Οι ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστές που έγραψαν ιστορία
Οι άνθρωποι που πάλεψαν σκληρά για την καταπολέμηση των διακρίσεων και των προκαταλήψεων.
Η Διεθνής Ημέρας κατά της Ομοφοβίας, της Αμβιφοβίας, της Τρανσοφοβίας και της Ιντερφοβίας, αποτελεί την ιδανική αφορμή για να θυμηθούμε τους ανθρώπους εκείνους πάλεψαν και συνεχίζουν να παλεύουν για τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Πολλές φορές κόντρα στο ρεύμα της εποχής τους, θέτοντας σε κίνδυνο την ίδια τους τη ζωή έδωσαν ένα σκληρό αγώνα για την εξάλειψη των διακρίσεων και των προκαταλήψεων. Πάμε λοιπόν να γνωρίσουμε μερικές από τις πιο εμβληματικές φιγούρες στην ιστορία των ΛΟΑΤΚΙ κινητοποιήσεων.
Μάρσα Π. Τζόνσον
Η Μάρσα Π. Τζόνσον γνωστή και ως η «Ρόζα Παρκς του ΛΟΑΤ κινήματος», είναι μία από τις σημαντικότερες ΛΟΑΤΚΙ ακτιβίστριες στην ιστορία. Η Τζόνσον ήταν ακτιβιστής, drag performer, σεξεργάτρια και μοντέλο για τον Andy Warhol. Υπήρξε θερμή υποστηρίκτρια των δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας σε μια εποχή που κάτι τέτοιο έθεσε σε κίνδυνο την ασφάλειά της.
«Όσο οι ομοφυλόφιλοι δεν έχουν έχουν δικαιώματά τους σε όλη την Αμερική, δεν υπάρχει λόγος να γιορτάζουμε», είπε κάποτε.
Η Τζόνσον αποτελεί μια εμβληματική φιγούρα του κινήματος για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων της δεκαετία του 1960 στις ΗΠΑ και, ενώ έπαιξε σημαντικό ρόλο στις κινητοποιήσεις στο Stonewall, οι οποίες αποτέλεσαν την αφορμή για τη διεξαγωγή πολυάριθμων Pride παγκοσμίως.
Το 1992, η Τζόνσον βρέθηκε νεκρή στον ποταμό Χάντσον. Ο θάνατός της κρίθηκε αυτοκτονία, αλλά όσοι τη γνώριζαν αμφισβήτησαν το πόρισμα.
Σύλβια Ριβέρα
Η Σύλβια Ριβέρα ήταν Λατίνα τρανς ακτιβίστρια, η οποία, μαζί με τη Μάρσα Π. Τζόνσον, ίδρυσαν από κοινού τους Street Transvestite Action Revolutionaries (STAR), μια οργάνωση που παρείχε στέγαση και άλλες υπηρεσίες σε άστεγους ΛΟΑΤΚΙ νέους στη Νέα Υόρκη.
Γεννημένη στη Νέα Υόρκη, η Σύλβια στράφηκε στη σεξουαλική εργασία μετά τον θάνατο της μητέρας της από αυτοκτονία όταν ήταν μόλις 10 ετών. Ο Ριβέρα έζησε μια ταραχώδη ζωή, παλεύοντας με τον εθισμό στα ναρκωτικά και την έλλειψη στέγης, αλλά υπήρξε πάντα ένθερμη υποστηρίκτρια της αλλαγής. Μια φορά συνελήφθη επειδή προσπάθησε να σκαρφαλώσει από ένα παράθυρο (με φόρεμα και τακούνια) σε ένα δωμάτιο όπου το Δημοτικό Συμβούλιο της Νέας Υόρκης συζητούσε ένα νομοσχέδιο για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων.
Χάρβεϊ Μίλκ
Ο Χάρβεϊ Μίλκ, το θέμα της βραβευμένης με Όσκαρ ταινίας Milk, ήταν ο πρώτος ανοιχτά ομοφυλόφιλος πολιτικός που εξελέγη στην Καλιφόρνια. Ο Μίλκ δολοφονήθηκε το 1978, αλλά κατά τη διάρκεια της σύντομης θητείας του στην εξουσία προώθησε την απαγόρευση των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού στην απασχόληση, τη στέγαση και τα δημόσια καταλύματα.
Το νομοσχέδιο του Μίλκ ψηφίστηκε με μία μόνο ψήφο κατά από τον Νταν Γουάιτ, τον επόπτη της πόλης, ο οποίος τελικά πυροβόλησε και να σκότωσε τον Μίλκ. Το 2009, ο κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ όρισε τη 22α Μαΐου, τα γενέθλια του Μίλκ, ως ημέρα αναγνώρισης για τον εκλιπόντα πολιτικό και ακτιβιστή.
Edith Windsor
Το 2015, το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ έκρινε ως συνταγματικό τον γάμο μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου — μια απόφαση ορόσημο που δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την Edith Windsor.
