Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε, εμμέσως πλην σαφώς, “απειλήσει” να μειώσει σημαντικά την επιχειρηματική δραστηριότητα κάποιας εκ των εταιρειών του, όταν αυτή (και αυτός, μέσω αυτής) κατηγορείτο για “προνομιακές σχέσεις” με τις εταιρείες (συνήθως κρατικές) που “έβγαζαν” διαγωνισμούς σε έργα των τομέων όπου δραστηριοποιούντο οι εταιρείες του.
Intralot: “Απειλές” Κόκκαλη για “φυγή” από την ελληνική αγορά
Και όλοι τότε καταλάβαιναν τί θα σήμαινε αυτή η “μείωση” στο όποιο οικονομικό κλίμα, στις θέσεις εργασίας κ.λπ.
Σε μία εποχή όπου το “πολιτικό κόστος” ήταν (και μάλλον ακόμα είναι) ο πρώτος “μπούσουλας” των κυβερνήσεων, αυτές οι “πιέσεις” συνήθως απέδιδαν, και οι όποιες “προνομιακές σχέσεις” (σύμφωνα με τους ανταγωνιστές) συνεχίζονταν.
Αυτό ωστόσο δεν έμελλε να γίνει με την περίπτωση του ΟΠΑΠ, και ιδιαίτερα από τη στιγμή που η εν λόγω εταιρεία είχε πάρει το δρόμο της ιδιωτικοποίησης. Η αλήθεια είναι πως ο Σωκράτης Κόκκαλης επιχείρησε να αποκτήσει μερίδιο στον ΟΠΑΠ, ωστόσο οι αρμόδιες αρχές άναψαν τότε “κόκκινο” καθώς διαπίστωσαν ότι ο βασικός προμηθευτής τεχνολογίας του ΟΠΑΠ πάει να γίνει και εκ τω βασικών μετόχων του.
Τα πράγματα ωστόσο έγιναν πιο ξεκάθαρα μετά την απόκτηση του 33% του ΟΠΑΠ που κατείχε το Δημόσιο, από μία κοινοπραξία εταιρειών, στην οποία συμμετείχε και ο Δημήτρης Μελισσανίδης, ο οποίος είχε “διαρρεύσει” τότε πως εάν εισέλθει στο μετοχικό σχήμα του ΟΠΑΠ τότε η εταιρεία θα αλλάξει πάροχο τεχνολογίας. Κάτι που δεν ήταν και πολύ δύσκολο να το καταλάβει κανείς, “Κόκκινος” ο Κόκκαλης, “Kίτρινος” ο Μελισσανίδης…
Πράγματι τα δεδομένα ως προς τη σχέση του ΟΠΑΠ με την Intralot (την εταιρεία του Σωκράτη Κόκκαλη στην τεχνολογία παιχνιδιών τέτοιου τύπου) άλλαξαν σταδιακά, οπότε ο Σωκράτης Κόκκαλης παίζει ξανά το χαρτί “θα φύγω και θα το μετανιώσετε” βλέποντας ότι η Intralot χάνει τον καλύτερο πελάτη της στην Ελλάδα…
Το θέμα είναι εάν πλέον αυτό θα βρει ουσιαστική απήχηση, με δεδομένο και το γεγονός ότι πλέον τα πράγματα δεν είναι πλέον στο χέρι καμιάς κυβέρνησης…
