Εκτός από τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και το προσωπικό των νοσοκομείων που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της «μάχης» κατά του κορωνοϊού από την πρώτη ημέρα της πανδημίας τον περασμένο Μάρτιο, χιλιάδες ακόμα εργαζόμενοι στήριξαν την καραντίνα και τα μέτρα προστασίας, ιδιαίτερα των ευπαθών ομάδων. Ανάμεσά τους είναι οι άνδρες των σωμάτων ασφαλείας και το προσωπικό της Γενικής Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας που έκαναν το καθήκον τους καθημερινά χωρίς να περιμένουν την αναγνώριση της προσφοράς τους.
Μαζί τους και δυο ακόμα κατηγορίες εργαζομένων που κλήθηκαν να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, για να μπορούν όλοι οι υπόλοιποι πολίτες να μείνουν σπίτι, ασφαλείς και μακριά από τον κίνδυνο της μόλυνσης από τον νέο κορωνοϊό: οι ταχυδιανομείς (οι γνωστοί κι ως «ντελιβεράδες») και οι υπάλληλοι των καταστημάτων σουπερμάρκετ. Είναι οι άνθρωποι που στήριξαν την τροφοδοσία εκατομμυρίων πολιτών καθημερινά, δουλεύοντας κάτω από αντίξοες συνθήκες και υπό την σκιά της πανδημίας.
Όπως για τους γιατρούς και τους νοσηλευτές είχε απόλυτα προτεραιότητα η νοσηλεία και η θεραπεία των ασθενών, ώστε να επιστρέψουν υγιείς στις οικογένειές τους, αντιμετωπίζοντας όλο το εικοσιτετράωρο, καθημερινές και αργίες, τον «αόρατο εχθρό» με αυτοθυσία, έτσι και οι εργαζόμενοι σε όλες τις αλυσίδες σουπερμάρκετ φροντίζουν να υπάρχουν καθημερινά κάθε είδους προϊόντα στα ράφια, προετοιμάζουν χιλιάδες παραγγελίες για παράδοση κατ΄ οίκον και είναι πάντοτε στην θέση τους στα ταμεία για να εξυπηρετήσουν τους πελάτες.
Παρά την τήρηση όλων των μέτρων προστασίας (μάσκες, γάντια, αντισηπτικά, κτλ.) πολλοί ασθένησαν, αρκετοί νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία – ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα – αλλά επέστρεψαν στις θέσεις τους και συνεχίζουν να προσφέρουν με τον δικό τους τρόπο στην «μάχη» κατά του κορωνοϊού.
Και εκτός από ένα απλό «ευχαριστώ» ή ένα φιλικό νεύμα (με ένα χαμόγελο καλυμμένο πίσω από την μάσκα), δεν ζήτησαν ποτέ αναγνώριση του έργου τους ή της πολύτιμης συμβολής τους στην διάρκεια της πανδημίας. Στα πρόσωπα τους όμως βλέπει κανείς τους πιο σημαντικούς «αφανείς ήρωες» της καθημερινότητας.
Οι νέες συνθήκες εργασίας
Σε όλα τα καταστήματα γνωστών αλυσίδων σουπερμάρκετ οι υπάλληλοι εργάζονται εντατικά για την συνεχή εξυπηρέτηση των πελατών και την αδιάλειπτη τροφοδοσία: να υπάρχουν συνεχώς γεμάτα ράφια και να εμφανίζονται ελλείψεις σε προϊόντα. Όμως, η τήρηση των υγειονομικών κανόνων, η υιοθέτηση των μέτρων προστασίας από τον κορωνοϊό και η προστασία της ασφάλειας των τροφίμων, έχουν αλλάξει πολύ την «καθημερινότητα» χιλιάδων εργαζομένων και έχουν αυξήσει τις απαιτήσεις της δουλειάς του.
