Ολοκληρώθηκε χθες στη Βουλή η πρώτη μέρα της συζήτησης για την ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και τα δύο κόμματα κατάφεραν να μην ασχοληθεί κανείς μαζί τους. Εκτός από αυτούς που “γουστάρουν” να βλέπουν και να ακούν εντάσεις και κουτοπονηριές και να χαζεύουν τους πολιτικούς αρχηγούς να βρίζονται μεταξύ τους.
Τι ακριβώς προσέφερε η χθεσινή συνεδρίαση; Πέρα από το να δώσει μερικά συνθήματα στον όχλο που θα ακολουθήσει το παράδειγμα των αρχηγών σε διάφορα καφενεία; Υβριστικές αναφορές, ψευτοτσαμπουκάδες και διαγωνισμός για το ποιος θα πιάσει πιο γρήγορα πάτο, δίνοντας το σύνθημα για μια προεκλογική περίοδο που όπως αναμενόταν θα έχει πάρα πολύ χαμηλό επίπεδο.
Μετά από 10 χρόνια μνημονίων, οι πρώτες εκλογές θα έπρεπε να ασχολούνται με το τι μάθαμε από την δοκιμασία που πέρασε η χώρα και πως θα το χρησιμοποιήσουμε για να πάμε μπροστά. Αντί γι αυτό, ακούσαμε για “σκαφάτους” για “δουλίτσες με τη χούντα” για “περιφερόμενο Κυμπουρόπουλο” για “τσαμπουκάδες” μεταξύ βουλευτών και ότι άλλο χρειαζόταν για να επιβεβαιώσει κάποιος πως όχι μόνο είμαστε στον πάτο του βαρελιού, αλλά μας αρέσει να παίζουμε και με τον βόρβορο και τη λάσπη που είναι μαζεμένη εκεί.
Εκτός αν ο σκοπός των κομμάτων χθες ήταν να συσπειρώσουν και να πολώσουν τους οπαδούς τους εν όψη της “μάχης” που ακολουθεί.
Μα κύριοι πρόεδροι.. όποιος θέλει να ακούει τέτοια από το στάμα σας, είναι ήδη στα άκρα της πόλωσης και της συσπείρωσης. Δεν χρειάζεται να βλέπει τον κάθε πρόεδρο κόμματος να λέει την καφενειακή του “ατάκα” και να γυρνάει μετά χαμογελώντας στους δικούς του για να εισπράξει την επιβεβαίωση και το χειροκρότημα τους.
Χρειάζεται αρχηγούς που θα τον εμπνεύσουν για να πάει η ζωή του και η χώρα μπροστά. Και όχι κάποιους που να ανταγωνίζονται ποιός θα ξύσει με μεγαλύτερη επιτυχία τον πάτο του βαρελιού
