«Put your money were your mouth is!»… Μια αμερικανική ρήση διαχρονική, απόλυτη, ξεκάθαρη, αντρίκεια, με βάθος νοημάτων και περιεχόμενο που δεν απευθύνεται και ταιριάζει σε όλους. Πόσο, μάλλον, όταν άλλα λέει και άλλα εννοεί.
Για παράδειγμα, στο μυαλό μου έρχονται μια σειρά από στελέχη, παράγοντες, ειδήμονες και μη, οι οποίοι εμφανίζονται ως διαπρύσιοι κήρυκες της ηθικής, της αλήθειας, της μοναδικότητας, της πρωτοτυπίας. Της δικής τους πάντοτε. Άτεγκτοι, ανυποχώρητοι, κήνσορες και δικαστές, «μοιράζουν» χαρακτηρισμούς, αναθέματα και… ποινές επί δικαίων και αδίκων, εφαρμόζοντας εικονικά το δικαϊικό σύστημα που (θαρρούν πως) έχουν κάπου βαθιά σφηνωμένο στο μυαλό τους και μόνο, ως άλλοι φαντασιακοί Δον Κιχώτες!
Η περίπτωση του… wannabe «Νέστορα» του οικοσυστήματος μοναδική: Το πρωί εμφανίζεται ως άλλος Μωυσής φέροντας τις 10 απαράβατες εντολές της νεοφυούς επιχειρηματικότητας, το μεσημέρι ενδύεται την στολή του Δικαστή Ντρέντ κατακεραυνώνοντας τους «παραβάτες» που… τόλμησαν να εκφράσουν διαφορετική άποψη από την δική του, ενώ αργά το απόγευμα βάζει τόσο νερό στο κρασί του που καταφέρνει και αντιστρέφει κατά 180 (και ουχί 360 που ισχυριζόταν και μια… ψυχή) μοίρες τα όσα διακήρυττε με πάθος και υπερηφάνεια νωρίτερα την ίδια ημέρα.
Σωστός Ιανός. Εξόχως ταιριαστή ταύτιση με την προσωπικότητα, μα και καθημερινή πρακτική του.
Διπρόσωπος, μα και θεός των ενάρξεων και των μεταβάσεων. Ιστορικά, ο Ιανός απεικονίζονταν σε θύρες, πύλες και γέφυρες. Κάτι που μεταφράζεται και ως «μεσάζοντας» στις ημέρες μας. Ξέρετε, ως άλλος παράγοντας που κανονίζει τα… κόζα (οι μυημένοι στα αθλητικά αντιλαμβάνονται απολύτως το νόημα – όσο για τους μη… προνομιούχους, ας πούμε «ιδιαίτερες ισορροπίες» κομψά), μοιράζει χρηματοδοτήσεις, απεχθάνεται κάτι την μια και την άλλη το υποστηρίζει εμμέσως μα και αμέσως, άμισθος μα και σύμβουλος, και σίγουρα παράγοντας ολκής!
Όμως, όπως μαθαίνει ο Joker του emea, τώρα τελευταία, ορισμένοι… ριγμένοι έχουν ξεκινήσει και ψάχνουν μεθοδικά, σε πλήρη έκταση και ανακινώντας πολλές «πέτρες» προκειμένου να συλλέξουν στοιχεία που δύναται να γεννήσουν σημαντικούς μπελάδες, πόσο μάλλον από την στιγμή που ενδιαφερθεί και η Θέμιδα. Όχι η Μπαζάκα, μα η Δικαιοσύνη!
Τότε να δούμε τι πρόσωπο θα επιλέξει να «φορέσει» ο ήρωας της ιστορίας μας. Βασιζόμενοι στην πρότερη εμπειρία και το εν γένει modus operandi του, θα ποντάραμε πως θα χρειαστεί μια βαλίτσα προκειμένου να χωρέσει την ποικιλία και την αντιδιαμετρικότητα των προσωπείων του. Ξέρετε, το πρωί Ζορό, το μεσημέρι Σάντσο Πάντσο και το βράδυ Δουλτσινέα.
Αλήθεια, τι ισχυριζόταν ο συγγραφέας; «Ο Έλληνας όταν κοιτά τον εαυτό του στον καθρέφτη, πάντοτε θαρρεί τον Μέγα Αλέξανδρο και ποτέ τον Καραγκιόζη…».
Παν μέτρον… Άριστον!
