Η ανάγκη της Κίνας να μπει στην Ευρωπαϊκή αγορά “χτίζοντας” μια δυνατή βάση για τα εμπορεύματα και τις εταιρείες της έχει οδηγήσει σε ένα σχέδιο “εισβολής” το οποίο περιλαμβάνει εκτός του “Νέου Δρόμου του Μεταξιού” και πολλές θαλάσσιες διόδους. Έτσι έχει φτιάξει ένα μεγάλο δίκτυο σημείων εισόδου σε ευρωπαϊκά λιμάνια, σε μια αναπαράσταση και απάντηση των αποικιοκρατικών έργων του 19ου αιώνα με τα οποία οι Ευρωπαϊκές δυνάμεις μπήκαν στην αγορά της Κίνας.
Μπορεί για την Ευρώπη και την ιστορία της, η αποικιοκρατική επέκταση να είναι κάτι που εντάσσεται σε μια απλή εμπορική εξάπλωση, όμως για την Κίνα η εικόνα είναι πολύ διαφορετική, Σας αποδέκτης αυτής της επέκτασης και όλων όσων την συνόδευσαν, η Κίνα έχει βαθιά τραύματα τα οποία δημιούργησαν το σύγχρονο DNA της χώρας. Μέρος αυτής της ψυχολογίας, εμφανίζεται και στο μανιφέστο του Μάο και του μικρού κόκκινου βιβλίου του, το οποίο περιέγραφε την ανάγκη η Κίνα να πάρει πίσω την εθνική της υπερηφάνεια μετά από αιώνες εξευτελισμού.
Μπορεί το μικρό κόκκινο βιβλίο να έχει μπει πια στην βιβλιοθήκη της κινέζικης ιστορίας, όμως πολλά από τα διδάγματα του είναι εντυπωμένα στο υποσυνείδητο της χώρας.
Για να εγκαταστήσει και να δημιουργήσει την πρωτοβουλία “Belt and Road”, η οποία αποτελεί βασικό στοιχείο για την επέκταση της, η Κίνα προσπάθησε να δημιουργήσει ένα δίκτυο ευρωπαϊκών λιμένων, το οποίο είναι απαραίτητο για την εκπλήρωση του οραματισμού τους όσον αφορά την πρόσβαση στις αγορές. Ο τελικός στόχος είναι να φέρει τα καταναλωτικά της αγαθά στα ευρωπαϊκά νοικοκυριά και στους επαγγελματικούς χώρους με όλα τα απαραίτητα μέσα και με οποιοδήποτε κόστος και οι μαζικές επίσημες επιχορηγήσεις της κινεζικής κυβέρνησης δείχνουν ακριβώς αυτό.
Οι χωρίς όρια μερικές φορές επιχορήγηση των εξαγωγών έχει οδηγήσει πολλές φορές σε υπερβολές, όπως συνέβη με την Loadstar, ορισμένοι εξαγωγείς έχουν προχωρήσει τόσο πολύ ώστε να στείλουν κενά κοντέινερ στην Ευρώπη μόνο για να μπορέσουν να επωφεληθούν από τις κρατικές επιχορηγήσεις.
Η άκρη του νήματος βρίσκεται στον Πειραιά
Σκοπός της Κίνας είναι να περικυκλώσει την Ευρώπη από θαλάσσης και η αρχή έγινε από το λιμάνι του Πειραιά. Παρά την σημαντική γεωγραφική του θέση, το λιμάνι του Πειραιά δεν είχε ποτέ εκμεταλλευτεί τις πολύ μεγάλες του δυνατότητες και η είσοδος της χώρας σε μια περίοδο βαθιάς κρίσης ήταν η κατάλληλη στιγμή για την Κίνα να δημιουργήσει το ιδανικό σημείο για την είσοδο της στην Ευρώπη.
Ταυτόχρονα, αποτελεί ένα ιδανικό σημείο ελέγχου, εκτός από την είσοδο της Ευρώπης και ένα σημείο ελέγχου τόσο της Μαύρης Θάλασσας όσο και της Ανατολικής Μεσογείου.
