Ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, εξέπληξε για άλλη μια φορά αυτή την εβδομάδα τη διεθνή κοινότητα. Ενώ όλοι περίμεναν ότι ο Β. Πούτιν με αφορμή τους εορτασμούς για την επέτειο της νίκης των Σοβιετικών έναντι της ναζιστικής Γερμανίας στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, θα εξαπέλυε απειλές εναντίον της παγκόσμιας ασφάλειας λέγοντας ότι θα κάνει χρήση πυρηνικών, δεν το έκανε. Αντ’ αυτού έπλεξε το εγκώμιο των τότε Σοβιετικών στρατιωτών και βρήκε την ευκαιρία να πει για ακόμα μια φορά το αφήγημά του περί ναζί στην Ουκρανία. Το να πράττει το ακριβώς αντίστροφο από αυτό που αναμένεται από εκείνον φαίνεται πως έχει εξελιχθεί σε πάγια τακτική για τον Ρώσο Πρόεδρο, ο οποίος φαίνεται να επωφελείται ακριβώς από το γεγονός ότι οι αντίπαλοι του δεν μπορούν να προβλέψουν τις επόμενες κινήσεις του.
Η πιο τραγική πράξης της τακτικής αυτής του Β. Πούτιν εκτυλίχθηκε αδιαμφισβήτητα στο πλαίσιο της εισβολή στην Ουκρανία. Και τότε, πριν από την εισβολή τόσο ο ίδιος ο Ρώσος Πρόεδρος όσο και η κυβέρνησή του διέψευδαν κατηγορηματικά τα σενάρια πολέμου, αποδίδοντας τας σε «προπαγάνδα της Δύσης». Ήταν τότε που ενώ αύξανε μέρα με τη μέρα τον αριθμό των στρατιωτικών δυνάμεων στα σύνορα με την Ουκρανία, βάφτιζε τις κινήσεις αυτές ως απλές στρατιωτικές ασκήσεις. Μάλιστα, την περίοδο εκείνη ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμανουέλ Μακρόν, είχε πάρει την πρωτοβουλία να συγκαλέσει Σύνοδο Κορυφής, στην οποία κάλεσε τον Ρώσο Πρόεδρο να συμμετέχει, με την προϋπόθεσή ότι δεν θα προβεί σε καμία επιθετική κίνηση εναντίον της Ουκρανίας. Ο Β. Πούτιν δέχτηκε και τις αμέσως επόμενες ημέρες προχώρησε σε μία άνευ προηγουμένου κλιμάκωση της κρίσης αναγνωρίζοντας τις αυτονακηρυχθείσες δημοκρατίες του Λουχάνσκ και του Ντονέτσκ στο Ντονμπάς, αιφνιδιάζοντας δυσάρεστα τη διεθνή κοινότητα. Μέχρι και λίγο πριν εισβάλει στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου του 2022, συνέχιζε να υποστηρίζει πως δεν θα το κάνει, παίζοντας κυριολεκτικά με τα νεύρα ενός ολόκληρου πλανήτη.
Στο πλαίσιο της μακροχρόνιας παραμονής του στην εξουσία φαίνεται ότι ο Ρώσος Πρόεδρος έχει ανακαλύψει πως ο αιφνιδιασμός των αντιπάλων του είναι ένας από τους λιγοστούς τρόπους που έχει στη διάθεσή του, προκειμένου να μπορεί να φέρνει «νίκες» στη διεθνή πολιτική σκακιέρα. Όντας οικισμένος «εχθρός» της Δύσης αντιλαμβάνεται ως νίκη η διαφορετικά ως πράξη προς το συμφέρον της Ρωσίας οποιαδήποτε αναταραχή μπορεί να προκαλέσει στις δυτικές χώρες. Κάτι το οποίο έξαλλου φάνηκε και από τη στάση του στον πόλεμο της Συρίας, όπου συνεχίσει να υποστηρίζει το καθεστώς Ασάντ, αλλά και από τη στάση του κατά τη διάρκεια της Προεδρίας του Τραμπ, όπου φάνηκε να επωφελείται από το χάος που είχε προκληθεί στην εγχώρια αμερικανική πολιτική σκηνή.
Το μεγάλο πλεονέκτημα του Β. Πούτιν είναι το γεγονός ότι η πρόσβαση στην πληροφόρηση για τις προσωπικές του κινήσεις, σκέψεις ή προθέσεις είναι ελάχιστη. Ως πρώην πράκτορας της KGB, φαίνεται πως έχει μάθει να κρύβει καλά τα χνώτα του. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα ότι στις μεγάλες δημοσιογραφικές έρευνες των pandora και panama papers βγήκαν στο φως πληροφορίες γιατί κρυμμένες προσωπικές περιουσίες των ατόμων του στενού του κύκλου, αλλά σχεδόν τίποτα για τον ίδιο. Με τον ίδιο τρόπο, αρκετοί στενοί συνεργάτες του έχουν κατά καιρούς εμπλακεί σε σκάνδαλα διαφθοράς, αλλά ποτέ ο ίδιος. Εάν ψάξει κανείς, θα διαπιστώσει ότι παρά το γεγονός ότι υπάρχουν αναλύσεις επί αναλύσεων για εκείνον και τη στρατηγική του, κανένας δεν φαίνεται να μπορεί να αποκρυπτογραφήσει με ακρίβεια ούτε την προσωπικότητα του ούτε τις προθέσεις του.
Δεδομένης της δύσκολης οικονομικά περιόδου που διανύει η Ρωσία τα τελευταία χρόνια, οι κίνησες αυτές του Β. Πούτιν φαίνεται πως αποσκοπούν στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Οτιδήποτε προκαλεί κάποια κρίση στη Δύση βαφτίζεται ως νίκη από τα εγχώρια Μέσα, κάνοντας τον Πούτιν να φαίνεται σαν τον ηγέτη που επανέφερε τη Ρωσία στο διεθνές προσκήνιο, αναδεικνύοντας την ξανά σε σημαντικό πολιτικό παίκτη. Με λίγα λόγια ο Β. Πούτιν στοχεύει στο πατριωτικό αίσθημα των Ρώσων πολιτών με την ελπίδα ότι έτσι θα «ξεχάσουν» τις δυσκολίες που υφίστανται τόσο από την έλλειψη δημοκρατίας όσο και από τις δυσμενείς οικονομικές συνθήκες.
