του Γιάννη ΔΙΟΝΑΤΟΥ
Σόκαρε η παραδοχή του βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, από το βήμα του ελληνικού κοινοβουλίου ότι είναι αρνητής του Ολοκαυτώματος, του σχεδίου της Ναζιστικής Γερμανίας, δηλαδή, για τον αφανισμό των Εβραίων που ονομάστηκε “Τελική Λύση του Εβραϊκού Ζητήματος” και που οδήγησε στη διάρκεια της κυριαρχίας των Ναζί στην Ευρώπη στο θάνατο 6.000.000 ανθρώπινες ψυχές. Μάλιστα κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό των θυμάτων από τους Ναζί στα 10.000.000.
Αξίζει να σημειωθεί ότι σε κάποιες χώρες της Ευρώπης, μεταξύ των οποίων η Γερμανία, η άρνηση του Ολοκαυτώματος αποτελεί ποινικό αδίκημα που επισείει ποινή φυλάκισης. Ανάλογη είναι η αντιμετώπιση της άρνησης του Ολοκαυτώματος και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Το γεγονός ότι στα θύματα του Ολοκαυτώματος υπήρξαν και Έλληνες πολίτες δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερη αίσθηση και όνειδος για τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Ωστόσο, μεγαλύτερη αίσθηση προκάλεσε, στους αυτήκοους μάρτυρες του περιστατικού, η αντιμετώπιση του συμβάντος από το προεδρείο της Βουλής. Δεν υπήρξε –δυστυχώς – καμία απολύτως αντίδραση προκειμένου να επαναφέρει (ίσως να είναι η ηπιότερη προσέγγιση αυτή η εκτίμηση) στη τάξη τον Ηλία Κασιδιάρη.
Άμεση και σκληρή ήταν η απάντηση στον βουλευτή της Χρυσής Αυγής από την εβραϊκή κοινότητα της Ελλάδας, τους Έλληνες πολίτες δηλαδή, η οποία χαρακτηρίζει προσβλητική την άρνηση του Ολοκαυτώματος από τον Ηλία Κασιδιάρη στον οποίο θυμίζει ότι μεταξύ των θυμάτων υπήρξαν και 70.000 Έλληνες Εβραίοι.
Η εξέλιξη δημιούργησε – όπως αναμένονταν φυσικά – αρνητικά σχόλια και από την διεθνή κοινότητα η οποία τα θέματα αυτά τα έχει λύσει εδώ και πολλά χρόνια. Ίσως λοιπόν τα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου θα πρέπει να διαβάσουν – εκ νέου – τους νόμους που αφορούν στη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων. Ίσως τον πρώτο λόγο σε αυτή την περίπτωση να τον έχει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας ο οποίος ως νεαρό αγόρι έζησε την Κατοχή της χώρας από τη Ναζιστική Γερμανία.
Μια πρώτη σκέψη θα ήταν οι πολίτες να μετρούν πλέον διαφορετικά τον αριθμό των βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου. 279 αντί για 300 δηλαδή.
