της Μαρίας ΛΑΖΑΡΙΜΟΥ*
Πέρα από την όποια πολιτική διάσταση, η διαπραγμάτευση της νέας κυβέρνησης με τους θεσμούς, ή όπως αλλιώς θέλουμε να τους ονομάσουμε, παρουσιάζει και μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα επικοινωνιακή διάσταση, την οποία από επαγγελματική «διαστροφή» παρακολούθησα με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.
Ας ξεκινήσω από τους πρωταγωνιστές και ένα αδιαμφησβήτητα θετικό στοιχείο, το οποίο έχει να κάνει με το γεγονός ότι για πρώτη φορά ο Πρωθυπουργός άνοιξε τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης στον κόσμο, δείχνοντας στον Έλληνα πολίτη για πρώτη φορά ότι «το παλεύει». Η κακία μεταφέρθηκε στους ανάλγητους ξένους και αποκαλύφθηκε ότι ο νέος, άφθαρτος σαραντάρης, τολμάει να τα βάλει με τα θηρία, δίνοντας την εντύπωση ότι το κάνει με καλές προθέσεις, ορθώνοντας το ανάστημά του και διεκδικώντας το δίκιο και την αξιοπρέπεια του Ελληνικού λαού. Για πρώτη φορά φάνηκε η διάθεση να «ρίξουμε μια μπουνιά» στους κακούς αντί να καθόμαστε να τις τρώμε».
Όμως επί της ουσίας, η πραγματικότητα είναι ότι χάθηκε πολύτιμος χρόνος, ο οποίος θα στοιχίσει αρκετά σε χρήμα και δημιουργώντας σε αρκετούς την εντύπωση ότι τo mail Χαρδούβελη ήταν πολύ καλύτερο.
Η δεύτερη επισήμανση, εξίσου σημαντική αφορά στην διαφαινόμενη έλλειψη στρατηγικού σχεδίου, εντύπωση προχειρότητας και παντελούς απόκλισης της Κυβέρνησης από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις.
Στο πλαίσιο της διαπραγμάτευσης χρησιμοποιήθηκαν λάθος άνθρωποι, με όλο το σεβασμό στο πρόσωπο του Γιάννη Βαρουφάκη, ο οποίος ναι μεν χρησιμοποιήθηκε ως πολιορκητικός κριός, δεν απέφυγε όμως τον κίνδυνο να προκαλέσει, καθώς το lifestyle του «τσαμπουκά» δεν θα μπορούσε να περάσει. Αντίθετα προκάλεσε ειρωνεία και πατερναλιστικές συμπεριφορές εκ μέρους κάποιων εκπροσώπων των θεσμών, όπως πχ ο Matteo Renzi με τη γραβάτα, οι αγκαλίτσες και τα τσιμπήματα στο μάγουλο του Juncker. Αυτές δεν ήταν τίποτα άλλο από ειρωνείες, τις οποίες κατάπιε αμάσητες, αυτοεγκλωβιζόμενος σε μεγαλοστομίες, τις οποίες δεν φάνηκε εύκολο να ανασκευάσει. Διατυπώθηκαν θέσεις κάθετες, που δεν επέτρεπαν διπλωματικούς ελιγμούς, όταν εκ των πραγμάτων φάνηκε ότι διαψεύδονταν από τις εξελίξεις στη διαπραγμάτευση.
Τέλος τόσο σε πολιτική, όσο και σε επικοινωνιακή διάσταση, μου προκαλεί απορία ο τρόπος με τον οποίο η Κυβέρνηση φάνηκε να διαχειρίζεται τη σχέση της χώρας μεταξύ Ανατολής και Δύσης, αψηφώντας τις συνέπειες στη διαπραγμάτευση. Την ίδια απορία μου προκάλεσαν οι προτεραιότητες που διατύπωνε στις πρώτες μέρες της η Κυβέρνηση, όπως η ιστορία με το Σάββα Ξηρό, η οποία ενόχλησε σοβαρά τις ΗΠΑ και τα ζητήματα με την Παιδεία.
Επίσης ο Πρωθυπουργός φαίνεται να παλινωδεί ανάμεσα στο ρόλο του ως νέου ηγέτη της Χώρας και τις εσωκομματικές διαφωνίες, οι οποίες εκφράζονται δημόσια, αποκαλύπτοντας μια αδυναμία επικοινωνίας και διπλωματικού χειρισμού, των διαφορετικών συνιστωσών που εκφράζουν την κυβερνώσα παράταξη.
Την ώρα που γράφω αυτές τις σκέψεις, καθώς παρακολουθώ τις τρέχουσες κρίσιμες εξελίξεις, δεν κρύβω την αγωνία μου για την επόμενη μέρα της Χώρας και εύχομαι ολόψυχα οι πολιτικοί και οι οικονομικοί χειρισμοί, να αποδειχθούν καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι από τους επικοινωνιακούς χειρισμούς της Κυβέρνησης.
* η Μαρία Λαζαρίμου είναι διευθύνουσα σύμβουλος της Advocate / Burson–Marsteller
