Θυμάστε τους στίχους ενός παλαιότερου άσματος «Τι’ ναι αυτό που μας ενώνει, μας χωρίζει, μας πληγώνει…»;
Αυτοί μας ήρθαν στο μυαλό εξερευνώντας μια πληροφορία που έχει τεθεί υπόψιν μας κατά τους τελευταίους μήνες.
Αλλά, ας πάρουμε την υπόθεση από την αρχή. Τα εμπλεκόμενα μέρη είναι δύο. Εντελώς αντιδιαμετρικής λογικής, σημείου αναφοράς, κοσμοθεώρησης, δυνατοτήτων, περιεχομένου, επαφών, συνδέσεων, διαπλοκής, εμπλοκής και καταφυγής…
Ο μεν πρώτος, τα τελευταία χρόνια έχει ακολουθήσει την οδό του… «Φαρίν απ» στο επιχειρηματικό γίγνεσθαι, ποντάροντας σε ένα ιδιότυπο ζευγάρι στήριξης. Οικονομικής, από το «Πειραιώτικο κουτσαβάκι» «γκρανκάσα» και πνευματικής από τον «Βούδα της Ανατολικής Ακτής», ενώ στο ενδιάμεσο βολεύεται μια δράκα «ξεπλυμένων» όσο και «πολυφορεμένων», μα σίγουρα outdated στρατευμένοι φαντασιόπληκτοι.
Ο έτερος, συνήθως κινείται στο σκοτάδι και έχει συνηθίσει να κυλιέται στον βούρκο, αρκεί να μην το παραδέχεται και να είναι… αριστερόστροφος. Για την ακρίβεια, τότε επιτρέπονται τα ΠΑΝΤΑ, όπως έχει αποδείξει η τακτική-πρακτική του.
Βέβαια, την τελευταία διετία δείχνει έντονα αποπροσανατολισμένος, σίγουρα χαμένος, γεγονός στο οποίο και συμβάλει καταλυτικά η απουσία του συνηθισμένου άκοπου… μπαγιόκου. Το οποίο και «τσέπωνε» τρέχοντας ως άλλο χαρακτήρας των «Looney Toons».
Τους τελευταίους μήνες έχει παρατηρηθεί, καταγραφεί, μα και αναλυθεί η ταύτιση του «Φαρίν-απ» με τον «Looney Toons», ακόμη και σε λεπτομέρειες, στις οποίες και συνηθίζει να «κρύβεται» ο διάβολος.
Κοινό σημείο αναφοράς; Τα λογής-λογής επιχειρηματικά συμφέροντα του «Πειραιώτικου κουτσαβιού», τα οποία όχι μόνο δεν ακουμπούν, αλλά αντιθέτως φροντίζουν να επαινούν και προβάλουν με τις ταπεινές τους δυνάμεις και τις «φτωχές» τους γνωριμίες στην αγορά.
Λέξη προς λέξη, γραμμή τη γραμμή, ημέρα την ημέρα, ώρα με την ώρα, οι λεπτομέρειες είναι τόσες πολλές, όσο και διαφορετικές που το μυαλό… τρέχει.
Το «Πειραιώτικο κουτσαβάκι» μπορεί να μην φημίζεται για την… απλοχεριά του, εντούτοις όμως όταν αγαπήσει, στηρίζει μέχρις εσχάτων. Ντόμπρα, αληθινά, «παντελονάτα». Τόσο σε χαρακτήρα, όσο και σε περιεχόμενο (του παντελονιού, ντε).
Μάλιστα, εάν ειπωθεί και κανας καλός λόγος από μέρους του «Φαρίν απ», τότε αυτομάτως τα καλύτερα έρχονται. Πόσο, μάλλον, από τη στιγμή κατά την οποία το «Πειραιώτικο κουτσαβάκι» θεωρεί πως με το «dynamic duo» στο πλευρό του και σε συνάρτηση με το πρόσφατο «δώρο» που έκανε στον εαυτό του, θα είναι σε θέση να ελέγχει, να φρενάρει, να κατακρίνει και να επικρίνει το συνοδευτικό περιβάλλον που δεν τον πολυσυμπαθεί.
Βέβαια, υπάρχουν κανά-δυο προβλήματα: Κατά πρώτον, τα συγκεκριμένα «άλογα» (να και μια γλώσσα που αντιλαμβάνεται με χαρακτηριστική ευκολία το «Πειραιώτικο κουτσαβάκι») είναι «κουτσά», και επί μακρόν εκτός αγοράς. Και δη, των κατάλληλων κέντρων αναφοράς και εξουσίας.
Δευτερευόντως, ο «Looney Toons» εδώ και μια διετία «γεμάτα» δεν διαθέτει την παραμικρή σύνδεση με τον «Μεγάλο αδελφό». Χώρια, που η συνήθης παρουσία του στην λάσπη, δεν του απαγορεύει να προβεί στα αγαπημένα τόλουπ, μεταβάλλοντας θέσεις, απόψεις, στόχευση, συνέργειες και συνεργασίες, μεν ριπή οφθαλμού. Και μερικών χιλιάρικων, βεβαίως…
Στοιχείο, το οποίο και οφείλει να σταθμίσει το «Πειραιώτικο κουτσαβάκι» καθώς δεν έχει συνηθίσει να τον… δαγκώνουν. Τουλάχιστον, δίχως συνέπειες και επιπτώσεις για τον… τολμηρό.
Το εντυπωσιακό στοιχείο του ασυνήθιστου «γάμου» έχει να κάνει και με την διαδρομή που μετήλθε προκειμένου να λάβει «σάρκα και οστά», καθώς διατρέχει, «ενώνοντας» άτυπα την πατριωτική (φουλ – ψεκασμένη) δεξιά με την (έστω και οπορτουνιστική) αριστερά.
