Οι επιστήμονες σε όλο τον κόσμο συνήθως “παίζουν” με υποθετικά σενάρια, προκειμένου να εξετάσουν τις επιπτώσεις που μπορεί να υπάρξουν από απότομες μεταβολές των συνθηκών και να έχουν προετοιμάσει τις πιθανές αντιδράσεις σε αυτές.
Κάποιες φορές, τα πειράματα αυτά γίνονται μόνο και μόνο για να δουν πως θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα χωρίς κάποιος να μπορεί να κάνει κάτι για να τα αντιμετωπίσει.
Μια τέτοια περίπτωση είναι και αυτή που ήρθε από την NASA η οποία αφού συγκέντρωσε όλα τα στοιχεία για την μορφολογία του πλανήτη μας, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ψηφιακό μοντέλο που θα δείχνει πως θα ήταν η Γη αν εξαφανίζονταν όλοι οι ωκεανοί.
Οι ωκεανοί καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη και στα βάθη του υπάρχουν τεράστιες οροσειρές, πολύ μεγαλύτερες από αυτές που υπάρχουν στην ξηρά.
Ο James O’Donoghue που εργάστηκε τόσο στην NASA όσο και στην Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία, συνέθεσε τα στοιχεία των εργασιών άλλων συναδέλφων του και παρουσίασε μετά από ψηφιακή επεξεργασία, το πως θα μπορούσαν να στεγνώσουν σιγά σιγά οι ωκεανοί.
Τα πρώτα που έρχονται στην επιφάνεια είναι τα υποθαλάσσια άκρα κάθε ηπείρου. Τα ηπειρωτικά ράφια περιλαμβάνουν μερικές από τις χερσαίες γέφυρες που διέσχισαν οι πρώτοι άνθρωποι καθώς μετανάστευσαν από την ήπειρο στην ήπειρο. Πριν από δεκάδες χιλιάδες χρόνια, οι πρόγονοί μας μπορούσαν να περπατήσουν από την ηπειρωτική Ευρώπη στο Ηνωμένο Βασίλειο, από τη Σιβηρία μέχρι την Αλάσκα και από την Αυστραλία μέχρι τα γύρω νησιά.
“Όταν συνέβη η τελευταία εποχή των παγετώνων, πολλά ωκεάνια νερά ήταν κλειδωμένα ως πάγος στους πόλους του πλανήτη. Γι ‘αυτό και υπήρχαν χερσαίες γέφυρες”, δήλωσε ο O’Donoghue. “Καθένας από αυτούς τους συνδέσμους επέτρεψε στους ανθρώπους να μεταναστεύσουν, και όταν τελείωσε η εποχή των Παγετώνων, το νερό τους “απέκλεισε” στις τοποθεσίες που είχαν φτάσει.
Αφαιρώντας αυτό το νερό, το ψηφιακό μοντέλο προσφέρει μια γεύση του κόσμου των αρχαίων προγόνων μας.
Δείχνει επίσης τη μεγαλύτερη αλυσίδα βουνών της Γης, η οποία εμφανίζεται μόλις μειωθούν τα επίπεδα της θάλασσας από 2.000 έως 3.000 μέτρα. Αυτή είναι η κορυφογραμμή του μέσου ωκεανού, η οποία εκτείνεται σε πάνω από 37.000 μίλια σε όλη την υδρόγειο. Πάνω από το 90% είναι υποβρύχιο.
Τα ηφαίστεια υπάρχουν στις “ραφές” που ενώνουν τις τεκτονικές πλάκες και συνεχίζουν να δημιουργούν ωκεάνιο δάπεδο καθώς το μάγμα έρχεται σε επαφή με το νερό και σκληραίνει. Μόλις η στάθμη του νερού πέσει κατά 6.000 μέτρα, η συμπεριφορά αυτή σταματάει να υφίσταται.
Χρειάζονται όμως άλλα 5.οοο μέτρα για να στραγγίσει και το βαθύτερο σημείο της Γης, η τάφρος των Μαριανών, το βαθύτερο σημείο της Γης στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό.
