του Ηλία Κούκουτσα
Μερικές φορές σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να διαβάσεις και να ξαναδιαβάσεις μερικά στοιχεία για να πειστείς πως κάποιος δεν σου κάνει πλάκα. Και μόλις σιγουρευτείς πως δεν σου κάνουν πλάκα, με βάση τα στοιχεία που διαβάζεις, αποφασίζεις πως τελικά σου κάνουν πλάκα, αλλά από την αντίθετη πλευρά.
Αφορμή για αυτή την “πλάκα” είναι η μελέτη του ΙΟΒΕ, η οποία αποτυπώνει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο μια ακόμα παθογένεια του Ελληνικού τρόπου διακυβέρνησης. Τι δείχνει η μελέτη; Πως σιγά σιγά αρχίσουμε και χρησιμοποιούμε πιο πολύ το πλαστικό χρήμα και την ηλεκτρονική τραπεζική, κάτι που έχει θετικό αντίκτυπο στα δημόσια έσοδα.
Δείχνει βέβαια και πόσο ακόμα δρόμο έχουμε να διανύσουμε μέχρι να φτάσουμε κοντά στον μέσο όρο της Ευρωζώνης, όμως βαδίζουμε με αργά μεν αλλά σταθερά βήματα. Αν σκεφτεί κανείς πως μέσα σε δύο χρόνια, ο αριθμός συναλλαγών με κάρτα ανά κάτοικο αυξήθηκε σε σημείο που από την προτελευταία θέση της Ευρώπης το 2015, φτάσαμε το 2017 να έχουμε κερδίσει 5 θέσεις, είναι αν μη τι άλλο ενθαρρυντικό.
Τι άλλο μας λέει η μελέτη του ΙΟΒΕ; πως το 2017 το 50% της αύξησης των εσόδων του δημοσίου, οφείλεται στην χρήση καρτών. Κάτι που με δεύτερη ανάγνωση λέει πως οι ηλεκτρονικές πληρωμές, έφεραν στο φως χρήματα τα οποία κινούνταν γύρω και μέσα στην παραοικονομία, ωφελώντας τα δημόσια ταμεία.
Ωραία όλα αυτά, αλλά που είναι η πλάκα; Σε μια αποστροφή του λόγου του , ο Νίκος Βέττας είπε πως αν η Ελλάδα έφτανε το ποσοστό χρήσης κάρτας του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα έσοδα στα ταμεία θα ήταν περίπου 3,3 δισ. ευρώ. “Ένας ΕΝΦΙΑ και κάτι” δηλαδή.
Αν δηλαδή το κράτος είχε φροντίσει να προωθήσει την χρήση ηλεκτρονικών πληρωμών, τα έσοδα του θα μπορούσαν να καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ και η κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει πράξη μια από τις πιο σημαντικές της προεκλογικές εξαγγελίες. Θέλετε να το προχωρήσουμε λίγο παραπέρα;
Αν η χρήση ηλεκτρονικών πληρωμών, έφτανε το επίπεδο χρήσης της Πορτογαλίας, μιας χώρας η οποία πέρασε από το μαρτύριο των μνημονίων, τότε τα έσοδα του κράτους θα ήταν 8,54 δισ. ευρώ. Μόνο από την χρήση κάρτας. Ζεστά λεφτά στα ταμεία χωρίς να χρειάζεται να μειωθούν οι συντάξεις, χωρίς να χρειαστεί να μπουν στη μηχανή του κιμά τα επιδόματα. Αφήνοντας χρήματα στην τσέπη των πολιτών, οι οποίοι θα χρησιμοποιούσαν όλο και περισσότερο τις κάρτες τους αυξάνοντας ακόμα περισσότερο τα δημόσια έσοδα.
Πόσο δύσκολο ήταν δηλαδή να ωθηθεί ο κόσμος να χρησιμοποιεί την κάρτα του; Πόσο δύσκολο ήταν να γίνει υποχρεωτική η χρήση POS σε καταστήματα και επαγγελματίες από την πρώτη στιγμή και να φέρει χρήματα στα ταμεία του κράτους. Τα οποία χρήματα δεν έρχονται μόνο από τις κάρτες, αλλά και από το χτύπημα της μικρής και μεσαίας φοροδιαφυγής, δημιουργώντας κλίμα κατάλληλο για να χτυπήσεις στοχευμένα και την μεγαλύτερη φοροδιαφυγή.
Θα μου πεις, θα σωθεί η Ελληνική οικονομία από την χρήση κάρτας; Από μόνο της η ηλεκτρονική πληρωμή, όχι. Δεν θα σώσει την οικονομία. Αλλά θα την βοηθήσει να αναπνεύσει. Θα βοηθήσει να μην χαθεί χρόνος με ολιστικά προγράμματα, θεωρίες παιγνίων και ταμπούρλα που σέρνουν χορούς.
Το βασικότερο, θα δώσουν στον κόσμο την σιγουριά πως κάποιος προσπαθεί να βοηθήσει. Όχι πως κάποιος τον βλέπει σαν ένα πορτοφόλι, σαν μια αγελάδα που υπόκειται σε καθημερινό, ανούσιο άρμεγμα.