«Στην αρχή δυσκολευτήκαμε πάρα πολύ. Πολλές ώρες εργασίας φορώντας την μάσκα. Πρέπει να τηρούμε συνεχώς τους κανόνες υγιεινής και για την δική μας προστασία και για τους πελάτες. Όμως, το πιο δύσκολο είναι ότι δουλεύεις έχοντας πάντα στο μυαλό σου την πανδημία. Σαν σκιά», εξηγεί η Κατερίνα που εργάζεται σε μεγάλο σουπερμάρκετ σε περιοχή των Βορείων προαστίων και συμπληρώνει: «Όλοι φοβόμαστε, ανησυχούμε και σκεφτόμαστε την οικογένειά μας, τα παιδιά μας ή τους γονείς μας. Αλλά εμείς δεν μπορούμε να εργαστούμε με τηλεργασία. Πρέπει να είμαστε εδώ σχεδόν καθημερινά. Και η μετακίνηση από το σπίτι μέχρι εδώ ορισμένες ημέρες ήταν πραγματικός… Γολγοθάς. Κάνουμε υπομονή όπως όλοι και αισιοδοξούμε ότι όλα θα πάνε καλά και θα περάσει αυτή η ασθένεια».
Η επιβολή για δεύτερη φορά του μέτρου της καραντίνας και η αυστηρότερη επιβολή μέτρων, βρήκε σχεδόν το σύνολο των ελληνικών σουπερμάρκετ περισσότερο προετοιμασμένων για την διαχείριση της αυξημένης ζήτησης και την προσαρμογή σε όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα λειτουργίας. Πολλές μεγάλες αλυσίδες φρόντισαν για την ενημέρωση των εργαζομένων καθώς και την εκπαίδευση τους στην εφαρμογή των μέτρων. Τοποθετήθηκαν παντού πινακίδες και ενδείξεις ενώ ενισχύθηκε το προσωπικό ασφαλείας.
«Νομίζω ότι σε σχέση με την πρώτη φορά που επιβλήθηκε καραντίνα, όλα λειτούργησαν καλύτερα αυτή την φορά. Μάθαμε και εμείς να εργαζόμαστε υπό τις νέες συνθήκες, όπως και να ζούμε διαφορετικά. Τα μέτρα βοήθησαν σημαντικά να δημιουργηθεί το αίσθημα της ασφάλειας. Αλλά δεν το κρύβω, όπως όλοι περιμένω κι εγώ το εμβόλιο» παραδέχεται ο Κωνσταντίνος που εργάζεται τα τελευταία χρόνια σε σουπερμάρκετ στα δυτικά προάστια.
Όμως, σε ορισμένες περιπτώσεις παρουσιάστηκαν και απρόσμενα προβλήματα. Όχι από την φύση της εργασίας ή την λειτουργία των σουπερμάρκετ αλλά από τους πελάτες: τους αρνητές του κορωνοιού.
Όπως εξηγεί η Μαίρη, που εργάζεται σε κατάστημα γνωστού ομίλου στο κέντρο της Αθήνας: «Τους τελευταίους μήνες ήταν πιο δύσκολα τα πράγματα γιατί αυξήθηκαν τα κρούσματα, επιβλήθηκε πάλι lockdown αλλά παρά τις συστάσεις αρκετοί άρχισαν να μην εφαρμόζουν τα μέτρα. Αυτό μου έκανε εντύπωση. Δεν το περίμενα. Πολλοί βγάζουν την μάσκα μόλις περάσουν από τον έλεγχο στην είσοδο. Και πως να πεις ότι αυτό δεν είναι σωστό; Μπορεί να παρεξηγηθεί ο πελάτης και διαμαρτυρηθεί στην διοίκηση, να γίνει φασαρία. Προσπαθούμε φιλικά και ήρεμα να λέμε ότι είναι υποχρεωτική η χρήση μάσκας αλλά δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει ο άλλος. Είναι λεπτή η θέση μας».
Κι αν υπάρχει κάτι που συμφωνούν όσοι εργαζόμενοι σουπερμάρκετ θέλησαν να μοιραστούν τις εμπειρίες και τις απόψεις τους είναι πως αισθάνονται ψυχολογικά κουρασμένοι από την πανδημία αλλά αποφασισμένοι να συνεχίσουν να την αντιμετωπίζουν καθημερινά, περιμένοντας το εμβόλιο «για να αλλάξει και πάλι η ζωή τους».
