του Λευτέρη ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ*
Ο Philip, παιδί πολύτεκνης οικογένειας, γεννήθηκε και μεγάλωσε στα προάστια της Νέας Υόρκης. Σήμερα είναι 67 ετών, συνταξιούχος τους τελευταίους 18 μήνες, πατέρας 3 παιδιών και παππούς.
Η Jenny είναι Αγγλίδα, 43 ετών, παντρεμένη, μητέρα 2 παιδιών και εργάζεται σε μεγάλη κατασκευαστική εταιρεία του Birmingham.
Ο Kaito είναι 25 ετών, προγραμματιστής και ζει στην πόλη που γεννήθηκε, το Τόκιο.
Όλοι οι παραπάνω έχουν ένα κοινό στοιχείο.
Και οι τρεις είναι μάρτυρες της μεγαλύτερης αύξησης πληθυσμού στην ιστορία του πλανήτη, από την απαρχή της ανθρωπότητας.
Όλα ξεκίνησαν μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Όταν οι άνθρωποι αισθάνθηκαν ότι όλα θα βελτιωθούν. Ότι η ζωή τους θα γίνει καλύτερη.
Και όντως βελτιώθηκε! Αυτή η αισιοδοξία έφερε και περισσότερα παιδιά ανά οικογένεια.
Τα παιδιά που γεννήθηκαν το 1960, όπως ο Philip, μπήκαν σε ηλικία συνταξιοδότησης το 2015.
Το πρόβλημα δημιουργείται από τη στιγμή που τα παιδιά του Philip, που παρεμπιπόντως βρίσκονται στην ηλικία της Jenny, αποφάσισαν ότι ένα με δύο παιδιά είναι υπεραρκετά.
Το πρόβλημα διογκώνεται με τους ανθρώπους της γενιάς του Kaito οι οποίοι έχουν αποστασιοποιηθεί από την έννοια της οικογένειας, προτιμώντας την ‘’εικονική’’ από την πραγματική ζωή.
Ας μιλήσουν οι αριθμοί…
Πριν από 2 χρόνια, οι άνθρωποι στη γη ήταν 7 δισεκατομμύρια. Σε 13 χρόνια θα είναι 8,3 και το 2050 θα ξεπεράσουν τα 9 δισ.
Σήμερα το 80% του ανεπτυγμένου κόσμου ζει σε πόλεις. Το 2050 το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει σε πόλεις. Τότε θα δημιουργείται κάθε μέρα μια πόλη, μιάμιση φορά σαν την Κύπρο.
Στα τέλη του αιώνα ο πληθυσμός της γης θα φτάσει τα 11 δισ.
Σημείωση: τα παιδιά αγγίζουν τα 2 δισ. σήμερα και θα παραμείνουν στο ίδιο νούμερο για όλο τον αιώνα!
Άρα, ξεκάθαρα, βαδίζουμε σε μια κοινωνία γερόντων. Γεγονός που αν το εκμεταλλευτούμε σωστά ως ανθρωπότητα, δεν θα είναι πρόβλημα αλλά πρόκληση για μια καλύτερη κοινωνία.
Είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί να αλλάξουμε μοντέλο ζωής και συνήθειες. Να έχουμε μεγαλύτερο σεβασμό στο περιβάλλον και να δώσουμε σημασία στα ουσιαστικά και όχι σε αυτά που φαίνονται.
Να αλλάξουμε φιλοσοφία ζωής. Το αριστοτελικό “Παν μέτρον άριστον” θα πρέπει να γίνει ξανά, μετά από 2.500 χρόνια, τρόπος ζωής για όλους μας.
Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας που έχει το επιχειρηματικό δαιμόνιο μέσα του, η νέα πραγματικότητα ανοίγει ευκαιρίες καινοτομίας και δημιουργίας.
Η κοινωνία μας αλλάζει πρόσωπο. Αλλάζει ηλικία και ανάγκες. Δημιουργεί απαιτήσεις για τη χρήση περισσότερης τεχνολογίας από ένα κοινό που πολλές φορές τη φοβάται, δεν τη γνωρίζει ή απλά δεν μπορεί να τη χρησιμοποιήσει γιατί δεν βλέπει καλά, δεν κινείται εύκολα και ακούει πιο δύσκολα από παλιά.
Η νέα πραγματικότητα θα χρειαστεί λύσεις. Οι νέοι επιστήμονες θα πρέπει να είναι εκεί για να παίξουν το ρόλο που τους ανήκει. Για να βρουν λύσεις γρήγορα, έξυπνα, ευέλικτα.
*ο Λευτέρης Παπαγεωργίου είναι επιχειρηματίας και CEO της Startup εταιρείας Entranet
