Το εορταστικό πνεύμα δεν φαίνεται να αγγίζει τις αγορές οι οποίες συνεχίζουν να υποχωρούν με τον Dow Jones να σημειώνει νέα χαμηλά, φέρνοντας το χειρότερο Δεκέμβρη εδώ και μία δεκαετία όλο και πιο κοντά.
Τα ίδια και χειρότερα, για το δικό μας ΧΑ, το οποίο συνεχίζει πτωτικά μη μπορώντας να βρει αισιόδοξα μηνύματα για το μέλλον, ειδικά με την κακή κατάσταση που επικρατεί στις τράπεζες και έχουμε επισημάνει πολλές φορές.
Σήμερα θα ασχοληθούμε με την ενδιαφέρουσα ανακοίνωση του ΟΔΔΗΧ για τις εκδόσεις που αναμένονται για το 2019. Η είδηση δεν βγήκε από τα ποσά τα οποία θα κυμαίνονται έως τα 7 δισ. όσο από την καμπύλη των λήξεων των ομολόγων η οποία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σε συνδυασμό με τη μέση ωρίμανση αυτών η οποία έχει εκτιναχθεί έπειτα από το PSI στα 18,5 έτη!
Όπως φαίνεται και από το διάγραμμα που ανακοίνωσε ο ΟΔΔΗΧ (βλέπε πίνακα) οι χειρότερες χρονιές από άποψη αναχρηματοδότησης των λήξεων είναι το 2019, το 2022 και το 2023 για τα επόμενα πέντε χρόνια. Το δε μέσο επιτόκιο έχει υποχωρήσει κοντά στο 1,75% από 4,5% προ κρίσης σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του ΔΝΤ και αναμένεται έως το 2060 να κυμαίνεται γύρω στο 3,5%.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η Ελληνική Δημοκρατία θα πρέπει να πληρώνει για αναχρηματοδότηση των χρεών τα ετήσια ποσά που φαίνονται στον παραπάνω πίνακα και πληρωμή τόκων (στο σύνολο φυσικά του χρέους το οποίο βρίσκεται στα 319 δισ. ευρώ) περίπου 5,60 δισ. με τα σημερινά δεδομένα, ποσό που θα πλησιάσει τα 11 δισ. κατ’έτος με βάση της παραδοχές του ΔΝΤ σε βάθος σαρανταετίας.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για τόκους και χρέος το 2019 θα κατευθυνθούν περί τα 17,30 δις. ή το 9,5% του προσδωκόμενου ΑΕΠ, το 2020 περι τα 10,6δις ή το 5,6% του ΑΕΠ, το 2021 παρομοίως και το 2022 και 2023 κοντά στο 9% του ΑΕΠ.
Αν υποτεθεί ότι η σφιχτή δημοσιονομική πολιτική θα παραμείνει για δεκαετίες σε συνδυασμό με τα θηριώδη πλεονάσματα ή έστω με έναν μετριασμό τους, καθίσταται σαφές ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελληνικής Δημοκρατίας τουλάχιστον σε βάθος πενταετίας δεν αναμένονται ιδιαίτερα δυσβάσταχτες. Αυτό που καθιστά τα ποσά ενδεχομένως επικίνδυνα είναι η πολιτική αστάθεια, η επιμονή στα πολύ υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα που ξεζουμίζουν την κοινωνία και δεν μπορούν να είναι επαναλαμβανόμενα και φυσικά η διόγκωση του δημόσιου τομέα και το ξεχείλωμα των δαπανών. Σε πιο μεσομακροπρόθεσμο ορίζοντα, το δημογραφικό σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω αποτελούν το σημαντικότερο κίνδυνο.
Άποψη της στήλης είναι και παραμένει ότι η δυναμική ανάκαμψη της Ελληνικής οικονομίας, με στοχευμένες φοροελαφρύνσεις και περιορισμό του δημόσιου τομέα θα μεγαλώσει και θα διευρύνει τα κέρδη για το ΑΕΠ της χώρας με αποτέλεσμα οι μελλοντικές πληρωμές να μην αποτελούν καν υποψήφιο θέμα συζήτησης σε λίγα χρόνια. Όλα αυτά φυσικά εφόσον οι πολιτικοί και οι πολίτες επιδείξουν την απαιτούμενη σοβαρότητα κάτι το οποίο οι υποψήφιοι επενδυτές θα το αξιολογήσουν άμεσα και στα spread των ελληνικών ομολόγων.
Μέχρι τότε, Χρόνια Πολλά και Καλή Πρωτοχρονιά! (Μακάρι όχι του 2100!)
