του Γιάννη ΔΙΟΝΑΤΟΥ
Η αρχαιοελληνική λέξη “πάτρων” προέρχεται από την αντίστοιχη ρωμαϊκή “patron” και σημαίνει τον ευεργέτη. Ο θεσμός της πατρωνείας στην αρχαία Ρώμη αφορούσε σε γενικές γραμμές σε ανθρώπους από ανώτερα στρώματα της κοινωνίας (και στη συνέχεια τον ίδιο τον αυτοκράτορα), οι οποίοι έπαιρναν υπό την προστασία τους από πληβείους (τη δεύτερη τη τάξει κατηγορία των ελεύθερων πολιτών) και μέλη των κατώτερων τάξεων μέχρι στρατιωτικούς και λογοτέχνες, προσφέροντάς τους προνόμια, αξιώματα και οικονομική βοήθεια με αντάλλαγμα την πολιτική τους υποστήριξη. Τα άτομα που δέχονταν αυτού του είδους την προστασία στην αρχαία Ρώμη ονομάζονταν “clientes”, όρος που στα αρχαία ελληνικά αποδόθηκε ως “πελάτης”, σημαίνοντας αυτόν που βρίσκεται κοντά σε κάποιον, λέξη που με την πάροδο των αιώνων πήρε τη σημερινή της σημασία.
Τα εισαγωγικά στον τίτλο δείχνουν αφενός την αλληγορική σχέση όλων των παραπάνω με τα startups, τα οποία εν έτει 2013 κυριαρχούν στην ελληνική επιχειρηματική ειδησεογραφία, αφετέρου όμως υπογραμμίζουν και τον ψευδεπίγραφο ρόλο που προσπαθούν να επικαλεστούν κάποιοι άνθρωποι κοντά σε αυτήν την κοινότητα των ελληνικών startups.
Μιλάμε φυσικά για όσους παρουσιάζονται ως “πάτρωνες” αλλά έχουν ως στόχο τους “πελάτες”. Για αυτούς δηλαδή που παρουσιάζονται ως υποστηρικτές, ως σύμβουλοι και ακόμα χειρότερα ως πρεσβευτές αυτού του οικοσυστήματος που έχει οικοδομηθεί και στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να συγκεντρώσουν ένα κοινό στο οποίο στη συνέχεια θα διαφημίσουν το νέο τους προϊόν ή την νέα τους επιχειρηματική προσπάθεια, χρησιμοποιώντας ακόμη και φιλικά ή ιδιόκτητα μέσα και blogs.
Προσοχή, για να μην παρεξηγηθούμε: Είναι διαφορετικό – και θεμιτό – κάποιος να είναι επιχειρηματίας και να δηλώνει ξεκάθαρα ότι δημιουργεί ένα προϊόν το οποίο θέλει να προωθήσει και διαφορετικό πρώτα να καλλιεργεί την εικόνα ενός υποστηρικτή και προωθητή των ελληνικών startups και του οικοσυστήματος για να συγκεντρώσει ένα κοινό στο οποίο με ένα είδος “γκρίζου” μάρκετινγκ θα προωθήσει το προϊόν ή την υπηρεσία του.
Στη δεύτερη περίπτωση δεν μιλάμε για ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν, όπως παρουσιάζονται, αλλά για ανθρώπους που θέλουν να εκμεταλλευτούν τη δυναμική που έχει αναπτύξει το οικοσύστημα για να προσεγγίσουν τους “πελάτες” τους παρουσιαζόμενοι ως “πάτρωνες” μιας από τις τελευταίες ελπίδες αλλαγής στη χώρα.
Και αυτός είναι ένας ακόμη από τους πολλούς κινδύνους που απειλούν τα startups στην Ελλάδα και που οφείλουμε να αναδείξουμε.
