφού ήταν ο προπονητής που οδήγησε τον Βλάση Μάρα στην κατάκτηση πέντε χρυσών μεταλλίων στο μονόζυγο (μεταξύ 2002 και 2010).
Στη συνέντευξή του στο «sport24» ο Πετρούνιας, ανέφερε: «Ο προπονητής μου ευθύνεται που έφτασα σε αυτό το επίπεδο. Πάντα ήμουν καλός στους κρίκους, αλλά ποτέ δεν θα είχα φτάσει σε αυτό το επίπεδο».
Η 11χρονη σχέση και συνεργασία τους δημιούργησε μια χρυσή πορεία που (ευτυχώς) έχει ακόμα αρκετή διαδρομή. Η οποία -υπάρχουν τεκμήρια πως- οδηγεί σε ακόμα καλύτερο μέλλον.
Σημαντικό ρόλο -όπως ο ίδιος ο πρωταθλητής και Ολυμπιονίκης έχει αναγνωρίσει- διαδραματίζουν ο διεθνής κριτής, Νίκος Προβιάς, ο γιατρός, Οδυσσέας Παξινός, και η φυσιοθεραπεύτρια, Ιβάνα Τζούριτς.
δεν θα φτάναμε σε αυτά τα αποτελέσματα !
P.S Και όπως είπε η @vasilikimillousi ( με τη βοήθεια τουΘεού) ΕΊΜΑΣΤΕ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΟΙ ! #europeanchampionship #munich2022 #6thgold— Petrounias Eleftherios (@Petrounias_E) August 23, 2022
Με Μανιάτικο πείσμα νίκησε και τον πόνο
Ο δρόμος προς την κορυφή, για τον Λευτέρη Πετρούνια, δεν ήταν πάντα ίσιος. Είχε και μεγάλες… ανηφόρες. Από τις πιο δύσκολες, ήταν αυτές που αναγκάστηκε «ν’ ανέβει» όταν αντιμετώπισε προβλήματα τραυματισμών. Τα οποία, τον οδήγησαν μέχρι το χειρουργείο.
Είχε φτάσει στο σημείο να ξυπνάει από τον πόνο, να μην μπορεί να κάνει απλές καθημερινές κινήσεις. Όμως, ο Μανιάτης στην καταγωγή, πρωταθλητής δεν «το έβαλε κάτω». Πάλεψε (και) με τον πόνο του και βγήκε και από αυτή τη «μονομαχία» νικητής.
Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή του («sport24») για το Ευρωπαϊκό στη Γλασκόβη και το Παγκόσμιο στη Ντόχα το 2018, αντίστοιχα.
«[…] αλλά ήμουν και αποφασισμένος. Έλεγα από μέσα μου. Θα πονέσω 2-3 φορές, αλλά θα τα καταφέρω». Το είπε και το έκανε, κρέμασε στον λαιμό του το χρυσό.
«[…] Κατάφερα και πήρα την πρόκριση για τον τελικό. Την Τετάρτη δοκίμασα να κάνω ξανά το πρόγραμμα μου ανάμεσα στον προκριματικό και τον τελικό και δεν άντεξα. Την επόμενη ημέρα σκεφτόμουν πως την Παρασκευή θα ήταν η τελευταία μέρα που θα πονούσα έτσι.
Οπότε αποφάσισα πως όσο περισσότερο μπω στον πόνο τόσο πιο σωστά θα βγει η άσκηση. Έβαλα στόχο να απολαύσω τον πόνο, να πονέσω όσο περισσότερο μπορώ και ειλικρινά, πόνεσα πολύ».
Σε δηλώσεις του -μετά τον προκριματικό- στη μικτή ζώνη του «Aspire Dome», μεταξύ άλλων, είχε παραδεχτεί: «Δεν ήταν η καλύτερη εκτέλεση που μπορώ να κάνω, αλλά ήταν η καλύτερη δυνατή για τη δεδομένη στιγμή και για την κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.
[…] Έχω αλλάξει όλη μου την προπόνηση. Δουλεύω πολύ στη δύναμη, χωρίς αιωρήσεις. Όταν χρειάζεται να κάνω αιωρήσεις, είμαι αναγκασμένος να βάλω όλη μου την προσπάθεια και θετική σκέψη για να συγκεντρωθώ και να αντέξω τον πόνο. Αυτό είναι το μεγαλύτερο θέμα που αντιμετωπίζω. Ο πόνος στις αιωρήσεις είναι οξύς, σαν μαχαιριά».
Ούτε όμως η «μαχαιριά» στάθηκε ικανή να του «κόψει» την προσθήκη μιας ακόμα πρωτιάς στο ενεργητικό του.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο (Αύγουστο 2021), ο Πετρούνιας, πήρε το χάλκινο μετάλλιο. Σε δήλωσή του στο «Sportsfeed» και στην Πηνελόπη Γκιώνη, είχε -ανάμεσα σε άλλα- αναφέρει: « Είναι πολύ βαρύ το μετάλλιο κι η σημασία του είναι ακόμη πιο βαριά.
Είμαι πολύ συγκινημένος γιατί πέρασα πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια, κατάφερα να διαχειριστώ την πίεση όπως έπρεπε, σε έναν πολύ μεγάλο και πολύ δύσκολο τελικό. Οι βαθμολογίες κάπου στα μισά με τους δύο Κινέζους ξέφυγαν, πήγαν πολύ ψηλά. Οπότε αντιλήφθηκα ότι η κατάσταση ήταν “do or die”».
Έναν χρόνο μετά, ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό ένα χαρακτηριστικό βίντεο:
Ο Λευτέρης Πετρούνιας απέδειξε πολλές φορές ότι διαθέτει -εκτός από ταλέντο- μεγάλη ψυχική δύναμη. Ξαναγύρισε δυνατός στους αγώνες.
Ο «άρχοντας των κρίκων» επέστρεψε στον… θρόνο του. Θα ξεκουραστεί, για λίγο, και -με τη συνδρομή των ανθρώπων που τον στηρίζουν- θα προετοιμαστεί για το επόμενο επίτευγμα.
