Η Ελλάδα σε μεγάλο βαθμό στερείται επενδύσεων και υποδομών μεγάλης κλίμακας κάτι που οφείλεται κατά βάση στους μη ανταγωνιστικούς όρους λειτουργίας των επιχειρήσεων στη χώρα μας λόγω υψηλής φορολογίας, μη σταθερού φορολογικού καθεστώτος που εμποδίζει τον προγραμματισμό της απόσβεσης των επενδύσεων (και, κατ΄ επέκταση, της υλοποίησής τους), καθυστέρησης της υιοθέτησης αμιγώς ηλεκτρονικών συναλλαγών με το Δημόσιο που δημιουργεί προβλήματα και αυξημένα κόστη στη λειτουργία των επιχειρήσεων και, σε ένα βαθμό, στις υψηλές (σε σχέση με άλλες χώρες) εισφορές των επιχειρήσεων στα ασφαλιστικά Ταμεία.
Τα περισσότερα από τα παραπάνω ζητήματα αποτελούν διαχρονικά “αγκάθια” για την επιχειρηματικότητα στη χώρα και μέχρι τώρα δεν έχουν παρατηρηθεί ουσιαστικά βήματα επίλυσης των παραπάνω, παρά τις καλές προθέσεις που εκδηλώνονται κατά διαστήματα.
Ως εκ τούτου, σε θέματα τεχνολογίας οι πιο σημαντικοί τομείς επενδύσεων στην Ελλάδα αφορούν κυρίως στην ανάπτυξη λογισμικού, που δεν απαιτεί μεγάλες επενδύσεις σε υποδομές, καθώς και στη δημιουργία, μέσω συναρμολόγησης, καταναλωτικών προϊόντων τεχνολογίας (όπως οι επιτραπέζιοι και φορητοί υπολογιστές) που δεν απαιτούν σημαντικά μεγάλες επενδύσεις.
Ως “εξαίρεση στον κανόνα” παρουσιάζονται λίγες πετυχημένες ελληνικές εταιρείες που παρουσιάζουν προϊόντα ιδιαίτερα ανταγωνιστικά hardware, κυρίως για επιχειρησιακή χρήση, τα οποία προωθούν κατά βάση στο εξωτερικό καθώς οι δυνητικοί πελάτες στην Ελλάδα για τέτοια προϊόντα είναι ελάχιστοι. Τα τελευταία χρόνια έχει έρθει και στην Ελλάδα το “κύμα των startups”, που έχει να επιδείξει κατά κύριο λόγο πρωτοβουλίες επάνω σε εφαρμογές λογισμικού.
Ως εκ τούτου, η επένδυση στην ανάπτυξη λογισμικού είναι πιθανότατα ο βασικότερος και πιο ελπιδοφόρος δρόμος επένδυσης στην τεχνολογία, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται και η ανάπτυξη “στοχευμένων” προϊόντων hardware με ανταγωνιστικά χαρακτηριστικά.
Βασική παράμετρος ωστόσο για τα παραπάνω αποτελεί τόσο η θεσμοθέτηση από την Πολιτεία κινήτρων για την ανάπτυξη ανάλογων προϊόντων και υπηρεσιών με έδρα την Ελλάδα από τον ιδιωτικό τομέα, όσο και η δημιουργία ενός σταθερού και ανταγωνιστικού φορολογικού πλαισίου που θα βοηθήσει εκείνους που θέλουν να προγραμματίσουν επενδύσεις στη χώρα μας, είτε πρόκειται για ελληνικές πρωτοβουλίες, είτε για προσέλκυση επενδύσεων από το εξωτερικό.
Τέλος, ένας κλάδος τεχνολογίας όπου υπάρχουν σημαντικά περιθώρια επενδύσεων στην Ελλάδα, είναι το coding. Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία, οι εταιρείες τεχνολογίας στην Ευρώπη δυσκολεύονται σε μεγάλο βαθμό να βρουν προγραμματιστές με εξειδίκευση στο αντικείμενο που χρειάζονται (παρά τα ιδιαίτερα ικανοποιητικά πακέτα αποδοχών που προσφέρουν), με αποτέλεσμα να αναγκάζονται όσους βρίσκουν να τους εκπαιδεύουν οι ίδιες, κάτι όμως που και αντιπαραγωγικό για τις ίδιες τις εταιρείες είναι, και τελικά δεν καλύπτει τις ανάγκες τους στο βαθμό που οι ίδιες θα ήθελαν.
Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε ορισμένες πρωτοβουλίες για την προσέλκυση νέων (και όχι μόνο) στο coding, μέσω ειδικών εκδηλώσεων, οι οποίες επεκτείνονται και εκτός πρωτεύουσας. Η διοργάνωση των συγκεκριμένων πρωτοβουλιών είναι σαφώς κάτι θετικό, ωστόσο θα πρέπει αφενός να επιδιωχθεί η στενότερη δυνατή επικοινωνία με τις εταιρείες τεχνολογίας (που θα είναι και οι αυριανοί εργοδότες των μελλοντικών προγραμματιστών) ώστε οι κατευθύνσεις να είναι προς τα αντικείμενα γνώσεων που ζητούν οι εταιρείες, και αφετέρου η Πολιτεία να ενισχύσει τις κινήσεις αυτές, χωρίς όμως να δημιουργήσει ένα λειτουργικό πλαίσιο που θα λειτουργεί περιοριστικά ως προς την ανάπτυξη και ευελιξία των εν λόγω πρωτοβουλιών.
- Η Λίτσα Παναγιωτοπούλου, είναι Γενική Γραμματέας Ελληνο-Αμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου & Πρόεδρος Επιτροπής Εκπαίδευσης, Καινοτομίας & Επιχειρηματικότητας