Ολοκληρώνοντας τον έλεγχο της Μεσογείου, μετά τον Πειραιά η Κίνα προχώρησε φέτος στην ανάληψη του ελέγχου του λιμανιού της Τεργέστης, η οποία σε συνδυασμό με την αναβάθμιση των εγκαταστάσεων, θα λειτουργήσει συνδυαστικά με τον Πειραιά.
Ταυτόχρονα, ολοκληρώνεται ένα ακόμα έργο που θα “κλειδώσει” την περιοχή, το λιμάνι του El Hamdamia στο Cherchell της Αλγερίας, το οποίο περιλαμβάνει κατασκευή λιμενικών εγκαταστάσεων που αναμένεται να καλύψουν την κυκλοφορία των 25 εκατομμυρίων τόνων ετησίως. Με το λιμάνι της Αλγερίας, η Κίνα αποκτάει πρόσβαση στην Αφρική, καθώς εκεί καταλήγουν τόσο ο αυτοκινητόδρομος που παρέχει απευθείας σύνδεση με το Μαγκρέμπ όσο και η νότια οδός από το Μάλι προς το Λάγος, που προσφέρει πύλη στην Κεντρική και Δυτική Αφρική.
Μπορεί η ρευστή πολιτική κατάσταση στην Αλγερία να μην επιτρέπει μια σαφή εικόνα της εξέλιξης του συγκεκριμένου έργου, όμως ανεξάρτητα από την κατάσταση, η ζώνη είναι χωρίς αμφιβολία στρατηγικός στόχος.
Όμως η Κίνα δεν έχει σταματήσει στην ανακατασκευή του λιμανιού στην Αλγερία. Με κινεζικά κεφάλαια ολοκληρώθηκε η κατασκευή ενός μνημειώδους τζαμιού στην χώρα, ενώ με την συνδρομή της Huawei αναμορφώθηκε πλήρως το πληροφοριακό σύστημα της Sonatrach, του μεγαλύτερου “παίκτη” στην Αλγερινή οικονομία. Τέλος, τον περασμένο Ιούνιο υπογράφηκε ανάμεσα στις δύο χώρες ένα μνημόνιο συνεργασίας, το οποίο περιλαμβάνει την συνεργασία των δύο χωρών, τόσο στον “Νέο Δρόμο του Μεταξιού” όσο και στην “Οικονομική Ζώνη του Μεταξιού”.
Η “πολιορκία” της Βόρειας Ευρώπης
Η ανάληψη τριών λιμανιών στην Μεσόγειο μπορεί να έχει “κλειδώσει” την κινεζική εμπορική κυριαρχία, όμως προκειμένου να αποκτήσει πλήρη πρόσβαση στην ήπειρο, η Κίνα χρειάζεται πρόσβαση και στην βόρεια πλευρά της Ευρώπης.
Πρώτη πύλη εισόδου ήταν η Πολωνία και η Κίνα στις 25 Σεπτεμβρίου ανακοίνωσε επίσημα την πρόθεση της για την ανάληψη του Πολωνικού λιμανιού Gdynia, με το οποίο θα ενισχύσει το υφιστάμενο δίκτυο που περιλαμβάνει το σιδηροδρομικό κόμβο στο Brest-Litovsk και παρέχει πρόσβαση στην αγορά της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Τέλος, η πρόσβαση της Κίνας στην Δυτική Ευρώπη γίνεται από το Βελγικό λιμάνι του Zeebrugge, το οπoίο από το 2017 βρίσκεται στα χέρια της Cosco. To Zeebrugge είναι από τα σημαντικότερα λιμάνια roll-on / roll-off της Ευρώπης, το οποίο ανταγωνίζεται ευθέως στην αγορά τα λιμάνια της Αμβέρσας και του Ρότερνταμ. Προκειμένου να ενισχυθεί ο ανταγωνισμός και να ισχυροποιηθεί η θέση της Cosco στην ανταγωνιστική αγορά της Δυτικής Ευρώπης, ένας άλλος κινεζικός όμιλος ανακοίνωσε την δημιουργία ενός logistics park στην περιοχή, έργο προϋπολογισμού 85,3 δισ. δολαρίων
