Τα πράγματα δεν πάνε καλά για την Βρετανία. Στην χθεσινή ψηφοφορία στην Βουλή, για μια ακόμα φορά η πρωθυπουργός της χώρας δεν κατάφερε να πάρει την έγκριση των υπόλοιπων βουλευτών και όπως φαίνεται οι πολιτικοί στην Βρετανία έχουν σχεδόν ξεχάσει πως η διορία λήγει σε σχεδόν ένα μήνα.
Την ίδια στιγμή μικρές και μεγάλες εταιρείες εγκαταλείπουν μαζικά τη χώρα, ενώ η Λιθουανία έχει φτάσει στο σημείο να μην μπορεί πια να διαχειριστεί και να εξυπηρετήσει τις νέες άδειες για FinTech υπηρεσίες, οι οποίες συσσωρεύουν τις αιτήσεις τους για αδειοδοτήσεις στα αρμόδια γραφεία της χώρας. Υπήρχε εδώ μια μεγάλη ευκαιρία για την χώρα μας; Φυσικά και υπήρχε. Θεωρητικά η Ελλάδα θα μπορούσε να απορροφήσει κάποιες από αυτές τις αιτήσεις και να γίνει ένα από τα κέντρα του ευρωπαϊκού FinTech, όμως μόνο στη θεωρία. Στην πράξη δεν έχουμε φροντίσει να δημιουργήσει τις υποδομές και το ρυθμιστικό πλαίσιο για να δώσουμε άδειες FinTech και αυτό καταγράφεται σαν “αποτυχία” τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την Ελληνική αγορά που δεν φρόντισε να “μαγειρέψει πριν πεινάσει”.
Το γεγονός όμως ότι “χάσαμε το τρένο” του FinTech δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν και άλλα εξίσου σημαντικά τρένα που μπορούμε να προλάβουμε, ίσως και ακόμα πιο σημαντικά. Η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο κάποιων εξελίξεων, οι οποίες αν χειριστούν σωστά μπορούν να δημιουργήσουν εντυπωσιακές συνθήκες τόσο για την ελληνική οικονομία όσο και για το “πρόσωπο” της χώρας.
Η παγκόσμια ανάπτυξη και οι συνθήκες που έχουν επικρατήσει στην αγορά, ευνοούν τις ανερχόμενες αγορές. Ευνοούν τις χώρες της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της κεντρικής Ασίας, οι οποίες βλέπουν ξαφνικά το παγκόσμιο επενδυτικό ενδιαφέρον να στρέφεται πάνω τους. Διάφορες επενδυτικές εταιρείες φροντίζουν να δείχνουν στους πελάτες τους το δρόμο προς τα Μεξικανικά ομόλογα και τις τράπεζες των ανερχόμενων οικονομιών, σαν ένα από τα πιο ελπιδοφόρα και προσοδοφόρα στοιχήματα του 2019. Το πρόβλημα όμως με τις ανερχόμενες οικονομίες, είναι πως δεν έχουν ισχυρά χρηματιστήρια. Ταυτόχρονα, ισχυρές οικονομίες όπως αυτές της Μέσης Ανατολής αλλά και της κεντρικής Ασίας, βλέπουν το Brexit σαν απειλή για όλα όσα έχουν πασχίσει να χτίσουν όλα αυτά τα χρόνια και έχουν αρχίσει και κοιτάνε έξω από Βρετανικά σύνορα για να βρουν “αποκούμπι” για τις συναλλαγές τους.
Εδώ είναι που παρουσιάζεται μια τεράστια ευκαιρία για την Ελλάδα, καθώς φιγουράρει σαν μια από τις πιο σίγουρες και σταθερές επιλογές για να φιλοξενήσει αυτές τις αγορές.
Η Βρετανία είναι έξω από το παιχνίδι, η Γαλλία δεν εμπνέει εμπιστοσύνη και η Γερμανία είναι αρκετά εσωστρεφής για να φιλοξενήσει μαζικά τόσες ξένες αγορές. Οι χώρες της Βαλτικής θα μπορούσαν να είναι ισχυρές υποψήφιες, όμως δεν έχουν πίσω τους την εμπειρία και την ιστορία για να μπορέσουν να οργανώσουν και να τρέξουν τέτοια απαιτητικά project. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που έχουν προσελκύσει τόσες νέες τεχνολογίες και όχι παραδοσιακές δυνάμεις της αγοράς. Υπάρχει φυσικά το τρίγωνο του BeΝeLux, όμως οι πολιτιστικές διαφορές ανάμεσα στις κουλτούρες είναι πολύ μεγαλύτερο εμπόδιο από ότι αρχικά φαίνεται. Θα μπορούσε κάποιος να βάλει στην εξίσωση την Ρωσία, όμως αυτή τη στιγμή η Ρωσία είναι ίσως ο πιο αδύναμος “παίκτης” σε αυτό το παιχνίδι. Δεν έχει καλές σχέσεις με τις υπόλοιπες χώρες, δεν έχει την ευελιξία των Ευρωπαϊκών αγορών και το βασικότερο, δεν έχει Ευρωπαϊκό διαβατήριο, κάτι που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για το είδος της συναλλαγής που μπαίνει στο τραπέζι.
Ποιος μένει λοιπόν για να φιλοξενήσει τα ανοίγματα των ανερχόμενων οικονομιών της Αφρικής, ή των ισχυρών αλλά άπειρων οικονομιών της κεντρικής Ασίας (Αρμενία, Καζακστάν, Ιράν κ.α) οι οποίες έχουν επίσης και πολιτικές έριδες με αρκετές από τις μεγάλες χώρες; Ποιες χώρες μπορούν να φιλοξενήσουν και να εξυπηρετήσουν τα κεφάλαια της Μέσης Ανατολής που ψάχνουν τρόπο να φύγουν από την Βρετανία; Οι εναπομείναντες επιλογές δεν είναι πολλές. Από την στιγμή που η Βρετανία “βυθίζεται” στην αβεβαιότητα και την ανησυχία, όλα αυτά τα κεφάλαια θα πρέπει να βρουν νέα έδρα για να στεγαστούν και νέες αγορές για να κινηθούν.
Για την ακρίβεια είναι μόνο τρεις αυτές οι διαθέσιμες αγορές. Της Κύπρου, της Μάλτας και της Ελλάδας. Είναι στο χέρι της Ελλάδας και του Ελληνικού Χρηματιστηρίου να προβάλει την πολυετή εμπειρία του και να προσπαθήσει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των κεφαλαίων αυτών. Μπορεί μέχρι τώρα να έχει ταλανιστεί από υψηλή μεταβλητότητα και το τραπεζικό σύστημα της χώρας να είναι ακόμα σαθρό, όμως όλα αυτά αντιμετωπίζονται φτάνει να υπάρξει η κατάλληλη ώθηση. Και η προσέλκυση τέτοιων κεφαλαίων είναι ακριβώς η ώθηση που χρειάζεται όλη η αγορά για να κινηθεί προς τα εμπρός.
Υπάρχει και ένας ακόμα λόγος που η “υποψηφιότητα” της Ελλάδας είναι πιο ισχυρή από αυτές των άλλων κρατών. Υπάρχει τεράστια πολιτική βούληση για μια τέτοια κίνηση και η αμέριστη υποστήριξη και βοήθεια της πολιτείας για να δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις ώστε να προσελκυσθούν αυτά τα κεφάλαια.
Ειδικά λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, μια τέτοια εξέλιξη μπορεί ακόμα να βγάλει και κυβέρνηση!
