του Στέλιου Μπούρα*
Σε μια καφετέρια στον Κεραμεικό, νωρίς ένα απόγευμα, καθόταν ο ιδιοκτήτης και κάτι λίγοι πελάτες. Κάποια στιγμή, μπαίνουν στο μαγαζί δυο ελεγκτές από μια δημόσια υπηρεσία. Ο ιδιοκτήτης κάθεται σε ένα τραπέζι μαζί τους, συζητάνε για λίγα λεπτά, και μετά από λίγο αποχωρούν.
Πιάσαμε την κουβέντα με τον ιδιοκτήτη. Τι ήρθαν να ελέγξουν, τον ρωτάω. Την άδεια λειτουργίας του μαγαζιού; Μήπως ήταν από την Επιθεώρηση Εργασίας; Ή από την εφορία; Όχι, μου απαντάει. Από την δημοτική αστυνομία ήταν και έκαναν έλεγχο για τον αντικαπνιστικό νόμο.
Καλά κάνουν και εφαρμόζουν τον νόμο. Άλλα όχι έτσι.
Πρόκειται για μια ιστορία που έχει εκθέσει την χώρα μας διεθνώς. Αν κάνει κανείς μια βόλτα στα μαγαζιά της πόλης, βλέπει ότι έχει ξεχαστεί από όλους. Ή σχεδόν από όλους.
Αυτή η σποραδική εφαρμογή του νόμου, αυτό το “εφαρμόζω τον νόμο όποτε θέλω και όποτε με βολεύει”, δεν έχει νόημα. Δεν έχει αποτέλεσμα.
Η απάντηση ότι “έτσι είναι η Ελλάδα” θα ήταν χαζή, ανεπαρκής και οπισθοδρομική.
Η κακή εφαρμογή του νόμου δείχνει, όμως, και κάτι βαθύτερο, κάτι πιο ανησυχητικό. Δείχνει μια έλλειψη ενδιαφέροντος από την κυβέρνηση και τους φορείς να αναπτυχθούν οι επιχειρήσεις. Μπαίνει ένα ακόμη εμπόδιο στον δρόμο του επιχειρηματία. Δημιουργείται ένα πεδίο ανισότητας.
Μαζί με όλα τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει ο καθένας που έχει επιχειρηματικό σχέδιο, πρέπει να υπολογίσει μια επιπλέον αβεβαιότητα. Ποιοι νόμοι θα εφαρμοστούν και από ποιους.
Συζητώντας με ξένους επενδυτές και αναλυτές, συνέχεια ακούς την ίδια απορία: Γιατί μέσα στην κρίση η χώρα σας δεν έγινε πιο φιλική απέναντι στις επιχειρήσεις;
Υψηλοί φόροι υπάρχουν και αλλού. Γραφειοκρατία υπάρχει και αλλού. Κι άλλες χώρες έχουν αντιμετωπίσει σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Τα ξεπέρασαν, όμως, πιο γρήγορα από την Ελλάδα. Κατάλαβαν, ότι μόνο αν βοηθήσεις τις επιχειρήσεις, μπορούν κι αυτές με την σειρά τους να βοηθήσουν την οικονομία.
* ο Στέλιος Μπούρας είναι δημοσιογράφος. Γράφει για την αγορά ακινήτων στο greekguru.net
