Μια εξαιρετικά αρνητική και δυσάρεστη έκπληξη περίμενε χθες την διοίκηση της MLS και τον μεγαλομέτοχο της εταιρείας Γιάννη Καματάκη προσωπικά, ο οποίος είχε συνηθίσει τις τελευταίες δυο δεκαετίες να δέχεται μαζικά εγκώμια, κομπλιμέντα σε επίπεδο αυλοκολακείας και θετικές απαντήσεις σε κάθε του ιδέα ή πρόταση. Παρότι η σημερινή (όπως και η πρώην) διοίκηση έχει δώσει δείγματα κλασσικής ανατολίτικης νοοτροπίας με βασικά χαρακτηριστικά την ασυνέπεια, τις καθυστερήσεις και την μέχρι εσχάτων μανία για παζάρια, περίμενε πως και σε αυτή την περίπτωση θα βρει θετική ανταπόκριση και οι προτάσεις της προς μικρομετόχους, προμηθευτές και κυρίως ομολογιούχους θα γινόταν αποδεκτές.
Όμως, η πρώτη απάντηση από τον εκπρόσωπο των ομολογιούχων (η χρηματιστηριακή εταιρεία Beta που εκπροσωπεί πάνω από 100 ομολογιούχους των δύο από τις τρεις εκδόσεις ομολόγων ) στην πρόταση της διοίκησης για την τρίμηνη μετάθεση στην πληρωμή των επιτοκιακών κουπονιών ήταν αρνητική. Ακόμα χειρότερα αρκετοί ομολογιούχοι δεν θεωρούν πλέον τον Ι. Καματάκη ως την ελληνική «version» του Στηβ Τζομπς, σύγχρονο «γκουρού» της τεχνολογίας με το IQ του Αλβέρτου Αϊνστάιν και προφανώς όχι «Μεσσία» της MLS, όπως σε κάποιες άλλες περιπτώσεις της εποχής των μεγάλων υποσχέσεων και των χρηματιστηριακών – περασμένων – μεγαλείων.
Όπως μαθαίνει ο Joker toy emea, το πρόβλημα δεν είναι ότι η MLS ζήτησε να μεταφερθεί χρονικά η αποπληρωμή δύο επιτοκιακών «κουπονιών», που λήγουν στις 12 Οκτωβρίου το πρώτο της έκδοσης των 4 εκατ. ευρώ και στις 26 Οκτωβρίου της έκδοσης των 6,7 εκατ. ευρώ κατά τρεις μήνες. Ούτε καν η απαίτηση της μεταβολής των αρχικών όρων κάθε έκδοσης αφού η πρόταση που απορρίφθηκε προέβλεπε την αποδοχή του όρου της πληρωμής των «κουπονιών» ανά εξάμηνο αντί ανά τρίμηνο.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο φόβος των περισσοτέρων ομολογιούχων πως σε περίπτωση αποδοχής της συγκεκριμένης πρότασης υπήρχαν πολλές πιθανότητες να εξασφάλιζε η διοίκηση χρόνο (για την ακρίβεια χρόνο καθυστέρησης των εξελίξεων), ώστε μετά από 1-2 εξάμηνα, να είχε γίνει η απαραίτητη προετοιμασία ώστε η εταιρεία να…«βαρέσει κανόνι» και να μην γίνει ποτέ η αποπληρωμή των ομολόγων.
Στην καλύτερη περίπτωση, όπως έλεγαν ορισμένοι από τους ομολογιούχους, σε μερικούς μήνες θα ήταν στην δυσάρεστη θέση να εξετάσουν το ενδεχόμενο ενός σκληρού «κουρέματος» (70%-80%) υπό την βάρος ή την ενδεχόμενη απειλή μιας απότομης πτώχευσης της ήδη απαξιωμένης – σε μεγάλο βαθμό – τεχνολογικής εταιρείας.
