Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομίας: Το ελληνικό «θαύμα» με το δημόσιο χρέος

Την ώρα που οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν ξανά προβλήματα λόγω του χρέους, η Ελλάδα δείχνει να έχει μπει σε έναν διαφορετικό δρόμο.

Αισιόδοξες είναι οι προβλέψεις του Γερμανικού Οικονομικού Ινστιτούτου (IW) για την εξέλιξη του ελληνικού δημοσίου χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ τις επόμενες δύο δεκαετίες.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έρευνα που δημοσιεύεται, η χώρα μας έχει ρεαλιστικές ελπίδες να δει την οικονομία της να αναπτύσσεται και να μειώνει το χρέος της, παρά το γεγονός ότι ο λόγος του χρέους είναι τρεισήμισι φορές μεγαλύτερος από την ευρωπαϊκή τιμή αναφοράς του 60% του ΑΕΠ. 

Αναλυτικότερα, ο οικονομολόγος του IW, Björn Kauder θεωρεί ότι η Ελλάδα «έχει καλές προοπτικές σε κανονικούς καιρούς». Για τη χώρα μας υπάρχουν τρία σενάρια. Το πρώτο θα ισχύσει σε περίπτωση που οι αριθμοί που προβλέπει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για το 2026 επεκταθούν ως το 2041. Τότε, ο λόγος του ελληνικού χρέους προς το ΑΕΠ στο θα έχει μειωθεί εντυπωσιακά, στο 139%.

Το δεύτερο σενάριο λαμβάνει ως ενδεχόμενο ότι η χώρα μας θα παρουσιάσει την ανάπτυξη των τεσσάρων ετών προ κορονοϊού (2016 έως 2019) και για την περίοδο μεταξύ 2027 έως 2041 (σενάριο II). Ακόμα κι έτσι, η πτώση θα είναι κατακόρυφη, στο 165% σε είκοσι χρόνια. Το μοναδικό αρνητικό σενάριο είναι το τρίτο, το οποίο βασίζεται στις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας την περίοδο από το 2012 έως το 2019. Σε περίπτωση που τα νούμερα αυτά επαναληφθούν, ο δείκτης χρέους θα αυξηθεί και μπορεί να φτάσει ακόμα και το 298%. 

Ο Björn Kauder υποστηρίζει ότι η Ελλάδα επωφελείται από τα χαμηλά επιτόκια και σημειώνει ότι, παρά το γεγονός ότι η χώρα μας ξεκινάει την προσπάθειά της από χειρότερο σημείο σε σχέση με τον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο, έχει τις καλύτερες προοπτικές -μαζί με την Πορτογαλία- για να τα καταφέρει. Στην ίδια έρευνα πάντως τα στοιχεία μαρτυρούν ότι η απειλή του χρέους ετοιμάζεται να ρίξει ξανά την σκιά της πάνω από τον ευρωπαϊκό Νότο, με την θέσπιση νέων κανόνων να θεωρείται μονόδρομος. 

Η έρευνα επικεντρώθηκε στις πέντε χώρες που υπερβαίνουν σημαντικά τις απαιτήσεις της Συνθήκης του Μάαστριχτ για την προστασία του ευρώ. Κανονικά, όταν ένα κράτος παρουσιάζει χρέη που υπερβαίνουν την τιμή αναφοράς οφείλει να τα μειώσει εντός 20 ετών. Κάτι τέτοιο δεν επιβλήθηκε, με αποτέλεσμα, ακόμα και πριν την κρίση του κορονοϊού,  οι δείκτες εθνικού χρέους στις πέντε αυτές χώρες είτε να παραμένουν σε πολύ υψηλά επίπεδα, είτε να αυξάνονται (κάτι που συνέβη πχ στη Γαλλία). Σημειώνεται ότι η πανδημία έκανε ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση,

Από τις πέντε χώρες, σημειώνεται ότι Ελλάδα και Πορτογαλία «έχουν αξιοσημείωτο πρωτογενές ισοζύγιο», σύμφωνα με τον Kauder, ενώ για τη Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία, ο Kauder αναμένει ότι οι δείκτες χρέους θα αυξηθούν περαιτέρω.