του Γιάννη Διονάτου
Ζούμε σε μια κοινωνία που μέσα της κινούνται ανθρώποι που αν δουν μαύρη γάτα της “χρεώνουν” όσα κακά μπορεί να τους συμβούν μέσα στην ημέρα ή ακόμη και περισσότερο. Άνθρωποι που αν σπάσει καθρέπτης θεωρούν ότι για τα επόμενο 7 χρόνια θα τους “κυνηγούν” όλα τα κακά της μοίρας τους. Άνθρωποι επίσης που πιστεύουν σε ακόμη μεγαλύτερα ή μικρότερα αντίστοιχα καθημερινά δεδομένα τα οποία τα συνδέουν αντίστοιχα με την όποια καλοτυχία ή κακοτυχία τους ακολουθήσει. Για να μην μιλήσουμε για τους λάτρεις τους τζόγο και τους φανατικούς των σπορ που θα μπορούσαν τα λάβουν σε αυτή την κουβέντα το σχετικό βραβείο.
Εν τέλει όμως έτσι δεν είναι ο άνθρωπος; Η ψυχολογία πάντα ή σχεδόν πάντα δεν εκείνος ο παράγοντας που μπορεί να διαμορφώσει την πορεία της ζωής σε ένα μικρό ένα μεγάλο εύρος της ή σε μια απόφαση που συνδέεται με την επαγγελματική πορεία κάποιου από εμάς.
Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν ο άνθρωπος που γράφει αυτές τις γραμμές, που του κάνετε την τιμή να διαβάζετε τις απόψεις και τις ιδέες του έχει δεχθεί το τελευταίο διάστημα έχει λάβει δύο καλέσματα που ως βασική ιδέα είχαν να γιορτάσουμε, φίλοι και συνεργάτες τη νέα χρονιά ανταλλάσσοντας ευχές, κόβοντας παράλληλα πρωτοχρονιάτικη πίτα!
Και που είναι το νέο; Θα αναρωτηθεί κάποιος. Σιγά το γεγονός! Θα πει κάποιος άλλος. Το νέο λοιπόν καλοί μου φίλοι είναι πως στις συναντήσεις αυτές βλέπεις – μετά από χρόνια – ξανά, πρόσωπα χαμογελαστά, πρόσωπα γεμάτα όρεξη για τη νέα χρονιά, την οποία υποδέχονται με αισιοδοξία και πίστη πως θα είναι μια καλή χρονιά. Και το ακόμη καλύτερο νέο είναι πως τα χαμόγελα αυτά δεν είναι, ούτε ψεύτικα, ούτε χαμόγελα ευγένειας.
Ο απολογισμός σε κάθε περίπτωση θα γίνει σε περίπου ένα χρόνο, αλλά το θετικό είναι πως κάποιοι βλέπουν αισιόδοξα το νέο έτος, από το οποίο έχουν καταφέρει να “φάμε” – σχεδόν – τον πρώτο μήνα και την αισιοδοξία αυτήν την μεταφέρουν και σε άλλους (όπως μάλλον έχετε ήδη καταλάβει).