Γιατί αν η διοίκηση της MLS δεν μπορεί να πληρώσει άμεσα ένα ποσό γύρω στις 126.000 ευρώ, που αντιστοιχεί στα «κουπόνια» των δυο ομολόγων, πως θα καταφέρει να πληρώσει τόσα εκατομμύρια στην συνέχεια; Ειδικά όταν το περιβόητο πλέον πόρισμα της έκθεσης της Deloitte αναμένεται σχεδόν ένα μήνα μετά τις ανακοινώσεις και οι απαντήσεις των ομολογιούχων στις σχετικές ερωτήσεις είναι γενικόλογες και με πολλές ασάφειες αλλά πάντοτε εντός του «κλίματος εφησυχασμού» ότι όλα έχουν ολοκληρωθεί νόμιμα και με τον καλύτερο τρόπο, το νέο επιχειρηματικό σχέδιο θα ωθήσει και πάλι την εταιρεία σε υψηλούς τζίρους, κτλ.
Ελάχιστοι όμως από τους ομολογιούχους που εκπροσωπεί η Beta είναι τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουν ότι με κάποιο…μαγικό τρόπο η εταιρεία θα αποκτήσει ρευστότητα και τζίρους εκατομμυρίων, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα τους τελευταίους μήνες.
Ακόμα πιο επιβαρυντικό είναι όμως το γεγονός της ύπαρξης και τρίτης ομολογιακής έκδοσης συνολικού ύψους 6 εκατ. ευρώ, όπου ως εκπρόσωπος των ομολογιούχων λειτουργεί η Euroxx Χρηματιστηριακή που φημίζεται για την εξαιρετικά μεθοδική δουλειά της σε κάθε υπόθεση.
Είναι χαρακτηριστικό πως για το συγκεκριμένο ομόλογο η διοίκηση της MLS δεν έχει υποβάλει καν αίτημα μετάθεσης της πληρωμής των κουπονιών, με νέους όρους ή μετάθεση πληρωμής. Επισήμως, αυτό είναι…φυσιολογικό αφού τα «κουπόνια» λήγουν στα τέλη του επόμενου μήνα αλλά αυτό δεν σημαίνει πως οι ομολογιούχοι είναι σίγουροι και ψύχραιμοι.
Όπως έλεγε γνωστός Έλληνας αναλυτής που εργάζεται στο εξωτερικό, η MLS έχει αντλήσει κεφάλαια 16,7 εκατ. ευρώ από τις τρεις ομολογιακές εκδόσεις και έχει καταβάλει (μέσω των κουπονιών) μόλις 2,16 εκατ. ευρώ (και μάλιστα προ φόρων), οπότε οι ομολογιούχοι έχουν εισπράξει σχεδόν το 12%-13% της αρχικής επένδυσης κεφαλαίου. Αν όντως υπάρχει τόσο έντονο πρόβλημα ρευστότητας και η εταιρεία δυσκολεύεται να καταβάλλει 200-300.000 ευρώ, τότε είναι ηλίου φαεινότερο πως βρίσκεται σε οριακό σημείο και θα χρειαστεί χρόνια για την εξόφλησή τους. Αν όχι δεκαετίες…
Χωρίς να υπολογίζεται φυσικά ο αντίκτυπος από το τελικό πόρισμα της Deloitte για το επίμαχο άυλο ενεργητικό της εταιρείας, η δημοσιοποίηση των οικονομικών αποτελεσμάτων του 2019 και η αναστολή διαπραγμάτευσης σε μετοχές και ομόλογα από τον περασμένο Μάιο μετά από παρέμβαση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς.
Γι’ αυτό υπό αυτές τις συνθήκες οι διαπραγματεύσεις μοιάζουν περισσότερο σαν προσπάθεια εξασφάλισης πρόσθετου χρόνου (ή καθυστερήσεις ποδοσφαιρικού αγώνα) για την διερεύνηση των εναλλακτικών σεναρίων για το μέλλον της εταιρείας παρά σε προσπάθειες ουσιαστικής εξυγίανσης.
Εκτός κι αν πιστεύει κανείς στα (χρηματιστηριακά) θαύματα…
