του Ιπποκράτη Χατζηαγγελίδη
Παραθέτω ένα κείμενο που αλίευσα από την σελίδα facebook φίλου μου επιχειρηματία, από την Θεσσαλονίκη. Το παραθέτω αυτούσιο όχι μόνο για την – απολύτως ορθή – ουσία όσων γράφει, αλλά και για το γλαφυρό του ύφος και τις αριστοφανικές εκφράσεις…
Συμμετέχεις ως εταιρία σε Β2Β συναντήσεις που διοργανώνει ο παλιός Ο.Π.Ε.+ΕΛ.Κ.Ε. με το πλέον βαρύγδουπο όνομα ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ & ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΑΕ, αγγλιστί ENTERPRICE GREECE INVEST & TRADE. Δημόσια επιχείρηση παρακαλώ. Τον περασμένο Μάϊο.
– Έχεις σκάσει τα λεφτουδάκια σου, έχεις πάρει 2,5 κιλά καφέ μαζί σου, 2 τόνους υπομονή και έχεις βάλει τον κώλο σου, επί δύο μέρες, σε μια καρέκλα τιμωρίας στο lobby ενός ξενοδοχείου πίσω από ένα μαθητικό τραπεζάκι περιμένοντας άραβες, γιαπωνέζους, ευρωπαίους και αφρικανούς για να πουλήσεις τα ελληνικά σου προϊόντα. Τον περασμένο Μάιο.
– Έχεις πιάσει από πελάτες… κουκούτσια.
– Όσους έφεραν από δαύτους, δωρεάν παρακαλώ, ήρθαν για Dolce Vita.
– Μάθανε ότι στην Σαλονίκη είμαστε ερωτική πόλη και ήρθαν να δουν το”κάθε μπαλκόνι και οργασμός”.
Πέρασαν οι μέρες, έκανες μνημόσυνο τα λεφτά που έριξες, χτυπάς την κεφάλα σου στον τοίχο, το καταπίνεις, πας παρακάτω.
Περνάν οι μήνες σου έρχεται e-mail από την εν λόγω δημόσια επιχείρηση ότι διοργανώνει στο Dubai έκθεση ελληνικών προϊόντων και ψάχνει για μαλάκες -συγνώμη εκθέτες. Ανοίγεις το e-mail και αναρωτιέσαι εάν η πρεσβυωπία σου αυξήθηκε από τα χθες: 565 ευρώ λέει το τετραγωνικό μέτρο η συμμετοχή στην έκθεση! Να πάρεις δηλαδή 9 τετραγωνικά (3χ3) και να δώσεις 5 χιλιάρικα. Χώρια η αποστολή δειγμάτων, χώρια η διαμονή, χώρια, η διατροφή, χώρια η μετακίνηση. Σύνολο κάνα 15αρι.
Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι σημαίνει κρατική υποστήριξη προς τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις για την εξωστρέφεια τις εξαγωγές και τον ανταγωνισμό.
Αρχίζεις να κατεβάσεις τα καντήλια όταν θυμάσαι τον Μάιο
Φωνάζεις στα παιδιά στο Λογιστήριο: “Ρε ομορφόπαιδα, εκείνο το τιμολόγιο από δαύτους, που πληρώσαμε πριν 5 μήνες, μας ήρθε;”
Ο ένας κοιτούσε το ταβάνι , ο άλλος είχε βρει ενδιαφέρουσα την φαλάκρα μου και η άλλη κοιτούσε την Γιαδικιάρογλου που μιλούσε με την Πολυχρονοπούλου.
Σ’ αυτόν τον κόσμο αν θες να σκοτώσεις κάποιον κάντο μόνος σου είχε πει κάποτε ο Λάκυ Λουτσιάνο.
– Σηκώνεις το τηλέφωνο καλείς το λογιστήριο της εν λόγω κρατικής εταιρίας, παίρνεις την μπάσα, σοβαρή φωνή σου. Αναμένεις
– Απαντά κυρία, της λες τι θες, σε κόβει: “ΑΑΑΑΑΑΑ κύριε μου. Τι σύμπτωση! Χθες το έκοψα ο τιμολόγιο σας και σας το στέλνω με ΕΛΤΑ!“
– Έχεις να διαλέξεις μεταξύ της 22 αλογίσιας πίεσης και να συνεχίσεις να ζεις μπας και δεις την θυγατέρα σου να παντρεύεται τον κοτσιδάκια με την ακμή με τον οποίο μιλάει κάθε μέρα στο instagram.
Διαλέγεις το δεύτερο. Παίρνεις την φωνή ραδιοφωνικού παραγωγού μετά τις 2 τα χαραμάτα που βάζει τα κλαψομούνικα:
“Μήπως θα είχατε την καλοσύνη να μας σκανάρετε το τιμολόγιο και να μας το περάσετε στο e-mail;” ρωτάς..
– “ΑΑΑΑΑ κύριε μου δεν γίνονται αυτά” σου απαντάει. “Δεν θα υποχρεωθώ εγώ σε άλλο τμήμα, για να
εξυπηρετήσω εσάς“.
Ο γιατρός μου συνέστησε τριήμερη ανάπαυση, ηρεμιστικά, και να βρω γκόμενα…
