Σε μια εποχή που το δεύτερο κύμα πανδημίας στην Ευρώπη και στην χώρα μας έχει οδηγήσει σε νέα αυστηρά περιοριστικά μέτρα για την αποφυγή της εξάπλωσης του κορωνοϊού, η δυνατότητα για ταξίδια και όχι μόνον περιορίζεται. Εστιατόρια, καφέ, βραδινές έξοδοι επίσης σταματούν για κάποιο χρονικό διάστημα, στο πλαίσιο αποφυγής των εστιών υπερμετάδοσης του ιού, καθώς παρατηρείται αδυναμία τήρησης των μέτρων.
Ο περιορισμός στο σπίτι αποτελεί μια ακόμη ευκαιρία να περιηγηθούμε σε πόλεις της Ελλάδος και του εξωτερικού από τη μοναδική μαγεία που προσφέρει το διάβασμα ενός καλού βιβλίου. Μια προετοιμασία γνωριμίας μας με τα μέρη που σχεδιάζουμε να ταξιδέψουμε όταν η πανδημία θα αποτελεί παρελθόν.
Ένα βιβλίο που μας ταξιδεύει σε αγαπημένες πόλεις της χώρας μας με ένα τρόπο που μας κάνει να αισθανόμαστε ότι πραγματικά τις περπατάμε είναι του δημοσιογράφου και συγγραφέα Νίκου Βατόπουλου με τίτλο «Όπου και να ταξιδέψω. Περπατώντας σε 24 πόλεις» (εκδόσεις Μεταίχμιο).
Ο Νίκος Βατόπουλος αφήνει για λίγο την αγαπημένη του Αθήνα και τις μοναδικές του αφηγήσεις μέσα από την «Καθημερινή» και τα βιβλία του, και μας μεταφέρει σε άλλες πόλεις της Ελλάδος και συγκεκριμένα στις Άμφισσα, Άρτα, Βόλο, Δράμα, Ερμούπολη, Ζάκυνθο, Ηράκλειο, Ιωάννινα, Καλαμάτα, Καρδίτσα, Καστοριά, Κατερίνη, Κομοτηνή, Κόρινθος, Λαμία, Λάρισα, Λιβαδειά, Μυτιλήνη, Πάτρα, Ρόδος, Τρίκαλα, Τρίπολη και στην Φλώρινα
Από τον πρόλογο του Νίκου Βατόπουλου μεταφέρουμε ένα απόσπασμα: «Το βιβλίο αυτό γεννήθηκε ως ανάγκη και ως επιθυμία. Από το 2016 άρχισα συστηματικά να περιηγούμαι στο σώμα της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ήταν η ηπειρωτική χώρα αυτή που μου τραβούσε ιδιαίτερα το ενδιαφέρον, ιδίως οι πόλεις που δεν ήταν απολύτως ή καθόλου τουριστικές. Βεβαίως, το βλέμμα μου αγκάλιαζε το σύνολο της χώρας από την Κρήτη ως τη Μακεδονία και από τη Θράκη ως τα Επτάνησα, αλλά η ανάγκη μου ήταν να περιεργαστώ το αστικό απόθεμα, που ένιωθα ότι ήταν παραμελημένο, αγνοημένο, υποτιμημένο και σε απόσυρση.
Ξεκίνησα, αρχικά, ως περιηγητής στον τόπο μου. Ήταν ένα συναίσθημα ζωογόνο και ευεργετικό. Ένιωθα πως μου είχε δοθεί ένα κλειδί και ότι με αυτό θα μπορούσα να ανοίξω τα δωμάτια του νου μου. Ήταν ζήτημα οπτικής και διάθεσης. Ερχόμουν πλήρης από την Αθήνα, εκπαιδευμένος στην αστική ιχνηλασία, ώριμος να δεχθώ ποικίλες εκδοχές ενός τρόπου ζωής που μου ήταν οικείος και ξένος, αρχέγονος και καινοφανής, αλλά που, σε κάθε περίπτωση, ένιωθα την κυτταρική σχέση μου μαζί του. Η μεγάλη μου επιθυμία οριζόταν από αυτό που έβλεπα όλα αυτά τα χρόνια, σε όλη την Ελλάδα. Έναν ανεκμετάλλευτο πλούτο, θραύσματα αστικού πολιτισμού που έμοιαζαν με λάφυρα αφημένα, μια αχανής και ακανόνιστη παρακαταθήκη που ζητούσε ένα νέο βλέμμα.
Όσο προχωρούσα στο σώμα της Ελλάδας, από την Πελοπόννησο ως τη Θράκη, τόσο μεγάλωνε η επιθυμία αυτή. Έβλεπα την κακή οικιστική εξέλιξη, που σε πολλές πόλεις άρχισε στη διάρκεια της δικτατορίας, έβλεπα μια διάχυτη αδιαφορία και ασυδοσία, αλλά μαζί έβλεπα όχι μόνο τη δυνατότητα αλλά κυρίως την ομορφιά. Όψεις μιας Ελλάδας, εξωραϊσμένης πλέον στην κοινή αντίληψη, αλλά απολύτως υπαρκτής και ανοικτής σε ερμηνείες και προσεγγίσεις. Από ένα απλό σπίτι σε μια συνοικία ως ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο, από μία μισοσβησμένη αγιογραφία ως το περίγραμμα ενός αιωνόβιου δέντρου, και από την ατμόσφαιρα ενός παλιού καφενείου ως την αυλή ενός σχολείου, η Ελλάδα έστελνε διαρκώς σήματα. Υπήρχε μια συνέχεια και εγώ απλώς ακολουθούσα μια πορεία».
Ο Νίκος Βατόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα. Από το 1988 εργάζεται ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα “Η Καθημερινή”, στο πολιτιστικό ρεπορτάζ. Έχει ειδικευθεί σε θέματα αθηναϊκά και αστικού πολιτισμού. Το 2001 κυκλοφόρησε το βιβλίο του “Το πρόσωπο της Αθήνας”. Το 2011 ίδρυσε τη διαδικτυακή ομάδα πολιτών “Κάθε Σάββατο στην Αθήνα” που αριθμεί πάνω από 23.000 μέλη. Το 2014 έκανε την πρώτη ατομική του έκθεση φωτογραφιών με θέμα “Η Αθήνα ενός αθηναιογράφου” (αίθουσα τέχνης “ena”) και παρουσίασε ως προσωπικό πρότζεκτ την έκθεση “Η Αθήνα της δεκαετίας του 1960” στην Ελληνοαμερικανική Ένωση.
Διαβάζοντας κανείς δύο από τα πολλά βιβλία του, το «Περπατώντας στην Αθήνα» και «Μικροί δρόμοι της Αθήνας», διαπιστώνει την αγάπη του Νίκου Βατόπουλου για την πρωτεύουσά μας. Αγάπη, που με κάθε ευκαιρία μεταφράζεται σε πράξεις υποστήριξης πολλών δράσεων και πρωτοβουλιών, που αναβαθμίζουν την Αθήνα.
Ο Νίκος Βατόπουλος όμως ξεφεύγει και από τα εθνικά μας σύνορα. Μέσω της στήλης του «Ματιές στον κόσμο» στην «Καθημερινή» μάς μεταφέρει σε κάθε γωνιά του κόσμου και μας ενημερώνει για δρώμενα, πρόσωπα και πράγματα που συμβαίνουν διεθνώς.
Είναι ένας πολίτης του κόσμου, ευαισθητοποιημένος για κάθετι όμορφο και ενδιαφέρον που λαμβάνει χώρα και μας το προσφέρει με την ιδιαίτερη συγγραφική του πένα.
