Κάποιες επιλογές στην ζωή μας νοούνται ως κομβικές για την εξέλιξη της έστω και αν βιώνουμε αρκετά αργότερα τις οποίες συνέπειες τους. Αν και φρονώ ότι είμαστε υπεύθυνοι για τους δρόμους στους οποίους βαδίζουμε ένα μέρος της ύπαρξης μας έχει κάτι από το κύτταρο του Οιδίποδα. Σ’ ένα, κάποιο ποσοστό είμαστε όργανα του μοιραίου γιατί απλούστατα ζούμε στον κόσμο παρέα με άλλους και επιπροσθέτως γιατί, όπως μας διδάσκει η επιστήμη της ιστορίας, η ιστορία γράφεται ακόμη και από φυσικά φαινόμενα, τυχαία περιστατικά και φαινομενικά ασήμαντες πράξεις.
Η ψυχή μας, φιλοσοφικά προσεγγίζοντας την, θα τολμούσα να έλεγα ότι είναι ανεξερεύνητη άβυσσος. Η μαθηματική λογική χάνει σχεδόν πάντα απέναντι στον συναισθηματικό πλούτο(αληθινό ή κίβδηλο) του έρωτα ο οποίος τακτικά μπορεί να μας κάνει να μην βλέπουμε καθαρά τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας. Δεν ξέρω τι μπορεί να ισχύει επί του προκειμένου σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Αυτό που μπορώ να συμπεράνω είναι ότι η δολοφονία του Έλληνα πρεσβευτή στην Βραζιλία το 2016 ήταν ένα έγκλημα φορτισμένο με ερωτικό πάθος. Όχι, ότι αυτό αποτελεί δικαιολογία.
Η ιστορία έχει ως ακολούθως. Ο 59χρονος Έλληνας πρεσβευτής στην Βραζιλία Κυριάκος Αμοιρίδης πέντε χρόνια πριν βρέθηκε απανθρακωμένος (ή για να είμαστε πιο ακριβείς ο, τι κατάλοιπό απέμεινε απ’ αυτόν) σ’ ένα αυτοκίνητο στο Ρίο Ντε Τζανέριο. Σε πρωθύστερο χρόνο η σύζυγος του Φρανσουάζ τον είχε δηλώσει εξαφανισθέντα ισχυριζόμενη ότι έφυγε από το σπίτι τους μ’ ένα νοικιασμένο αυτοκίνητο χωρίς να πει που πάει. Οι αρχές που βρήκαν το καμένο όχημα και τα απανθρακωμένα υπολείμματα του Έλληνα διπλωμάτη, διερεύνησαν σε βάθος την υπόθεση. Ήταν γι’ αυτούς ζήτημα τιμής, καθότι όλη η υφήλιος έστρεψε το βλέμμα της στην αχανή χώρα της λατινικής Αμερικής. Το έγκλημα άλλωστε ήταν ειδεχθές όπως αποφάνθηκε αργότερα η βραζιλιάνικη δικαιοσύνη.
Και όπως συμβαίνει συνήθως σ’ αυτές τις περιπτώσεις των εγκλημάτων πάθους ο ένοχος βρίσκεται στο περιβάλλον του θύματος. Εν προκειμένω ηθική αυτουργός ήταν η σύζυγος του Πρεσβευτή μας. Η Φρανσουάζ ανέθεσε στον 29χρονο εραστή της, τον αστυνομικό Σέρχιο Γκόμες να βγάλει από την μέση τον πατέρα της 4χρονης κόρης της. Αυτή η έκβαση προέκυψε ύστερα από λεπτομερειακή έρευνα, αξιοθαύμαστη συλλογή στοιχείων αλλά και εν τέλει την ομολογία του 29χρονου εραστή. Σκότωσε τον Κυριάκο Αμοιρίδη κατ’ εντολή της ερωμένη του και μαζί μ’ έναν συνεργό του τον μετέφεραν σε όχημα το οποίο παράτησαν αφού πρώτα του έβαλαν φωτιά. Η σκληρή Βραζιλιάνική δικαιοσύνη, αφότου οι αστυνομικές αρχές ξεδιάλυναν την υπόθεση και είχαν αδιάσειστα στοιχεία έστειλε στην φυλακή τους διαβολικούς εραστές. 31 χρόνια κάθειρξη για την μαύρη χήρα και 22 για τον άφρονα 29χρονο εραστή.
Αυτή η αλληλουχία γεγονότων αν ήταν σενάριο σαπουνόπερας, σαν και αυτές που εξάγει αναφανδόν η Βραζιλία, θα έσπαγε όλα τα κοντέρ της τηλεθέασης. Το κοινό θα την αγόραζε αυτή την ιστορία γιατί μ’ έναν τρόπο αναπαράγει τα κλασικά μοτίβα του ατελούς της ανθρώπινης ύπαρξης. Ζόρικο πράγμα ο έρωτας. Δεν το λέω εγώ. Ο Ευριπίδης το έγραψε και το έβαλε στο στόμα της Μήδειας κάτι αιώνες πίσω. Ωστόσο, η ασέβεια των ορίων της ανθρωπιάς, ο εγκληματικός ναρκισσισμός και η συνακόλουθη φιλαυτία ακόμη η θολούρα του ψυχικού πάθους πρέπει να τιμωρούνται αυστηρότατα όταν καταστρατηγείται ο νόμος. Για να μην μιλήσω για τους άγραφους νόμους της ηθικής. Δεν επιτρέπεται κανείς να παίζει με την ζωή των ανθρώπων.
