της Ρεβέκκας ΠΙΤΣΙΚΑ*
Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι η παρούσα κυβέρνηση έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για το σημείο που έχουμε φτάσει σήμερα ως οικονομία και κοινωνία.
Όμως είναι σημαντικό ότι έστω και στο και πέντε, καταλήξαμε σε συμφωνία με τους εταίρους, μετά τις μαραθώνιες διαπραγματεύσεις του Σαββατοκύριακου – συμφωνία που παρά τον υφεσιακό της καταρχήν χαρακτήρα, διαφυλάσσει προς το παρόν το μέλλον της χώρα μας στο ευρώ. Και για την υλοποίηση της συμφωνίας αυτής, χρειάζεται εθνική ενότητα, στήριξη από όλους, πέρα και πάνω από κάθε κομματικό μικροπολιτικό συμφέρον, συννενόηση και σκληρή ομαδική εργασία. Και σε αυτό το πλαίσιο, το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι εκλογές, που θα παρατείνουν την αβεβαιότητα και την τεράστια ζημιά που έχει γίνει στην αγορά, τους τελευταίους μήνες, και κυρίως το τελευταίο διάστημα. Γιατί η αγορά αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα έχει υποστεί ανεπανόρθωτη ζημιά, λόγω της αβεβαιότητας και της έλλειψης εμπιστοσύνης. Οι κλειστές τράπεζες και τα capital controls ήρθαν να ανατρέψουν για τα καλά την όποια σταθερότητα υπήρχε στην αγορά εργασίας, με τεράστιο οικονομικό κόστος, που λειτουργεί πολλαπλασιαστικά κάθε εβδομάδα τραπεζικής αργίας.
Η συμφωνία περιλαμβάνει μεταρρυθμίσεις πολλές και καθοριστικές για τη χώρα. Αλλαγές στο συνταξιοδοτικό και το εργασιακό, ιδιωτικοποιήσεις, απελευθέρωση κλειστών επαγγελμάτων, κατάργηση των μονοπωλίων, αποκομματικοποίηση της ελληνικής διοίκησης, απελευθέρωση μεταφορών, απελευθέρωση αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου κ.α.
Χωρίς αμφιβολία όμως, για να ευημερήσει η οικονομία της χώρας, θα πρέπει να γίνει ανταγωνιστική. Εχουμε ένα σημαντικό όπλο στα χέρια μας, σε σχέση με τις γειτονικές ανταγωνιστικές οικονομίες: ανθρώπινο δυναμικού υψηλού επιπέδου, με το επιπλέον προσόν της εμπειρίας πλέον στην διαχείριση δύσκολων καταστάσεων. Θα ξαναπώ όμως ότι η αμοιβή του εργαζόμενου δεν ήταν πάντα ο πιο σημαντικός ανασταλτικός παράγοντας κόστους για επενδύσεις. Πολύ πιο σημαντικά ήταν και είναι το συνολικό εργοδοτικό κόστος και κυρίως οι ανελαστικές σχέσεις εργασίας. Ειδικά ως προς το δεύτερο όμως, προβλέπονται αλλαγές στην νέα συμφωνία για πιο ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, που πιστεύω ότι, εφ’ όσον υλοποιηθούν, θα είναι μακροπρόθεσμα ένας από τους βασικούς παράγοντες προσέλκυσης επενδύσεων, μια και οι επενδύσεις είναι ο μοναδικός τρόπος να βγούμε από την ύφεση και να οδηγηθούμε στην ανάπτυξη. Η Ελλάδα έχει ανάγκη από τη δημιουργία θέσεων εργασίας, για να βγει από την κρίση – μόνο έτσι θα αντιμετωπιστεί το τεράστιο ζήτημα της ανεργίας – που αρχικά αναμένεται να επιδεινωθεί, λόγω του υφεσιακού χαρακτήρα της συμφωνίας.
Σίγουρα δεν είναι μία εύκολη διαδικασία – η δημιουργία θέσεων εργασίας απαιτεί συγκροτημένη στρατηγική σε βαχυπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο επίπεδο, με υιοθέτηση καλών πρακτικών από άλλες οικονομίες, τεχνοκρατική προσέγγιση και ευελιξία στις τακτικές υλοποίησής της στρατιγικής, με βάση την διαφοροποίηση των συνθηκών στην αγορά. Και βέβαια με τον περιορισμό της υπερπροστασίας του δημόσιου τομέα, εις βάρος του ιδιωτικού, που καλείται πάντα στο τέλος να πληρώσει τον λογαριασμό.
Είναι μια δύσκολη ώρα. Χωρίς πίστωση χρόνου. Τα προαπαιτούμενα αυτή τη στιγμή πρέπει να έχουν υπογραφεί έως τις 15 Ιουλίου, η χώρα μας πρέπει να τρέξει με γοργούς ρυθμούς. Για αυτό είναι σημαντικό να βάλουμε για λίγο στην άκρη το εχθές και να επικεντρωθούμε στο σήμερα, για να διασφαλίσουμε το αύριο. Η Ελλάδα έχει χάσει πολλά στοιχήματα τα τελευταία πέντε χρόνια είναι καιρός να πάει παρακάτω. Να ακολουθήσει την υπόλοιπη Ευρώπη, που στο σύνολό της πλην της χώρας μας, η ανάπτυξη επιστρέφει.
Το πώς φτάσαμε ως εδώ, θα το κρίνει η ιστορία. Το πώς θα προχωρήσουμε όμως είναι μονόδρομος. Και χρειάζεται όλοι να βάλουμε πλάτη. ΟΛΟΙ!
