του Ηλία Κούκουτσα
Όταν εξελέγη ο Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, ήταν πολλοί αυτοί που θεώρησαν πως ο εκκεντρικός, λαϊκιστής επιχειρηματίας, δύσκολα θα ξεχώριζε την διαφορά ανάμεσα σε ένα τηλεοπτικό σόου και την πολιτική, ειδικά ενός έθνους που είτε μας αρέσει είτε όχι, ελέγχει μαζί με άλλα τις τύχες του κόσμου. Πολλοί θεωρούσαμε πως οι ΗΠΑ θα έμπαιναν σε φάση εσωστρέφειας και όπως είχε δείξει ο τότε υποψήφιος θα έδινε προτεραιότητα στα εσωτερικά της ζητήματα, καθώς η διεθνής πολιτική και διπλωματική σκακιέρα θα είχε τρόπο να προφυλαχτεί εσωτερικά από την απειρία και την μεγαλομανία του ηγέτη των ΗΠΑ.
Όμως όσο προχωρούσε ο καιρός, τα σημάδια ήταν ανησυχητικά, με τις ΗΠΑ να βγαίνουν από διάφορες συμφωνίες και να δημιουργούν μέτωπα σε όλο τον κόσμο, επειδή ο Ντόναλντ Τραμπ έχει προφανώς μπερδέψει την δύναμη με την επίδειξη της.
Οι εσωτερικές δικλείδες ασφαλείας των ΗΠΑ, οι δομές και η οργάνωση που θα απέτρεπαν τον πρόεδρο από το να κάνει όποια παρορμητική κίνηση θεωρούσε σωστή, άρχισε να καταρρέει όταν ο Τραμπ άρχισε να απολύει τους υπεύθυνους των τμημάτων και να τους αντικαθιστά με δικούς του ανθρώπους.
Στην αρχή βγήκε από την συμφωνία για το περιβάλλον και μετά άρχισε ένας “παιδιάστικος” πόλεμος δηλώσεων με την Βόρεια Κορέα, η οποία “στο τσακ” δεν κλιμακώθηκε. Ακολούθησαν οι εμπορικοί δασμοί που έστρεψαν όλο τον πλανήτη ενάντια στις ΗΠΑ, ενώ αυτή η απόφαση αντιμετώπισε σθεναρές αντιδράσεις από τους εταίρους της χώρας.
Ύστερα ήρθε η απόφαση που μας έφερε στα γεγονότα των τελευταίων ημερών στη Γάζα και οδήγησε στον θάνατο 60 ατόμων, ανάμεσα σε αυτούς και μικρών παιδιών.
Εδώ και εκατοντάδες χρόνια η Μέση Ανατολή και η κατάσταση της Ιερουσαλήμ είναι ένα από τα πιο “επικίνδυνα” στο χειρισμό ζητήματα σε συνομιλίες σε όλο τον κόσμο. Έχει χυθεί πάρα πολύ αίμα και δυστυχώς θα συνεχίσει να χύνεται και από τις δύο πλευρές, οι οποίες τον τελευταίο καιρό έχουν αρχίσει να βρίσκουν μια δίοδο για συνομιλίες.
Όμως η μονομερής απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και να μεταφέρει εκεί την πρεσβεία των ΗΠΑ, ήταν σαν να πετάς ένα αναμμένο σπίρτο σε μια αποθήκη με μπαρούτι.
Οι περίπου 70.000 παλαιστίνιοι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στον φράχτη που χωρίζει τις δύο πλευρές και ο Ισραηλινός στρατός απάντησε (ή όπως λέει το Ισραήλ, βρέθηκε σε αυτοάμυνα) και άνοιξε πυρ εναντίον των διαδηλωτών, σκοτώνοντας 60 άτομα μεταξύ των οποίων και μικρά παιδιά.
60 νεκροί, ανάμεσα τους και ένα βρέφος, επειδή ο Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε με την διπλωματία μπουλντόζας να λύσει ένα θέμα για το οποίο το πιο πιθανόν δεν γνωρίζει ούτε τα βασικά, όπως άλλωστε και οι περισσότεροι στον κόσμο, εκτός από τους άμεσα ενδιαφερόμενους. Αυτή η “άγνοια” επί των βαθύτερων ιστορικών και πολιτιστικών, αλλά και πολιτικών, προεκτάσεων που έχει οδηγήσει όλους τους ηγέτες του κόσμου σε συμβουλευτικό ρόλο μέχρι τώρα, δεν αποτέλεσε εμπόδιο για τον Αμερικανό πρόεδρο, ο οποίος θέλησε να κόψει ένα “γόρδιο δεσμό” με την διακριτικότητα ταύρου σε υαλοπωλείο.
Όμως η Γάζα δεν είναι τηλεοπτικό στούντιο, σαν αυτά που είχε συνηθίσει ο “πλανητάρχης”.
Και οι νεκροί δεν είναι κομπάρσοι που θα σηκωθούν μόλις κάποιος φωνάξει “ΣΤΟΠ”
