Ένα από τα βασικά επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκε κατά την περίοδο των συζητήσεων για την μείωση του βασικού μισθού, ήταν πως με αυτό τον τρόπο οι τιμές των παραγόμενων στην Ελλάδα προϊόντων θα μπορέσουν να γίνουν πιο ανταγωνιστικές και με αυτό τον τρόπο θα ευνοηθούν οι εξαγωγές, κάτι που είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη της οικονομίας της χώρας.
Όπως αποδεικνύεται και από την έρευνα που πραγματοποίησε η Ernst & Young για λογαριασμό του ΕΒΕΑ, τελικά το μόνο όφελος που αποκόμισαν οι εταιρείες από την μείωση του βασικού μισθού, ήταν στο λειτουργικό τους κόστος, καθώς οι εξαγωγές, αν και κινούνται με αυξητικό ρυθμό, δεν έχουν καταφέρει να “τραβήξουν το τρένο της ανάπτυξης” όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε κατά την διάρκεια της παρουσίασης των αποτελεσμάτων της. Οι ελληνικές επιχειρήσεις, ειδικά αυτές που ασχολούνται με την μεταποίηση, παραμένουν σθεναρά εγκλωβισμένες σε διαχειριστικά μοντέλα του παρελθόντος, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να γίνουν ανταγωνιστικές έναντι των αντίστοιχων επιχειρήσεων του εξωτερικού.
Αν σε αυτά προστεθεί και η παράμετρος της οικονομίας κλίμακας, τότε η ζυγαριά γέρνει οριστικά υπέρ των εκτός των συνόρων επιχειρήσεων. Το μέγεθος των ελληνικών εταιρειών σε συνδυασμό με τα προβλήματα που δημιούργησε για την λειτουργία τους η δεκαετής κρίση σε συνδυασμό με την τραπεζική αντιμετώπιση, έχουν φέρει τις ελληνικές επιχειρήσεις σε τρομερά μειονεκτική θέση εναντίον των ανταγωνιστών τους.
Σαν να μην έφτανε αυτό, οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν να αντιμετωπίσουν και μεγάλη έλλειψη σε υψηλά καταρτισμένο προσωπικό, καθώς το brain drain στέρησε από την εγχώρια αγορά την δυνατότητα να “εκμεταλλευτεί” τις γνώσεις αυτές. Σε αυτό θα πρέπει να προστεθούν μικρότερες αλλά εξίσου σημαντικές παράμετροι που επηρεάζουν καταλυτικά την λειτουργία μιας επιχείρησης, όπως η τεράστια έλλειψη εσωτερικής οργάνωσης, τα πολύ αργά βήματα προς τον ψηφιακό μετασχηματισμό και η έλλειψη τεχνογνωσίας, οι μεγάλες ελλείψεις που υπάρχουν σε υποδομές logistics, το “τέρας της γραφειοκρατίας”, η αστάθεια που φέρνουν οι συνεχείς αλλαγές πολιτικής, οι αργές ή και πολλές φορές ανύπαρκτες διαδικασίες πιστοποίησης, ακόμα και το πρόβλημα της γλώσσας, έχουν δημιουργήσει ένα αφιλόξενο επιχειρηματικό τοπίο μέσα στο οποίο καλούνται να λειτουργήσουν οι επιχειρήσεις.
Αν προσθέσει κανείς μέσα σε αυτά και την υψηλή φορολογία αλλά και το μεγαλύτερο όλων των ελληνικών προβλημάτων που δεν είναι άλλο από την αδυναμία συνεννόησης και συντονισμού, φτάνει κανείς στο συμπέρασμα πως υπήρχαν πολύ περισσότερα και σοβαρότερα προβλήματα να λυθούν, πριν φτάσουμε στο σημείο να μειωθούν οι μισθοί.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε και ο Τάσος Ιωσηφίδης, Εταίρος και Επικεφαλής του Τμήματος Χρηματοοικονομικών Συμβούλων της ΕΥ Ελλάδος σε μια αποστροφή του λόγου του παρουσιάζοντας την έρευνα: “με το να συγκρίνουμε το πως λειτουργούν οι ξένες εταιρείες στο τοπικό τους επιχειρηματικό περιβάλλον και πως λειτουργούν οι ελληνικές στη χώρα μας, είναι να προσπαθήσουμε να συγκρίνουμε το ελληνικό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα με το Champions League”.