Μετά από 40 χρόνια αρραβώνα, η Windsor παντρεύτηκε την Thea Spyer στον Καναδά το 2007. Η Spyer απεβίωσε μόλις δύο χρόνια αργότερα, αφήνοντας τα πάντα στη γυναίκα της. Επειδή οι ΗΠΑ δεν αναγνώριζαν τον γάμο τους μεταξύ ατόμων του ιδίου φύλου, ζητήθηκε από την Windsor να πληρώσει φόρους για την περιουσία του Spyer πολύ πέρα από αυτό που θα έπρεπε να πληρώσει ένας ετεροφυλόφιλος σύζυγος για την περιουσία του αποθανόντος συζύγου του.
Η Windsor πήγε την υπόθεσή της στο δικαστήριο και το 2013, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε υπέρ της. Δύο χρόνια αργότερα, το δικαστήριο επέκτεινε την απόφαση αυτή σε μια άλλη υπόθεση που οδήγησε τελικά στην ομοσπονδιακή αναγνώριση γάμων του ίδιου φύλου.
Alice Nkom
Η Alice Nkom είναι δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ΛΟΑΤΚΙ ακτιβίστρια από το Καμερούν, όπου η ομοφυλοφιλία εξακολουθεί να ποινικοποιείται. Σε μια χώρα όπου μέλη της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας διώκονται η Nkom αγωνίζεται γενναία για τα δικαιώματα τους.
Αν και η Nkom αυτοπροσδιορίζεται ως ετεροφυλόφιλη, έχει αφιερώσει το έργο της στον αγώνα για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα του Καμερούν και το 2003 ίδρυσε την Ένωση για την Υπεράσπιση της Ομοφυλοφιλίας. Παρά το γεγονός ότι αυτή και οι συνάδελφοί της μερικές φορές κινδυνεύουν λόγω της δουλειάς που κάνουν, η Nkom παραμένει απτόητη.
«Αυτές οι απειλές είναι στην πραγματικότητα απόδειξη ότι ο αγώνας μας πρέπει να συνεχιστεί», δήλωσε η Nkom στη Διεθνή Αμνηστία.
Laverne Cox
Η Laverne Cox, γνωστή για το ρόλο της Σοφίας Μπάρσετ στο Orange Is the New Black του Netflix, είναι μια μαύρη, τρανς γυναίκα, το πρώτο τρανς άτομο που προτάθηκε για Emmy και μία υπερήφανη υπέρμαχος των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ. Η Cox έχει μιλήσει ανοιχτά για την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη για τις ΛΟΑΤΚΙ κοινότητες και έχει υποστηρίξει ιδιαίτερα τα δικαιώματα των τρανς ατόμων και των έγχρωμων ατόμων.
«Πρέπει να αναδείξουμε τις ιστορίες εκείνων που διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο», έγραψε η Κοξ σε ανάρτησή της στο Tumblr το 2015.
Bayard Rustin
Το σύγχρονο κίνημα για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ήταν στενά συνδεδεμένο με το κίνημα πολιτικών δικαιωμάτων για την αφροαμερικανική κοινότητα τη δεκαετία του 1960, και ο Bayard Rustin είναι ίσως ο καλύτερος εκπρόσωπος αυτών των δύο κινημάτων εκείνη την εποχή. Ο τότε σύμβουλος του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, οργάνωσε την Πορεία του 1963 στην Ουάσινγκτον, η οποία αποτέλεσε σημείο αναφοράς για τις ειρηνικές διαμαρτυρίες. Αργότερα, διαδραμάτισε καίριο ρόλο στην αντιμετώπιση της κρίσης του AIDS το 1987. «Πριν από είκοσι πέντε, 30 χρόνια, το βαρόμετρο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν οι αφροαμερικανοί. Αυτό δεν ισχύει πλέον», ανέφερε το 1987, τη χρονιά που πέθανε.
Το 2013, ο Πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα απένειμε μεταθανάτια στον Rustin το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας, το οποίο αποτελεί ύψιστη πολιτική τιμή.
Larry Kramer
Πριν από το θάνατό του τον Μάιο του 2020, ο Larry Kramer διαδραμάτισε τόσο μεγάλο ρόλο στην υπεράσπιση των ΛΟΑΤΚΙ δικαιωμάτων, όσο ο κανένας άλλος τα τελευταία 50 χρόνια. Στη δεκαετία του '80, ίδρυσε μαζί με άλλους το Gay Men’s Health και την ACT UP, οι οποίες διαδραμάτισαν κεντρικό ρόλο στην υποστήριξη των ατόμων με HIV και AIDS. Οι ομάδες αυτές ευαισθητοποίησαν την κοινή γνώμη γύρω από την ασθένεια, ενώ παράλληλα απαίτησαν φθηνότερη θεραπεία και ταχεία έρευνα. Εκτός από τον πρωτοποριακό ακτιβισμό του, ο Κρέιμερ έγραψε το υποψήφιο για Όσκαρ σενάριο για την ταινία Women in Love το 1969, ενώ το 1985 έγραψε το αυτοβιογραφικό έργο με θέμα το AIDS The Normal Heart, το οποίο προσαρμόστηκε σε μια βραβευμένη με Tony παραγωγή του Μπρόντγουεϊ και σε μια βραβευμένη με Emmy τηλεοπτική ταινία του 2014.