Τα τελευταία 5 χρόνια παρατηρήθηκε η μεγαλύτερη μετακίνηση πληθυσμών παγκοσμίως με περισσότερους από 20 εκατ. ανθρώπους να μετακινούνται σε μια άλλη περιοχή λόγω διαφόρων αιτιών, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνή Οργανισμού Μετανάστευσης. Η κύρια πηγή μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών ήταν από χώρες που είτε βρίσκονταν παλαιότερα σε εμπόλεμη κατάσταση, είτε ακόμη υπάρχει πόλεμος με αποτέλεσμα οι κάτοικοι αυτών των χωρών να μετακινούνται προς μια πιο ασφαλή χώρα.
Μάλιστα οι εκτιμήσεις για το μέλλον είναι αρκετά δυσοίωνες καθώς σύμφωνα με τον ΔΟΜ περισσότερο από 90 εκατ. άνθρωποι θα μετακινηθούν σε κάποια άλλη περιοχή κυρίως λόγω της κλιματικής αλλαγής και των πολέμων, μέχρι το 2060.
Η μετακίνηση πληθυσμών από χώρες της μέσης Ανατολής και της Αφρικής μας έχει απασχολήσει πολλές φορές και τα αίτια της μετανάστευσης είναι κυρίως οι άθλιες συνθήκες διαβίωσης των κατοίκων στις χώρες αυτές.
Σε προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στα κέρδη που έχει η εμπορία ανθρώπων από τα δίκτυα που έχουν επεκταθεί πλέον σε κάθε άκρη του πλανήτη μας. Σήμερα θα επικεντρωθούμε σε ένα πιο συγκεκριμένο ζήτημα. Αυτό της εμπορίας γυναικών που πέφτουν θύματα κυκλωμάτων πορνείας, που τους τάζουν δουλειές και λεφτά και καταλήγουν να εκπορνεύονται σε κάποιο δρόμο της Ευρώπης.
Σύμφωνα με τον ΔΟΜ, το 75% των γυναικών από τη Νιγηρία που σώθηκε από τη Μεσόγειο και μεταφέρθηκε στην Ιταλία, έπεσε θύμα εμπόρων πορνείας. Μέσα στα τελευταία τρία έτη ο αριθμός αυτός αυξήθηκε κατά 600%.
Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία της Αλίς Γκοτρό που θυμάται με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες την ιστορία της 16χρονης Μπλέσινγκ και μιλά για την ιστορία της νεαρής κοπέλας στην Deutche Welle. Την απήγαγαν σε ένα χωριό έξω από την πόλη Μπενίν και την ανάγκασαν με τελετουργίες βουντού να υπακούσει. Τελικά την πούλησαν σε έναν Νιγηριανό στη Λιβύη ο οποίος την βίασε επανειλημμένα μέχρι που έμεινε έγκυος. Έπειτα την πούλησε σε έναν άλλο άνδρα ο οποίος τη μετέφερε σε ένα κέντρο προσφύγων. Μια μέρα την πήγαν στην παραλία και από εκεί επιβιβάστηκε σε μια φουσκωτή βάρκα. Στη Μεσόγειο τελικά τους διέσωσε το πλοίο Aquarius της οργάνωσης SOS Mediterannee. Σ’ αυτό το πλοίο εργάζεται και η Αλ. Γκοτρό ως μαία με τους Γιατρούς χωρίς Σύνορα.
Η Αλ. Γκοτρό προσπαθεί μέσα στις λίγες ώρες που μεσολαβούν από τη διάσωση των γυναικών στα ανοιχτά της Μεσογείου μέχρι την άφιξή τους στην Ιταλία να τις πείσει να μιλήσουν. Η 16χρονη Φουλφίλμεντ βρισκόταν για 16 ώρες πάνω σε μια φουσκωτή βάρκα. “Μου υποσχέθηκαν ότι στην Ευρώπη θα μπορέσω να πάω σχολείο. Στην Αφρική μας είχαν σαν σκλάβους” λέει χωρίς να σηκώσει το βλέμμα της από το πάτωμα. Δεν θυμάται πώς έφτασε από τη Νιγηρία στη Λιβύη. Ωστόσο δεν πλήρωσε τίποτα στους διακινητές για την επιβίβαση στη βάρκα. Αυτό και μόνο αποτελεί ένδειξη ότι μπορεί να έπεσε στην παγίδα κυκλωμάτων πορνείας.
Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης γνωρίζει αυτές τις περιπτώσεις. Μια άλλη νεαρή κοπέλα αφηγείται: “Ήθελα να πάω στην Ιταλία γιατί μου είπαν ότι θα μπορούσα εκεί να εργαστώ σε ένα κομμωτήριο. Αλλά ήταν ψέμα. Με ανάγκασαν να γίνω ιερόδουλη. Αυτός, είπαν, ήταν ο μόνος τρόπος για να ξεπληρώσω τα χρέη μου για το ταξίδι”. Σύμφωνα με τον ΔΟΜ, τα “χρέη” συνήθως ανέρχονται στα 25 με 35 χιλιάδες ευρώ.
Η Μπάρμπαρα Έριτ από την ΙΝ VIA, μια οργάνωση που βοηθά γυναίκες που πέφτουν θύματα πορνείας, εξηγεί ότι “το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι οι Νιγηριανές δεν θέλουν να καταθέσουν κατά των δραστών”. Οι τελετουργίες βουντού και ο όρκος που έχουν δώσει τις φοβίζει ότι κάτι κακό θα συμβεί εάν αποκαλύψουν τι τους συνέβη. Μπορεί για τρίτους αυτό να μην είναι εύκολα κατανοητό αλλά για τις ίδιες έχει συνέπειες, τις οποίες έχει δει και η Μπ. Έριτ: “Κάποιο κορίτσι είχε για εβδομάδες περίοδο και έχασε πολύ βάρος αφού μίλησε στην αστυνομία. Πρόκειται μάλλον για μια ψυχοσωματική αντίδραση. Οι γυναίκες φοβούνται ότι θα τρελαθούν ή ότι δεν θα μπορέσουν πια να κάνουν παιδιά εάν αθετήσουν την υπόσχεσή τους”, ανέφερε.
Όσο και να θέλει η Άλις Γκοτρό δεν έχει πολλές δυνατότητες για να βοηθήσει. Όταν μαθαίνει ότι μια γυναίκα έχει πέσει θύμα βιασμού, ενημερώνει τις αρχές, οι οποίες μετά αναλαμβάνουν τις γυναίκες. Χωρίς να γνωρίζει μετά τι θα τους συμβεί συνήθως χάνει την επαφή μαζί τους. Όπως και με την Μπλέσινγκ.
Να σημειώσουμε πως παρόμοιες ιστορίες υπάρχουν και στην χώρα μας. Αρκεί να κάνει κανείς μια βόλτα στα στενά γύρω από την Ομόνοια και θα βρει όλη την ημέρα νεαρές κοπέλες που εκδίδονται για 5 και 10 ευρώ. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια η κατάσταση έχει γίνει χειρότερη. Για το σύνολο της κοινωνίας όμως οι γυναίκες αυτές δεν υπάρχουν, όπως δεν υπάρχουν και τα δεκάδες ανήλικα που εκδίδονται στο Πεδίον του Άρεως.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικότητα που το σύνολο της κοινωνίας αγνοεί ή ακόμη χειρότερα αδιαφορεί!
Υπάρχουν χιλιάδες ιστορίες γυναικών και μικρών παιδιών που πέφτουν θύματα βιασμών και εκμετάλλευσης τόσο κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους, όσο όμως και στους προσφυγικούς καταυλισμούς, αλλά και όταν φτάνουν τελικά στον “παράδεισο” που τους πείθουν οι διακινητές ότι είναι η Ευρώπη. Οι διεθνείς οργανισμοί γνωρίζουν αυτές τις περιπτώσεις ωστόσο χωρίς μια οργανωμένη δράση εναντίων αυτών των κυκλωμάτων δεν πρόκειται να δοθεί ποτέ λύση. Τα οικονομικά κέρδη όμως από αυτή την ιστορία ανέρχονται ετησίως σε περισσότερα από 100 δισ. δολάρια, γεγονός που την καθιστά μια κερδοφόρα επιχείρηση στην οποία εμπλέκονται πέραν των διακινητών και εργαζόμενοι διεθνών οργανισμών και ΜΚΟ, αστυνομικοί, ακόμη και πολιτικοί.
